คอลัมน์ท้ายเล่ม
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์

  เมื่อก่อนทุกๆ เช้าได้เดินตามหลวงพ่อไปยังรอบๆ วัด โดยเริ่มเดินจากท้ายวัดไปยังหน้าโบสถ์บ้าง ไปยังโรงปั้นพระบ้าง แล้วจึงเดินกลับมายังกุฏิอาคารภาวนาเพื่อปฏิบัติธรรม

         ระหว่างที่เดินตามหลวงพ่อ นอกจากจะได้ซึมซับความสงบภายในวัด ความร่มรื่นของไม้ใหญ่ ยังได้ดูท่าน ตรวจความเรียบร้อยตามจุดต่างๆ ได้ฟังธรรมและเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นกำลังใจในการสร้างบารมี

          แต่มักจะเป็นเรื่องงานเสียส่วนใหญ่ โดยที่หลวงพ่อและผู้รับผิดชอบ หน่วยงานต่างๆ จะออกเดินและคุยงานไปพร้อมๆ กัน ทุกคนจึงต้องเดินไปด้วย พูด คิด และสังเกตไปด้วยพร้อมๆ กัน

         การเดินที่ผ่านมาต้องหยุดพักไป เพราะปัญหาด้านสุขภาพ ของหลวงพ่อ แต่ล่าสุดเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว หลวงพ่อเริ่ม ออกเดินอีกครั้ง และในครั้งนี้เส้นทางที่เดิน ทั้งกว้างใหญ่และยาวกว่าเดิม ท่านเดิน ในมหารัตนวิหารคด

         ขณะที่เดินตามหลังหลวงพ่อ เห็นรอยเท้าที่ก้าวไปข้างหน้าแต่ละก้าว ของท่าน ท่านก้าวเดินไปบนพื้นที่โล่งกว้าง เห็นบุญสถานที่จะเป็นที่รองรับสาธุชนเรือนล้านที่หลั่งไหลมาจากทั่วโลกในอนาคตอันใกล้นี้ ทุกอย่างที่เห็นเริ่มต้นจากรอยเท้า ก้าวเล็กๆ ที่เห็นอยู่นี้ และเมื่อหันกลับไปมองข้างหลัง ยังได้เห็นรอยเท้าของใครต่อใครจำนวนนับไม่ถ้วน เห็นรอยเท้าเหล่านั้นร่วมก้าวเดิน ตามหลวงพ่อมายังได้เห็นเส้นทางทอดยาวที่เดินผ่านมา ที่บางช่วงราบเรียบ บางช่วง ขรุขระ บางช่วงต้องเดินขึ้นเขาสูงชัน และบางช่วง ต้องเดินข้ามช่วง วิกฤตที่เหมือนเดินอยู่บนเส้นลวด

         การเดินบนเส้นลวดเป็นสิ่งที่ยากลำบาก ไม่สามารถเดินได้ถนัด เพราะจะต้องเดินเป็นเท้าเดียวกัน ต้องเดินตามกันไป และ ต้องเดินให้รอยเท้าทับเป็นรอยเดียวกัน
          ที่สำคัญคือ ต้องเดินตามผู้ที่เดินนำอยู่ข้างหน้า ผู้นำซ้าย ก็ต้องซ้าย ผู้นำขวา ก็ต้องขวา ต้องเดินกันไปเช่นนี้ จึงจะผ่านไปถึงเป้าหมายได้อย่างปลอดภัย

           การดำเนินชีวิตบนโลกใบนี้ให้มั่นคงและปลอดภัยก็เช่นกัน ที่ต้อง เดินด้วยความไม่ประมาท หลวงพ่อจึงย้ำให้ใช้ทุกวินาทีเก็บเกี่ยว บุญติดตัวให้เต็มที่ เพื่อเป็นเกราะป้องกัน เพื่อเป็นเสบียงในการ เดินทาง เพื่อไปให้ถึงจุดหมาย

           ขณะที่ก้าวเดินตาม เมื่อมองเห็นหลวงพ่อเดินอยู่ข้างหน้าจะ รู้สึกอุ่นใจและมีกำลังใจเดินต่อ แต่ผู้ที่เดินนำหน้าอย่างหลวงพ่อ ท่านเอากำลังใจจากไหนมาก้าวเดิน?

       การสร้างกำลังใจให้เกิดขึ้น เป็นสิ่งสำคัญ เพราะหนทางที่เดินนั้นเต็มไปด้วยอุปสรรค เราจึงต้องรู้จักสร้างกำลังใจ ให้กับตัวเอง หลวงพ่อบอกว่า เราต้องมีกำลังใจที่เพิ่มขึ้นทุกวัน วันจันทร์ต้อง มากกว่าวันอาทิตย์ วันอังคารต้องมากกว่าจันทร์ วันพุธต้อง มากกว่าอังคาร และวันต่อๆ ไปต้องให้มากขึ้นไปเรื่อยๆ

          หากอยู่ในวัยหนุ่มสาวกำลังใจต้องมากกว่าวัยเด็ก ยิ่งอยู่วัยผู้ใหญ่ หรือเข้าสู่วัยชรา กำลังใจในการสร้างบารมี ยิ่งต้องมีเพิ่มมากขึ้นๆ

          กำลังใจสามารถเพิ่มขึ้นได้เมื่อมองไปยัง เป้าหมายข้างหน้า ยิ่งก้าว เดินยิ่งเข้าใกล้จุดหมาย ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งต้องเร่งเท้าก้าว ให้เร็วขึ้น กว่าเดิม

          กำลังใจสามารถเพิ่มได้ เมื่อมองเข้าไปภายในตัวเอง ที่พึ่งที่อยู่ภายในคือกำลังใจที่สำคัญสุด

          กำลังใจสามารถเพิ่มขึ้นได้เมื่อมองดวงตะวันเบื้องบน แล้วก้าวติดตามไป แม้ก้าวเดินของคนเราสั้นยาว ไม่เท่ากัน อายุ วัย กำลังวังชาจะต่างกัน แต่เราสามารถไปถึงจุดหมายพร้อมๆ กันได้ ถ้าใจของเรายังก้าวไปด้วยกัน ก้าวไปพร้อมกัน และก้าวเป็นจังหวะเดียวกัน

          ยิ้มเพิ่มพลังและเพิ่มกำลังใจให้กับตัวเอง แล้วก้าวตามตะวัน ก้าวตามให้ติด ก้าวตามตะวัน ก้าวตามให้ทัน ก้าวตามตะวัน ก้าวไปพร้อมๆ กัน