ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม

ควรได้-ควรให้, ไม่ควรได้-ไม่ควรให้

    อเทยฺเยสุ ททํ ทานํ    เทยฺเยสุ นปฺปเวจฺฉติ
    อาปาสุ พฺยสนํ ปตฺโต    สหายํ นาธิคจฺฉติฯ

           ให้ของแก่คนที่ไม่ควรให้  คนที่ควรให้กลับไม่ยอมให้
    เมื่อได้รับความวิบัติ  เพราะอันตรายต่าง ๆ จะไม่ได้เพื่อนช่วยเหลือ

         (มหาอัสสาโรหชาดก ขุ. ชา. ๒๗/๕๐๖)

ทำไมเราก็มีบริวารมาก ให้ยศตำแหน่ง ให้ข้าวของมากมาย

แต่เวลาตกทุกข์ ไม่มีใครช่วยเราสักคน!

หลาย ๆ ครั้งที่เราให้แก่คนที่ไม่ควรให้ คนที่ควรได้กลับไม่ให้

เพราะความลำเอียง ได้ข้อมูลผิด ดูคนผิด จึงได้ทำผิดเช่นนั้น

เมื่อให้ผิดเช่นนี้ คนที่ไม่ควรได้ ก็ไม่ได้รำลึกถึงคุณเรา

คนที่ควรได้ กลับไม่ได้ ก็ท้อถอย ห่างหายจากเรา 

เราจึงไม่มีมิตรแท้ ถึงคราวตกทุกข์ ก็ไม่มีใครช่วยเหลือ

ใครควรได้ เราควรให้ แม้เราไม่รัก

ใครไม่ควรได้ เรายังไม่ควรให้ แม้เราจะรักเขามาก

เมื่อให้อย่างถูกต้องเช่นนี้ คนควรได้จะรำลึกถึงพระคุณ

คนไม่ควรได้ จะได้พัฒนาตน 

ทุกฝ่ายได้ประโยชน์ เราไม่เสียผู้ใหญ่

ทุกคนอิงหลักการ สังคมก็เป็นสุข