๑. ของที่เขาเอามาทำบุญ หรือเงินนั้น เป็นเงินที่ได้มาโดยน้ำพักน้ำแรง หรือเป็นเงินบริสุทธิ์
๒. เจตนาเขาก็จะต้องการทำบุญจริงๆ ไม่มีอย่างอื่นแอบแฝง
๓. ตัวเขาก็เป็นคนมีศีล ก็ถือว่าเป็นบุคคลบริสุทธิ์
๔. พระที่รับปัจจัยไทยธรรมที่เขาทำมา ก็ตั้งใจอยู่ในศีลในธรรมวินัยอย่างดี ก็เป็นพระที่บริสุทธิ์

ตกลง ๔ องค์ประกอบพร้อมแล้ว ก็ถือว่าได้บุญ ตรงนี้ชัดเจนลงไปก่อน แต่ว่าบุญที่เกิดขึ้นมันเป็นระยะๆ ตั้งแต่

๑. เกิดตอนไหน เกิดเมื่อตอนคิดจะทำ แค่คิดก็เกิดแล้ว แต่เกิดไม่มาก
๒. เมื่อลงมือทำ หรือกำลังทำ
๓. เมื่อตอนตามระลึกถึง

 

 

       แต่ว่าเนื่องจากไม่ได้มาทำบุญด้วยตัวเอง ไม่ได้เห็นพระ ฝากเขามา ความปลื้มใจขณะทำเลยหย่อนไป เพราะฉะนั้นบุญเลยเกิดแป๊บหนึ่ง เมื่อตอนส่งปัจจัยให้คุณมาทำแทน เกิดแป๊บนั้นเหมือนฟ้าแลบ แล้วจากนั้นไม่ได้มีภาพแห่งการทำบุญประทับอยู่ในใจ นึกภาพของพระก็ไม่ออก นึกภาพว่าปัจจัยนั้นเอาไปทำอะไรก็ไม่ออก

      แต่ว่า ถ้าเขามาด้วยตัวเอง ตั้งแต่ออกจากบ้านมา ใจก็นึกว่ามาทำบุญ ใจก็เป็นบุญเป็นกุศลตลอดระยะทางที่มา จากบ้านมาถึงวัด สมมุติว่า ๑ ชั่วโมง ใจเป็นบุญเป็นกุศลต่อเนื่องกันมาทั้งชั่วโมง ถ้าอยู่ที่บ้านตัวเอง แป๊บหนึ่งที่เกิดขึ้น ฝากปัจจัยให้มาทำบุญ พอหลังจากวินาทีนั้นแล้วมีเรื่องอื่นเข้ามาแทรกให้วุ่นวายไปหมดเลยได้บุญแค่เหมือนฟ้าแลบแป๊บเดียว แต่ถ้ามาเอง ตลอดชั่วโมงที่นั่งรถมาบุญยังเกิดต่อเนื่องไหลเป็นสาย

 

 

   พอถึงเวลาถวายปัจจัยด้วยมือตัวเอง อ๋อ พระรูปนี้ พระกลุ่มนี้ พระวัดนี้ ช่างมีจริยวัตรงดงามดีเหลือเกิน ทั้งหมู่ทั้งคณะทั้งวัดงามพร้อมกันหมดเลย แถมท่านยังเทศน์ให้ฟังเสียอีก แล้วท่านก็บอกด้วยว่าทรัพย์นี้จะเอา ไปทำอันนั้นอันนี้อันโน้น ท่านพรรณนา ท่านบรรยายสรรพคุณให้เสร็จ

       สิ่งเหล่านี้ที่เราได้เห็น เสียงที่ท่านบอกเรา มันฝังเข้าไปอยู่ในใจ แล้วมันยังติดไปนานแสนนาน เมื่อเป็นอย่างนี้เข้า นึกเมื่อไร
บุญก็เกิดขึ้นใหม่เป็นสายขึ้นอีกแล้ว ภาพพระงามๆ ก็มาเกิด วัตรงามๆ ก็เกิด สิ่งที่จะเอาไปสร้างก็รู้ มี model ให้ดูเสียอีก มันประทับอยู่ในใจนานยิ่งกว่านั้น ผ่านจากวันนั้นแล้ว วันหลังกลับมาเยี่ยม ก็นึกออก อ๋อ วันนั้นที่เรามาทำบุญ สร้างสิ่งนั้นสิ่งนี้ไงล่ะ เช่น เอามาสร้างเป็นอาคารเรียนของพระภิกษุสามเณรพอเห็นปุ๊บบุญต่อเนื่อง เกิดใหม่ขึ้นอีกแล้ว จากบุญที่เราเคยทำครั้งนั้น

        แต่ว่าถ้าตัวเองแค่ฝากมา บุญที่จะไหลเป็นสายต่อเนื่องนี่ไม่มีหรอก มีแวบเดียวเหมือนฟ้าแลบตอนนั้น น่าเสียดาย เพราะฉะนั้นวันหลังล่ะก็ เวลาเขาจะฝากเงินมาทำบุญทำทาน ถ้าดูแล้วเขาก็พอมีเวลาว่าง คว้าข้อมือดึงขึ้นรถมาเลย
ให้มาทำด้วยตัวเอง เขาจะได้บุญตั้งแต่คิดจะทำ ลงมือทำ และเมื่อตามระลึกถึง ว่าแหมบุญสายนี้ไหลยาวเหยียดอย่างกะแม่น้ำเจ้าพระยา แต่ถ้าไม่อย่างนั้น ได้บุญเหมือนได้น้ำค้างหยดไม่กี่หยด ต่างกันเยอะ ไปคว้าข้อมือมาให้ได้นะ

              แต่ว่าถ้าเขาไม่ว่างจริงๆ ก็รับมาเถอะ มาทำแทนเขา แล้วก็ถ้าจะให้ดี ถ่ายภาพ อัดเสียงที่พระให้พร ภาพที่พระท่านรับปัจจัยเอาไปให้เขาดู ก็พอได้บุญเพิ่มขึ้นอีกหน่อย ถึงกระนั้นก็ไม่เท่าตัวเองมาเอง