Case Study กรณีศึกษา
คุณยายช่วยลูกด้วย
๒๓-๒๗ สิงหาคม ๒๕๕๓

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง

    ปัจจุบันงานทางโลกลูกเป็นครูสอนสถาปัตยกรรม ส่วนตำแหน่งทางการบริหารลูกเป็นรองผู้อำนวยการสำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี   ราชมงคลอีสาน ส่วนงานทางธรรมลูกเป็น ๑ ใน ๑๐ คน ของคณะกรรมการประเมินโครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก V-Star 

    ช่วงปี ๒๕๓๙ หลังจากเข้าวัดแล้ว ลูกกับสามีย้ายไปสอนที่สถาบันการศึกษาเก่าแก่ชื่อดังที่บ้านเกิด เราร่วมกับสถาบันอื่นจัดงานเทเหล้า-เผาบุหรี่ ๕ สถาบัน แล้วร่วมก่อตั้งชมรมครูแก้ว (ครุรตนํ) ขึ้น ทั้งยังร่วมกันชักชวนนักศึกษาไปอบรมธรรมทายาท ต่อมาลูกเข้าร่วมกับชมรมพุทธฯ จัดสอบแข่งขันตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้า ชักชวนนักศึกษามาเป็น  ซูเปอร์ไวเซอร์ได้ถึง ๑๒๐ คน กรรมการคุมสอบอีก ๕๐๐ คน จากนั้นทีมงานเราก็ก่อตั้งศูนย์อบรมเยาวชนนครราชสีมา โดยลูกเป็น   ผู้ร่วมออกแบบอาคารสถานที่และเป็นวิทยากรของศูนย์ฯ อีกด้วย

    ครั้นปี ๒๕๔๖ ลูกลงสอบทางก้าวหน้าระดับครูอาจารย์เป็นครั้งแรกและคว้าที่สอง มาได้ พอปี ๒๕๔๗ ทีมเราสอบได้ที่ ๑ ของประเทศ จากผู้สอบหมื่นกว่าทีม นับเป็นรางวัลชีวิตอันแสนปลื้ม ล่าสุดทีมลูกก็สามารถครองแชมป์ได้อีกครั้งในปี ๒๕๕๑

    ช่วงปี ๒๕๔๗ สามีขับรถด้วยความเร็วเกินร้อยไปตามถนน ๔ เลน พอถึงอำเภอปากช่อง พลันมีรถสิบล้อกลับรถขวางเต็มถนน สามีเบรกไม่ทันจึงตัดสินใจหักหลบขวา รถพุ่งชนเสาไฟกลางถนน เสียงบึ้มกึกก้องสนั่นหวั่นไหว แล้วตกลงตรงปากท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ระหว่างถนน ลูกดูสภาพที่เกิดอุบัติเหตุแล้วคิดว่า ถ้ารถตกร่องน้ำกระแทกอย่างแรงก็ตาย ถ้าพุ่งชนสิบล้อก็ตาย ถ้าแล่นข้ามเลนไปก็จะถูกรถฝั่งตรงข้ามชนเละตายเช่นกัน 

    ขณะที่เกิดอุบัติเหตุลูกตกใจมาก แต่ยังมีสติอยู่ พูดขึ้นว่า “คุณยายช่วยลูกด้วย” อาการลูกหนักกว่าใคร เจ็บหน้าอกที่คาดเข็มขัดนิรภัย สามีฟุบหน้าอยู่กับแอร์แบ็กที่พองออกมารองรับ เพื่อนร่วมงานกระเด็นตกลงจากเบาะบาดเจ็บเล็กน้อย สามีได้สติบอกลูกว่า “เข้ากลางไว้ ๆ” แล้วเราก็รอดมาได้    

    ช่วงงานบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ที่ผ่านมา ลูกได้เป็นพี่เลี้ยงอุบาสิกาแก้ว และพานักศึกษาไปช่วยที่วัดหนองนกเขียน อ.ปักธงชัย จ.นครราชสีมา กลางวันลูกทุ่มเททำงานหลวง (หลวงพ่อ) ส่วนกลางคืนลูกกลับไปทำงานที่มหาวิทยาลัยค่ะ 

    คุณพ่อของลูกเคยมีอาชีพเป็นทหาร ชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน คุณพ่อเข้าวัดเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๘ ภายหลังจากที่ท่านเข้าวัด ปฏิบัติธรรม และดู DMC ท่านก็เลิกอบายมุขทุกอย่าง แม้ว่าท่านจะมีอายุถึง ๗๐ ปี แต่ท่านก็เข้า Internet ดู DMC เป็นประจำ บูชาเจดีย์ทุกวันไม่เคยขาดถึง ๕ ปีเต็ม และร่วมบุญกับลูกทุก ๆ บุญ แต่ทั้ง ๆ ที่ท่านก็ไม่มีความทุกข์ใด ๆ แถมยังเคยตำหนิคุณอา    (น้องชายของท่าน) ว่าโง่มากที่ผูกคอตาย ท่านกลับเลือกจบชีวิตตัวเองด้วยการใช้ปืน ยิงตัวตายในเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐ โดยที่ลูกไม่ทราบสาเหตุ ทำให้พวกเรารู้สึกช็อกและงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่ะ

หลังจากส่งคำถาม ไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้

    ๑. บุพกรรมที่ทำให้ตัวลูกและสามีประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อม ๆ กัน เป็นเพราะเศษกรรมปาณาติบาตที่เคยทำกรรม  ร่วมกันในหลายพุทธันดรก่อน ๆ ตามมาส่งผล 

    ในชาติดังกล่าว ลูกกับสามีเกิดเป็น    พี่น้องกันในครอบครัวคฤหบดี ที่นำสินค้าไปขายตามเขตหัวเมืองต่าง ๆ ซึ่งในชาตินั้นกิจการขยายตัวไปอย่างรวดเร็ว ได้ไปเปิดตลาดในเขตหัวเมืองที่อยู่ห่างไกลอีกด้วย
 

    ๒. มีอยู่ปีหนึ่งในช่วงฤดูหนาว ลูกกับพี่ชาย (สามีของลูกในชาติปัจจุบัน) ร่วมกันนำกองคาราวานสินค้าไปทำการค้าตามเขตหัวเมืองต่าง ๆ และก่อนที่จะเดินทางกลับ ลูกและพี่ชายตั้งใจที่จะเดินทางไปซื้อสินค้าจากเมืองแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ในเขตหนาว เพื่อนำสินค้ากลับไปขายที่เมืองหลวง ด้วยความที่หัวเมืองแห่งนี้อยู่ไกล และต้องเดินทางผ่านแนวภูเขาสูงชัน ลูกและพี่ชายจึงตั้งใจที่จะเดินทางไปให้ถึงจุดหมายก่อนหิมะตก
 

    ๓. แต่ทว่าในปีนั้นฤดูหนาวมาถึงเร็วกว่าปกติ ทำให้มีหิมะตกหนักก่อนที่กองคาราวานจะไปถึงจุดหมาย แต่ลูกและพี่ชายก็ยังเดินทางต่อไป โดยไม่สนใจว่าจะมีอันตรายเกิดขึ้นหรือไม่ 

    แม้บริวารคนหนึ่งซึ่งชำนาญเส้นทางจะเตือนว่า “การเดินทางในสภาวะอากาศแบบนี้เสี่ยงและอันตรายมาก” แต่ลูกและพี่ชายก็ยังดื้อรั้นที่จะเดินทางต่อ เพราะกลัวเสียโอกาสในการทำกำไร 
 

    ๔. เมื่อเดินทางเข้าไปในเขตภูเขา ลูกและพี่ชายก็สั่งให้กองคาราวานเร่งฝีเท้าก่อนที่หิมะจะตกหนักกว่านี้ เมื่อเดินทางมาถึงทางแคบบนภูเขาซึ่งถือเป็นจุดที่อันตรายที่สุด ลูกและพี่ชายจึงสั่งให้บริวารผูกเกวียนเข้าด้วยกัน และสั่งให้แปรแถวเข้าทางแคบผ่านไปทีละเกวียน ในขณะที่เกวียนแต่ละเล่มกำลังเคลื่อนที่เข้าสู่ทางแคบ ม้าหลายตัวก็เริ่มตื่นกลัว แต่ลูกกับพี่ชายก็สั่งให้ลูกน้องคอยฉุดและบังคับให้มันเดินต่อไป         

    ทันใดนั้นมีเกวียนเล่มหนึ่งลื่นไถลตกหน้าผา ลูกและพี่ชายจึงสั่งให้บริวารช่วยกันฉุดเกวียนเล่มนั้นเอาไว้ แต่ด้วยความที่เกวียนมีน้ำหนักค่อนข้างมาก อีกทั้งยังถูกผูกติดเข้าด้วยกัน จึงทำให้เกวียนที่อยู่ข้าง ๆ ถูกลากดึงจนเกือบตกหน้าผาไปด้วย แม้บริวารคนหนึ่งแนะนำให้ลูกและพี่ชายตัดเชือกที่ผูกติดกับเกวียนเล่มนั้นไปเสีย แต่ด้วยความเสียดายทรัพย์ ลูกและพี่ชายจึงไม่ยอมทำตาม 
 

    ๕. สุดท้าย ด้วยความที่เกวียนเล่มนั้นมีน้ำหนักค่อนข้างมาก อีกทั้งบริวารที่ช่วยกันดึงเริ่มหมดแรง เกวียนเล่มดังกล่าวและเกวียนที่อยู่ข้างเคียงอีก ๒-๓ เล่ม จึงถูกดึงตกเหวในที่สุด อุบัติเหตุที่เกิดจากความดื้อรั้นและเสียดายทรัพย์ของลูกและพี่ชายในครั้งนี้ ส่งผลทำให้ม้าเทียมเกวียนหลายตัวรวมถึงบริวารหลายคนเสียชีวิต
 

    ๖. อุบัติเหตุในครั้งนี้กลายมาเป็นวิบากกรรมที่ติดตามส่งผลต่อตัวลูกและพี่ชายมาหลายภพหลายชาติแล้ว แม้ในชาติปัจจุบัน วิบากกรรมดังกล่าวอ่อนกำลังลงจนเหลือเป็นเพียงแค่เศษกรรมแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังมีกำลังและยังหาช่องคอยส่งผลอยู่ตลอดเวลา ถ้าเมื่อไรที่ได้ช่องส่งผล ก็อาจทำให้ลูกและสามีประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตได้     

    ดังนั้น ลูกและสามีจะต้องหมั่นทำบุญบ่อย ๆ ทั้งทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา และให้หมั่นปล่อยสัตว์ปล่อยปลา แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้คนและสัตว์ที่เราเคยทำกรรมร่วมกันมาอย่างสม่ำเสมอ ถ้าทำได้อย่างนี้ เศษกรรมดังกล่าวก็จะอ่อนกำลังลงไปเรื่อย ๆ จากหนัก    ก็จะเป็นเบา จากเบาก็จะหายกลายเป็นอโหสิกรรมในที่สุด
 

    ๗. ที่ลูกรอดชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งชนเสาไฟฟ้ามาได้ ก็เพราะลูกมีใจเกาะเกี่ยวกับบุญกุศล และมีความผูกพันกับคุณยาย        อาจารย์ฯ อยู่แล้ว ส่วนสามีของลูกก็มีใจ    เกาะเกี่ยวอยู่ในบุญด้วยเช่นกัน ดังนั้นเมื่อถึงเวลาคับขัน บุญที่สั่งสมเอาไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบันจึงมารวมกันส่งผลในช่วงนั้น และช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบา ทำให้ไม่ต้องเสียชีวิต 

    ดังนั้น ให้ลูกและสามีหมั่นเอาใจ    เกาะเกี่ยวอยู่ในบุญ และหมั่นตรึกระลึกนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ให้ได้ตลอดทั้งวัน บุญที่สั่งสมเอาไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบันจะได้ส่งผลทำให้ลูกและสามีมีความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และจะได้ไปช่วยตัดรอนเศษกรรมที่เหลือให้อ่อนกำลังจนกลายเป็นอโหสิกรรมในที่สุด
 

    ๘. ในความเป็นจริงแล้ว ลูกเคยมีโอกาสร่วมบุญกับคุณยายอาจารย์ฯ มาหลายภพหลายชาติแล้ว ยกตัวอย่างเช่นในภพชาติที่ลูกและสามีเกิดมาเป็นพี่น้องที่ดูแลขบวนกองคาราวานสินค้า     

    เรื่องมีอยู่ว่า ในช่วงที่ลูกและพี่ชายเดินทางไปค้าขายตามหัวเมืองต่าง ๆ ก็มีโอกาสฟังเรื่องราวของพระมหาเถระองค์หนึ่ง (ซึ่งก็คือคุณยายอาจารย์ฯ ของพวกเรา) จากพวก     ชาวบ้าน เมื่อได้ฟังบ่อยเข้าลูกและพี่ชายจึง หาโอกาสเดินทางไปทำบุญและฟังธรรมจากพระมหาเถระ
 

    ๙. เมื่อได้เจอพระมหาเถระแล้ว        ลูกและพี่ชายก็เกิดความศรัทธาเป็นอย่างมาก ลูกและพี่ชายจึงได้แวะเวียนไปทำบุญกับท่านทุกครั้งที่มีโอกาส และด้วยความที่ลูกมีโอกาสร่วมบุญกับคุณยายอาจารย์ฯ มาหลายภพหลายชาตินี่เอง จึงทำให้ลูกรู้สึกผูกพันกับท่านมาข้ามภพข้ามชาติ และในช่วงที่ประสบอุบัติเหตุ ลูกจึงสามารถนึกถึงคุณยายอาจารย์ฯ ได้ เมื่อนึกถึงท่านได้ บุญที่ลูกสั่งสมมาด้วยดีทั้งในอดีตและปัจจุบันรวมกับบารมีธรรมของมหาปูชนียาจารย์ จึงมาส่งผลให้ลูกและสามีปลอดภัยจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น
 

    ๑๐. สาเหตุที่ทำให้คุณพ่อของลูกต้องฆ่าตัวตายในชาติปัจจุบัน เป็นเพราะวิบากกรรมที่เคยทำไว้ในชาติก่อน ๆ ตามมาส่งผล  ในชาตินั้นคุณพ่อของลูกเกิดในครอบครัวที่ทำอาชีพค้าขาย ต่อมาท่านไปชอบพอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ทางครอบครัวของฝ่ายหญิงอยากให้เธอแต่งงานกับนายทหารหนุ่มผู้มีอนาคตไกล ท่านจึงต้องสูญเสียคนรักไป ท่านรู้สึกโศกเศร้าเสียใจและน้อยใจในฐานะของตนเองมาก ถึงขั้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทำให้ท่านตัดสินใจหนีความทุกข์ด้วยการผูกคอตายใต้ต้นไม้ แต่กลับกลายเป็นว่า เป็นการหนีเสือปะจระเข้ คือต้องไปเจอความทุกข์ยิ่งกว่าที่เคยเจออีกนับเท่าไม่ถ้วน
 

    ๑๑. ก่อนที่คุณพ่อของลูกในชาตินั้นจะฆ่าตัวตาย จิตใจของท่านเศร้าหมองมาก เมื่อเสียชีวิตแล้ว บาปอันเกิดจากวิบากกรรมที่ฆ่าตัวตายจึงดึงดูดให้ท่านไปเกิดในอุสสท-นรกของมหานรกขุมหนึ่งในทันที ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ท่านจะต้องไปชดใช้กรรมนี้อยู่ในมหานรกขุมที่หนึ่ง แต่ด้วยบุญที่ท่านเคยทำในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ในชาติดังกล่าวมาอุ้มเอาไว้ ท่านจึงไปรับกรรมอยู่ที่อุสสทนรกแทน 
 

    ๑๒. เมื่อท่านไปบังเกิดอยู่ที่อุสสทนรกของมหานรกขุมที่หนึ่งแล้ว ท่านก็ถูกนาย     นิรยบาลจับมาแขวนห้อยหัวอยู่บนหน้าผา   โดยขาทั้งสองของท่านถูกล็อกไว้ด้วยหินเหล็กร้อนที่งอกขึ้นมาจากหน้าผานั้น หลังจากนั้นไม่นาน หินเหล็กร้อนที่จับข้อเท้าของท่านไว้ก็คลายตัว ทำให้ท่านกลิ้งตกลงมาตามหน้าผาเหล็กร้อนนั้น จนกระทั่งร่างกายของท่านตกลงมากระแทกกับพื้นหินเหล็กร้อนที่อยู่ด้านล่างอย่างแรง แต่ถึงกระนั้นท่านก็ยังไม่ตาย แถมยังได้รับความทุกข์ทรมานเพิ่มขึ้นไปอีก 

    ๑๓. ทันทีที่ท่านหล่นลงมาถึงพื้นแล้ว ก็บังเกิดหินเหล็กร้อนก้อนใหญ่อีกก้อนหล่นลงมาทับร่างของท่าน ทำให้ร่างกายท่านแหลกเละ ทุกข์ทรมานมาก แต่ท่านก็ยังไม่ตาย ยังคงเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา และเจ็บปวดมากขึ้น  จนกระทั่งตายไปในที่สุด เมื่อตายแล้ววิบากกรรมก็ประกอบกายของท่านขึ้นมาใหม่ จากนั้นก็ถูกจับมาลงทัณฑ์ทรมานเช่นนี้ซ้ำ ๆ ตาย   เกิด ๆ อย่างนี้เป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก 

    ๑๔. จนกระทั่งวิบากกรรมเริ่มเบาบางลง ท่านจึงพ้นจากอุสสทนรก แล้วไปรับโทษต่อที่ยมโลกของมหานรกขุมหนึ่ง และถูก      ลงทัณฑ์ทรมานด้วยวิธีต่าง ๆ นานา เมื่อกรรมเบาบางลงจนกระทั่งพ้นจากยมโลกมาได้ ก็ไปเกิดเป็นเปรตที่มีไฟลุกไหม้ท่วมคออยู่ตลอดเวลา และต้องชดใช้กรรมเกิดเป็นเปรตเช่นนี้ไปอีกยาวนาน เมื่อกรรมเบาบางลงมาอีก ก็ไปเกิดเป็นไก่ให้เขาเชือดคอ เพราะเศษกรรมที่ท่านเคยฆ่าสัตว์ทำอาหารมารวมกับเศษกรรมที่ผูกคอตายตามมาส่งผล ตายเกิด ๆ เช่นนี้ไปอีกยาวนาน จนกระทั่งเศษกรรมดังกล่าวเริ่มเบาบางลงมาเรื่อย ๆ ในที่สุดบุญเก่าที่ท่านเคยทำไว้ในชาตินั้น ก็ได้ช่องตามมาส่งผล ทำให้ท่านได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ใหม่อีกครั้ง

    ๑๕. แม้ในชาติปัจจุบัน เศษกรรม     ดังกล่าวก็ยังคงติดตามมาส่งผล เพราะในเวลาที่ท่านรู้สึกน้อยใจอะไรขึ้นมา ท่านก็จะรู้สึกหดหู่และเศร้าโศกอยู่ลึก ๆ  ซึ่งท่านจะชอบเก็บความรู้สึกเหล่านี้เอาไว้โดยไม่บอกใคร เมื่อความรู้สึกเช่นนี้เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ใจของท่านจึง
เศร้าหมอง ไม่ผ่องใส บาปจึงได้ช่องสอดละเอียดส่งผังที่เป็นวิบากกรรมเก่ามากระตุ้น ทำให้ท่านอยากจะฆ่าตัวตายอยู่เสมอ ก่อนที่คุณพ่อของลูกจะยิงตัวตาย ในใจของท่านถูกวิบากกรรมเก่าที่เคยฆ่าตัวตายมาบังคับเอาไว้ เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวมารวมกับกรรมในปัจจุบันที่ท่านกำลังหม่นหมองด้วยอารมณ์ต่าง ๆ จึงทำให้ท่านมีความทุกข์มาก จนทำให้ตัดสินใจฆ่าตัวตายในที่สุด   

    ขอย้ำว่า การฆ่าตัวตายเป็นกรรมที่หนักมาก เพราะการที่ใครสักคนคิดจะทำร้ายตัวเองด้วยการฆ่าตัวตาย ใจของผู้นั้นจะต้องหดหู่และเศร้าหมองมาก อีกทั้งจะต้องตั้งใจและคิดหาวิธีที่จะฆ่าตัวตายด้วย ดังนั้นบาปที่เกิดขึ้นจากการฆ่าตัวตายจึงมีกำลังมากกว่าการที่เราไปฆ่าผู้อื่นมากมายนัก

    ๑๖. ด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง หดหู่ ที่มีอยู่ในใจของท่านอย่างเต็มเปี่ยมนี้เอง จึงทำให้ใจของท่านเศร้าหมองอย่างสุด ๆ ดังนั้นเมื่อเสียชีวิตแล้ว ด้วยวิบากกรรมปาณาติบาตจากการฆ่าตัวตาย กายละเอียดของท่านจึงถูกดูดไปสู่ภพภูมิที่ดำมืดในทันที นั่นก็คือ อุสสทนรกของมหานรกขุมหนึ่ง ซึ่งในความเป็นจริงแล้วท่านจะต้องไปชดใช้กรรมนี้อยู่ในมหานรก    ขุมที่หนึ่ง แต่ด้วยบุญที่ท่านทำไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ รวมถึงบุญทุกบุญที่ลูกสาวชวนท่านทำกับหมู่คณะมาช่วยอุ้มเอาไว้ เลยทำให้ท่านต้องไปรับโทษทัณฑ์อยู่ที่อุสสทนรก ในขณะนี้ท่านกำลังถูกลงทัณฑ์ทรมานอยู่ตลอดเวลา ทุกข์ทรมานมาก ท่านจึงไม่สามารถส่งข้อความใด ๆ มาถึงลูกได้
 

    ๑๗. ในขณะนี้คุณพ่อของลูกยังไม่สามารถรับบุญเหล่านี้ได้ เพราะท่านยังอยู่ในอุสสทนรก ดินแดนที่ทุกชีวิตมิอาจรับบุญที่อุทิศส่งไปให้ได้ อย่างไรก็ตาม บุญทุกบุญที่ลูกอุทิศส่งไปให้ ก็จะไปช่วยย่นระยะเวลาในการรับโทษทัณฑ์ให้สั้นลงไปเรื่อย ๆ เมื่อใดที่พ้นจากอุสสทนรกมาแล้ว ท่านก็จะสามารถรับบุญทุกบุญที่ลูกส่งไปให้ได้ เพราะบุญเหล่านั้นยังรอคอยท่านอยู่ที่ยมโลก
 

    ๑๘. วิธีที่จะช่วยคุณพ่อของลูกได้เร็วที่สุดก็คือ ให้ลูกสั่งสมบุญทุกบุญอย่าได้ขาด บุญเหล่านี้จะไปช่วยตัดรอนวิบากกรรมของคุณพ่อของลูกให้ผ่อนจากหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย    

    ถ้าลูกต้องการจะช่วยท่านจริง ๆ มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น คือลูกจะต้องนั่งธรรมะให้    เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้ แล้วมาศึกษาวิชชาธรรมกายให้เชี่ยวชาญจนสามารถไปนรกไปสวรรค์ได้ ลูกจะได้ไปช่วยคุณพ่อของลูกให้พ้นจากความทุกข์ทรมานเหมือนอย่างคุณยายอาจารย์ฯ ไปช่วยพ่อของท่านให้พ้นจาก
อบายมาได้    
 

    ๑๙. ลูกกับสามีได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาหลายภพหลายชาติแล้ว ในพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกเกิดเป็นกุลธิดาสุดสวยในตระกูลคฤหบดีที่อาศัยอยู่ในหัวเมืองเขตชายแดนของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งตัวลูกในชาตินั้นมีหน้าที่คอยดูแลบัญชีและผลผลิตที่จะนำออกไปขายให้กับค่ายทหารที่ประจำอยู่ ณ    หัวเมืองเขตชายแดนนั้น ในบางครั้งหาก คุณพ่อของลูกไม่สามารถไปส่งสินค้าด้วยตัวเองได้ ลูกก็ต้องทำหน้าที่แทน    

    ต่อมา ลูกเกิดความสนิทสนมกับ    นายทหารหนุ่มรูปงามท่านหนึ่ง นายทหารหนุ่มท่านนี้มีหน้าที่ดูแลเรื่องการรับและจัดเก็บเครื่องอุปโภคบริโภคและเสบียงต่าง ๆ ที่ต้องใช้ภายในค่ายทหาร นายทหารหนุ่มผู้นี้ก็คือสามีของลูกในชาติปัจจุบันนี้เอง
 

    ๒๐. ต่อมาลูกและนายทหารหนุ่มก็แต่งงานกัน แล้วย้ายกลับมาอยู่ที่เมืองหลวง และเอาสินค้ามาขายที่เมืองหลวงด้วย ส่วนสามีของลูกก็ได้เลื่อนตำแหน่งไปเป็นครูผู้ฝึกสอนนายทหารรุ่นใหม่ หลังจากนั้นมีกัลยาณมิตรมาชักชวนลูกทั้งสองไปร่วมบุญสร้างวัดใหม่ของพระเถระ อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช ลูกและสามีตัดสินใจเดินทางไปร่วมบุญสร้างวัดใหม่ด้วยทันที เมื่อสร้างวัดเสร็จแล้ว ลูกทั้งสองก็อยู่เป็นอุปัฏฐากพระ อุปัฏฐากวัดเรื่อยมาจนตลอดชีวิต และมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี ได้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ในที่สุด

    ดังนั้น ในภพชาตินี้ลูกทั้งสองต้องตั้งใจสร้างบารมี และให้หมั่นประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้อย่างในชาติที่ผ่านมา จะได้ติดตามหาปูชนียาจารย์ไปได้ทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม