ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม
ฟังมากแต่รู้น้อย
อุปารมฺภจิตฺโต ทุมฺเมโธ สุณาติ ชินสาสนํ
อารกา โหติ สทฺธมฺมา นภโส ปฐวี ยถา.
ผู้มีปัญญาทราม มีจิตใจกระด้าง ถึงฟังคำสอนของพระชินเจ้า
ก็ยังห่างไกลจากพระสัทธรรม เหมือนดินกับฟ้า
(ขุ.เถร. ๒๖/๓๒๓)
เคยสงสัยไหม ทำไมบางคนถูกอบรมก็มาก
ผ่านครูอาจารย์ดี ๆ ก็ไม่น้อย แต่ก็ยังยากจะได้ดี
ด้วยความดื้อดึง มีทิฐิ จิตใจหยาบ
จึงไม่สามารถรองรับสิ่งดี ๆ ได้เท่าที่ควร
ปัญญาจึงถดถอย ตรองไม่เป็น คิดไม่เป็น
ทำให้ฟังแม้มากแต่รู้น้อย ฟังแม้บ่อยแต่ไม่รู้เรื่อง
จึงห่างไกลจากคุณธรรมความดีมากขึ้นทุกที
เหมือนผืนแผ่นดินที่แสนห่างไกลจากท้องฟ้า
หยุดเถิด หยุดเพื่อคิด หยุดใจฟัง ทำจิตให้สงบ เป็นสมาธิ
จิตใจจะอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง
เมื่อได้ฟังคำสอนดี ๆ ธรรมะดี ๆ ก็จะดูดซับได้มาก
จนกระทั่งเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมะ
ดวงปัญญาก็จะสว่างไสว ดวงใจก็สดชื่น เริงรื่น อิ่มสุข..
