ต้นโอ๊กกับต้นอ้อ
ผู้แต่ง : อีสป

    ณ บึงน้ำแห่งหนึ่ง  มีต้นโอ๊กใหญ่ขึ้นแผ่กิ่งก้านอยู่ริมฝั่งและมีต้นอ้อขั้นอยู่ในน้ำ  เวลามีลมพัดมา  ต้นอ้อก็เอนลู่ไปตามลม  ต้นโอ๊กจึงพูดขึ้นว่า  "  เจ้านี่ช่างไม่กล้าหาญเอาซะเลย  ขนาดลมพัดเบา ๆ ก็ยังโอนเอนตาม  ดุข้าสิ  ไม่ว่าประจันหน้ากับอะไร  ข้าก็ตั้งตรงไม่หวาดหวั่น "

    และแล้วในคืนนั้น  เกิดมีลมพายุพัดโหมกระหน่ำครั้งใหญ่  ต้นโอ๊กพยายามยืนต้านแรงพายุ  แต่ก็ต้านไม่ไหวจนหักโค่นลงในที่สุด  ส่วนต้นอ้อนั้น เมื่อพายุพัดผ่านไปก็ชูใบขึ้นตามเดิม  ต้นอ้อเห็นสภาพของต้นโอ๊กจึงพูดว่า " การที่ข้าเจียมตัวว่าอ่อนแอ  เอนลู่ไปตามลม  ก็ยังดีกว่าเจ้าที่ทะนงตนว่าแข็งแรงจนพบจุดจบเช่นนี้ ".

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: 
การโอนอ่อนที่เหมาะสมกับสถานการณ์  ดีกว่าแข็งกร้าวบ้าบิ่นจนเกิดอันตราย

:: พุทธภาษิต :: 
กลฺยาณิเมว มุญฺเจยฺย น หิ มุญฺเจยฺย ปาปิกํ
โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ
บุคคลพึงเปล่งวาจางามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเลย
การเปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ ผู้เปล่งวาจาชั่วย่อมเดือดร้อน