" วันวิสาขบูชา" เป็นวันสำคัญสูงสุดของพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีในหมู่ชาวพุทธว่าเป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน
ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งมาพ้องตรงกันในวันเดียวอย่างน่าอัศจรรย์ และแม้แต่ประชาคมโลกโดยองค์การสห
ประชาชาติ ยังได้ประกาศยกย่องให้วันวิสาขบูชา เป็น" วันสำคัญสากลของโลก" อันสะท้อนถึงความสำคัญของมหาบุรุษเอก
ของโลก ผู้อุบัติขึ้นมาเพื่อนำประโยชน์ใหญ่มาสู่มวลมนุษยชาติ ด้วยคำสอนอันเป็นความรู้สากลที่เป็นไปเพื่อการพ้นทุกข์ของชาวโลก
ได้อย่างแท้จริง

มหาบุรุษผู้ยังประโยชน์ใหญ่ให้แก่โลก
      "เมื่อเราข้ามพ้นจากวัฏสงสารได้แล้ว ขอให้เราพึงนำสัตว์ทั้งหลายข้ามพ้นจากทะเลแห่ง วัฏสงสารด้วยเถิด"
        นี่คือมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ในพระชาติที่ทรงเกิดเป็นมานพหนุ่ม ที่ต้องประสบภัยเรืออับปาง
กลางทะเล ทำให้ท่านต้อง แบกมารดาไว้บนบ่าและแหวกว่ายอยู่ในทะเลอันกว้างใหญ่ ตลอดทั้งวันทั้งคืน เหน็ดเหนื่อยเจียนตาย จึงเกิดความคิดขึ้นว่า "วัฏสงสารนั้นเป็นทุกข์หนักหนาชีวิตของมนุษย์ก็เปรียบเหมือนกับแหวกว่ายอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์"ดังนั้น ท่านจึงตั้ง
ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ว่า เมื่อตนเองข้ามพ้นจาก วัฏสงสารได้แล้ว จะขอนำสรรพสัตว์ข้ามพ้นจากทะเลแห่งวัฏสงสารตามไปด้วย

        กระทั่งอีก ๒๐ อสงไขย กับแสนมหากัป ต่อมาความปรารถนานี้จึงเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ ในคืน วันเพ็ญเดือน ๖ เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะ บรมโพธิสัตว์ ทรงบรรลุพระสัพพัญญุตญาณ ณ ใต้ต้นอัสสัตถพฤกษ์ สามารถกำจัดตัณหา อันเป็นต้นเหตุแห่งทุกข์ทั้งปวงได้โดยสิ้นเชิง ดังที่ทรงเปล่งอุทานหลังการตรัสรู้ธรรมว่า

       "เราเมื่อแสวงหานายช่าง คือ ตัณหา ผู้กระทำเรือน เมื่อไม่ประสบ ได้ท่องเที่ยวไปยังสังสารมิใช่น้อย การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ ดูก่อน
นายช่างผู้กระทำเรือน เราเห็นท่านแล้ว ท่านจักทำเรือนไม่ได้อีกต่อไป ซี่โครงทั้งปวงของท่าน เราหักแล้ว ยอดเรือนเรากำจัดแล้ว
จิตของเราถึงวิสังสาร คือ นิพพานแล้ว เราได้ถึงความสิ้นตัณหาแล้ว"

        ดังนั้น การบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเป็นการเกิดขึ้นของเอกบุรุษผู้นำประโยชน์ใหญ่ คือ"วิธีการกำจัดทุกข์"
มามอบให้แก่มวลมนุษยชาติ เพราะมนุษย์ทุกยุคทุกสมัย ไม่ว่าจะเกิดมามีเชื้อชาติ

ศาสนา เผ่าพันธุ์ หรือความเชื่อใดๆ ก็ตาม ล้วนแล้วแต่มีความทุกข์ทั้งสิ้น ทั้งทุกข์ประจำจากการเกิด แก่ ตาย และทุกข์จรจาก
ความโศกเศร้า ความ ไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ฯลฯ ซึ่งคำสอน
เรื่องการจำกัดทุกข์นี้ ไม่เคยปรากฏมีในศาสดา หรือ บุคคลสำคัญของโลกท่านใดมาก่อนและแม้ว่าพระพุทธองค์ได้เสด็จ
ดับขันธปรินิพพาน มานาน ถึง ๒,๕๐๐ กว่าปีแล้วก็ตาม แต่อมตธรรมของพระบรมศาสดาก็ยังคงอยู่คู่โลกและยังประโยชน์สุข
ให้แก่เหล่าชนผู้ประพฤติปฏิบัติตามมาจนถึง ทุกวันนี้ ดังนั้น การเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงเป็นการอุบัติขึ้น
ของมหาบุรุษเอกของโลกอย่างแท้จริง สมดังพุทธพจน์ที่ว่า
        "ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลเอกเมื่ออุบัติขึ้น ในโลก ย่อมอุบัติเพื่อเกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก.........
เพื่ออนุเคราะห์โลก.......เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย..........บุคคลเอก คือ พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า"

วิสาขบูชา วันสำคัญที่สุดของชาวโลก

       วันวิสาขบูชา นอกจากจะเป็นวันสำคัญสูงสุดของพระพุทธศาสนาแล้ว ยังเป็นวันสำคัญสูงสุด ของชาวโลกอีกด้วย เพราะหากไม่มีวันนี้โลกก็คงไม่มีการบังเกิดขึ้นของกายมหาบุรุษของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นกายที่สมบูรณ์แบบที่สุด
เป็นกาย สุดท้ายแห่งสังสารวัฏ ซึ่งได้มาโดยยากยิ่งต้องอาศัยการสั่งสมบุญบารมีมาอย่างยาวนาน นับภพ นับชาติไม่ถ้วน
ให้สมกับความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ คือ การตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ทรงเป็นบรมครูของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย
       อีกประการหนึ่ง หากไม่มีวันนี้ ชาวโลกก็จะไม่มีโอกาสได้ฟังพระสัทธรรม อันเป็นไปเพื่อการกำจัดทุกข์
และชี้บอกหนทางแห่งความสุข ตั้งแต่ชาติปัจจุบันไปจนกระทั่งถึงฝั่งคือพระนิพพาน ซึ่ง เป็นสภาวะธรรมที่เป็นสุขอย่างยิ่ง และเป็นไปเพื่อความสิ้นภพ สิ้นชาติ ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป ดังตัวอย่างการเสด็จดับขันธปรินิพพานของพระพุทธองค์
ที่ทรงแสดงให้โลกได้ประจักษ์ในวันวิสาขบูชา อีกเช่นเดียวกัน