แม้ทุกข์..ก็ทุกข์แบบคนมีเป้าหมาย
มนุษย์ทุกคนเกิดมาล้วนมีความทุกข์ คนจนก็ทุกข์อย่างคนจน คนรวยก็ทุกข์อย่างคนรวย คนไม่เข้าวัดก็ทุกข์อย่างคนไม่เข้าวัด คนเข้าวัดก็ทุกข์อย่างคนเข้าวัด แต่คน เข้าวัด แม้จะทุกข์ก็ทุกข์แบบคนมีเป้าหมาย เพราะเห็น หนทางแห่งการพ้นทุกข์ และมีความตั้งใจที่จะไปให้ถึง...
ดังนั้น การมีความทุกข์จึงเป็นเรื่องธรรมดา เพราะทุกชีวิตที่ยังไม่เข้านิพพานล้วนมีความทุกข์ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น แต่น่าเสียดายที่มนุษย์ส่วนใหญ่ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าชีวิต เป็นทุกข์ และอยากพบความสุขที่แท้จริง แต่ก็ต้องดำเนินชีวิต อย่างไร้แก่นสารเพราะขาดความรู้ ในทางกลับกัน หากเรา ได้เข้าวัดมาศึกษาธรรมะ ได้รู้เรื่องราวความเป็นจริงของ ชีวิตแล้ว ก็ไม่ควรประมาท ต้องหมั่นปฏิบัติธรรมเพื่อให้ เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ เพราะหากเราเข้าถึงพระธรรมกาย
แม้เกิดมามีความทุกข์ ก็จะไม่ทุกข์ฟรีตลอดทั้งชาติ เพราะ ชีวิตมีช่วงเวลาแห่งความสุขที่แท้จริง เพราะพระธรรมกาย ภายในที่เราเข้าถึง จะเป็นประดุจหลุมหลบภัย ทำให้ความทุกข์ ที่อยู่รายรอบทำอะไรใจเราไม่ได้ เป็นประดุจจุดเย็นกลาง เตาหลอม เป็นความสุขสงบดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสไว้ว่า “นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ” สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี
ฉบับที่ ๑๕๐
ประจำเดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๕๘
