นิทานอีสป เรื่อง มดและแมลงวัน
มดตัวหนึ่งและแมลงวันตัวหนึ่งกำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือดว่าใครสำคัญกว่าใครแมลงวันเริ่มต้นก่อนโดยพูดว่า "เจ้ามีอะไรเปรียบเทียบกับข้าได้บ้าง เมื่อมีคนเอาเครื่องเซ่นมาถวายเทพเจ้า ข้าเป็นรายแรกที่ได้ลิ้มรสเครื่องเซ่นเหล่านั้นกับเทพเจ้า ข้าใช้เวลาบินไปมาอยู่ท่ามกลางแท่นบูชาอย่างแสนสำราญ ข้าท่องเที่ยวไปทั่วทุกวัด ข้าบินขึ้นไปนั่งอยู่บนพระเศียรของพระราชา ข้าไม่ต้องทำงาน แต่ก็ได้รับความสุขสำราญใจจากสิ่งงดงามที่สุดมากมายหลายอย่างเจ้ามีโอกาสอย่างนี้บ้างไหม เจ้ามดไร้โอกาส!"
"เจ้าคุยโวว่าได้กินเครื่องเซ่นร่วมกับเทพเจ้ารึ" มดพูด "เจ้าได้กินก็เพราะลักกินน่ะสิ ไม่ใช่ได้รับเชิญไปกินอย่างมีเกียรติ เจ้าพูดถึงพระราชา พูดถึงสิ่งงดงามที่สุด ข้าจำได้ว่าขณะที่ข้าคาบเมล็ดข้าวมาสะสมไว้สำหรับกินในฤดูหนาว ข้าเห็นเจ้าตอมของสกปรกกินอยู่บริเวณกำแพง จริงอยู่ที่เจ้าไปที่แท่นบูชาอยู่บ่อยๆ แต่ก็ถูกไล่ตะเพิดเปิดเปิงออกมาบ่อยๆ เหมือนกันมิใช่รึ เจ้าไม่ทำงาน จึงไม่ได้สิ่งที่เจ้าต้องการ เจ้าหัวเราะเยาะข้าในฤดูร้อนแต่ก็ต้องปิดปากเงียบในฤดูหนาว ในขณะที่ความหนาวเย็นทรมานเจ้าและจะทำให้เจ้าสิ้นชีวิตเพราะความหิว ข้ากลับได้กินอาหารแสนอร่อยที่ข้าขยันสะสมไว้ในฤดูร้อน ข้าดูหมิ่นศักดิ์ศรีเจ้ามามากพอสมควรแล้วใช่ไหม เจ้าแมลงวันจอมโว!"
