นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับเม่น
ผู้แต่ง : อีสป
 

             สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังว่ายน้ำข้ามลำธาร แต่ต้านแรงกระแสน้ำเชี่ยวไม่ไหว จึงเสียหลักถูกน้ำซัดไปติดอยู่ที่ซอกโขดหินกลางลำธาร สุนัขจิ้งจอกพยายามดิ้นรนจนหมดแรงแต่ก็ดิ้นไม่หลุดฝูงเหลือบ จึงพากันบินมาตอมดูดเลือดอย่างหิวโหย

           เม่นตัวหนึ่งเดินมาดื่มน้ำที่ลำธาร เห็นฝูงเหลือบรุมกัดหมาจิ้งจอกก็สงสาร "เจ้าคงจะเจ็บปวดมาก ข้าจะไล่เหลือบพวกนี้ให้นะ" 

           สุนัขจิ้งจอกรีบห้าม "ไม่ต้องหรอก เพราะเหลือบฝูงนี้ดูดเลือดข้าจนอิ่มแปล้แล้วล่ะ จึงแค่บินตอมเฉยๆ ขืนเจ้าไล่เหลือบฝูงนี้ไป เหลือบฝูงใหม่ก็จะแห่มาดูดเลือดข้าอีก คราวนี้ข้าคงไม่มีทางรอดแน่"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การหลีกหนีจากความทุกข์ตรงหน้า อาจได้พบความทุกข์ที่ใหญ่หลวงกว่า

:: พุทธภาษิต ::

สงฺขารา ปรมา ทุกฺขา
สังขาร เป็นทุกข์อย่างยิ่ง

**เหลือบ หมายถึง สัตว์รูปร่างคล้ายแมลงวันแต่ตัวโตกว่า ตัวเมียดูดเลือดมนุษย์และสัตว์