การผูกเวร

วันที่ 04 กย. พ.ศ.2558

 

   การผูกเวร

 

พุทธภาษิตสอนใจ

     การผูกเวร

           คือ การอาฆาตหรือเกลียดกัน ที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น ซึ่งเกิดจาก “ทิฐิ (มิจฉาทิฐิ – ความเห็นผิด) และมานะ (ความถือตัว)”

           การผูกเวรนี้ เป็นการทำลายมิตรภาพ ทำลายความเจริญ รุ่งเรืองของสังคม พระพุทธเจ้าทรงปรารภการจองเวรของนางยักษิณีกับนางกุลธิดา ที่ผูกเวรทำร้ายกันผลัดกันฆ่าลูกมาหลายชาติเมื่อมาพบพระพุทธเจ้า เวรจึงได้จบลงในชาตินี้ จึงได้ตรัสยกตัวอย่างการจองเวรของหมีกับไม้สะคร้อ, เวรของกากับนกเค้า และเวรของงูเห่ากับพังพอน ที่จองเวรกันทุกชาติจนมาถึงปัจจุบัน ทั้งสามคู่นี้ เจอกันเมื่อไรก็ต้องกัดกัน ทำร้ายกันอยู่ตลอด เพราะได้ผูกเวรหรือจองเวรกันมาตั้งแต่อดีตชาติ (อ่านรายละเอียดได้ในชาดก)

            มีพุทธภาษิตกล่าวว่า “อกฺโกจฺฉิ มํ อวธิ มํ อชินิ มํ อหาสิ เม เย จ ตํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ แปลว่า คนเหล่าใดไม่คิดอาฆาตว่า... มันด่าเรา มันทำร้ายเรา มันเอาชนะเรา มันขโมยของเรา... เวรของเขาย่อมจบลงได้”

           ใครด่าเรา ใครเกลียดเรา ถ้าไม่คิดอาฆาตตอบ แผ่เมตตาให้กัน เวรก็จบลง และว่า “อกฺโกจฺฉิ มํ อวธิ มํ อชินิ มํ อหาสิ เม เย จ ตํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสํ น สมฺมติ แปลว่า ก็คนเหล่าใดคิดอาฆาตว่า... มันด่าเรา มันทำร้ายเรา มันเอาชนะเรา มันขโมยของเรา... เวรของเขาย่อมไม่จบลง” หากไม่ยอมกัน ด่าตอบ ทำร้ายตอบ ก็จองเวรกันไปเรื่อยๆ

           หากจิตใจของพวกเรามีเมตตา (ความรัก) มีกรุณา (ความสงสาร) มีมุทิตา (ยินดีกับผู้ที่ได้ดี) มีอุเบกขา (รู้จักปล่อยวางบ้าง) การผูกเวรจะหมดไปได้

 

 

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0011650840441386 Mins