ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น
Case Study กรณีศึกษา
ไอดอลของหัวหน้าชั้น
( ๒๕ - ๓๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๙)
“ก่อนอื่นต้องกราบแทบเท้าขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่เป็นอย่างสูงยิ่งที่เมตตาฝันในฝันให้เกิดความกระจ่างแจ่มแจ้งชัดเจนในการสร้างบารมีในภพชาติอดีตที่ผ่านมา ทำให้รู้ว่าเป็นใครมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม เกี่ยวข้องกับหัวหน้าชั้นอย่างไร”
๑. เรื่องราวการสร้างบารมีของลูกอุบาสิกาเขตในท่านนี้ หรือพระภิกษุรูปที่เป็น Idol หรือต้นแบบของหัวหน้าชั้นในหลาย ๆพุทธันดรก่อน ๆ โน้น มีรายละเอียดที่น่าสนใจและน่าศึกษามากมาย
ย้อนไปในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้นลูกอุบาสิกาท่านนี้เคยเกิดเป็นกุลบุตรสุดหล่อผู้รอบรู้และช่างพูดช่างเจรจาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ซึ่งอาศัยอยู่ในหัวเมืองใหญ่แห่งหนึ่งของแคว้นพระราชาองค์ที่ออกบวช
๒. ด้วยความที่ตัวลูก (อุบาสิกาท่านนี้ในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น) เป็นคนที่มีความฉลาดรอบรู้ ช่างพูดช่างเจรจา อีกทั้งยังเป็นคนช่างสังเกตนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกสามารถเอาตัวรอดได้ในทุก ๆ สถานการณ์มาตั้งแต่เด็ก (คือ ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์คับขันสักแค่ไหนก็สามารถใช้สติปัญญาและวาทศิลป์เอาตัวรอดมาได้อยู่เสมอ ๆ)
๓. จนกระทั่งในเวลาต่อมา พระราชา(องค์ที่จะออกบวชในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น ซึ่งเป็นคนละภพชาติกับพุทธันดรที่ผ่านมา)เสด็จขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดาของพระองค์ และหลังจากที่เสด็จขึ้นครองราชย์แล้วพระองค์ก็เสด็จออกเยี่ยมเยียนเพื่อตรวจดูสารทุกข์สุกดิบของประชาชนตามพื้นที่ต่าง ๆภายในแคว้น
เมื่อพระราชาเสด็จมาถึงหัวเมืองที่ตัวลูกอาศัยอยู่ ตัวลูกก็มีโอกาสออกมารับเสด็จด้วยเช่นกัน ทันทีที่ตัวลูกเห็นพระราชา ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นเลยทีเดียว อีกทั้งตัวลูกยังรู้สึกชื่นชมในผิวพรรณวรรณะของพระองค์ ที่แลดูงดงามผ่องใส และเปล่งปลั่งประดุจทองคำ เรียกได้ว่ายิ่งมองก็ยิ่งงาม แบบที่ตัวลูกไม่เคยพบไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิตเลยทีเดียว
๔. และเมื่อตัวลูกได้เห็นบุคคลที่อยู่ใกล้ชิดพระราชาแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจว่า บุคคลเหล่านี้ช่างโชคดีมีวาสนาจริง ๆและยิ่งตัวลูกได้เห็นเหล่ามหาดเล็กที่รายล้อมพร้อมกับกราบทูลรายงานเรื่องราวต่าง ๆ แก่พระราชาแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกชื่นชอบชื่นชม และอยากเป็นเหมือนมหาดเล็กเหล่านั้นบ้าง
๕. เมื่อเกิดความรู้สึกเช่นนั้น ตัวลูกจึงคิดขึ้นมาในใจว่า ในเมื่อคนอื่นเขายังทำได้แล้วทำไมคนอย่างเราจะทำไม่ได้ แล้วตัวลูกก็ตั้งมโนปณิธานขึ้นมาในใจในทำนองที่ว่า
“สักวันหนึ่ง เราจะต้องเป็นมหาดเล็กคนสนิทที่คอยสนองงานรับใช้ใกล้ชิดพระราชาให้ได้ และไม่ว่าพระราชาจะรับสั่งอะไร งานนั้นจะหนักหนายากเย็นสักแค่ไหน หรือถึงกับต้องเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาก็ตาม เราก็ยอมและพร้อมที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อทำงานของพระราชาให้สำเร็จให้ได้”
๖. หลังจากที่ตัวลูกเกิดความมุ่งมั่นและตั้งมโนปณิธานขึ้นมาภายในใจเช่นนั้นแล้ว ตัวลูกก็ตัดสินใจกราบลาพ่อแม่เพื่อเดินทางไปสมัครเป็นทหารยังเมืองหลวงของแคว้นพระราชาองค์ที่จะออกบวชในทันที
เมื่อตัวลูกไปสมัครเป็นทหารของพระราชาแล้ว ก็ตั้งใจทุ่มเทฝึกฝนทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติอย่างสุดกำลังความสามารถเพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมายที่มีเพียงหนึ่งเดียวในดวงใจ นั่นก็คือ ความใฝ่ฝันที่จะเป็นมหาดเล็กคนสนิทของพระราชาให้ได้
๗. ด้วยความฉลาดรอบรู้ ช่างสังเกตและช่างพูดช่างเจรจาของตัวลูกที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กนี้เอง ทำให้ตัวลูกสามารถผ่านบททดสอบและเข้ารับราชการเป็นทหารได้อย่างไม่ยากเย็นนัก อีกทั้งความรู้ความสามารถของตัวลูกยังเป็นที่หมายตาของรุ่นพี่นายทหารซึ่งเป็นมหาดเล็กรักษาพระองค์อีกด้วย
๘. หลังจากที่ตัวลูกเข้ารับราชการเป็นทหารแล้ว ในช่วงแรก ๆ ก็ได้รับหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อยภายในเมืองหลวงของพระราชา แม้ว่า ณ ตอนนั้น ตัวลูกจะยังไม่ได้เป็นมหาดเล็กตามที่ใฝ่ฝันเอาไว้ก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ อีกทั้งยังทุ่มเททำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาอย่างเต็มที่และทำอย่างดีที่สุดอีกด้วย
๙. แล้วในที่สุดโอกาสที่ตัวลูกจะได้เป็นมหาดเล็กของพระราชาตามที่เฝ้าเพียรฝันเอาไว้ก็มาถึง เมื่อนายทหารมหาดเล็กรุ่นพี่ที่คอยรับใช้ใกล้ชิดพระราชาได้รับคำสั่งพิเศษจากพระราชาให้ไปปฏิบัติหน้าที่เป็นราชทูตแทนพระองค์ยังแคว้นเพื่อนบ้านใกล้เคียง
ด้วยเหตุนี้ทำให้เหล่าทีมงานมหาดเล็กชั้นผู้ใหญ่ร่วมประชุมปรึกษาหารือกัน เพื่อเฟ้นหานายทหารมหาดเล็กคนใหม่ทันที ซึ่งมติที่ประชุมสรุปผลออกมาว่า “มหาดเล็กคนใหม่จะต้องเป็นนายทหารที่มีประวัติดีและสามารถไว้เนื้อเชื่อใจได้ อีกทั้งจะต้องผ่านบททดสอบทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติตามธรรมเนียมของทีมงานมหาดเล็กที่สืบต่อกันมายาวนานให้ได้อีกด้วย”
๑๐. หลังจากที่ทีมงานมหาดเล็กชั้นผู้ใหญ่ประชุมกันจบลง ข่าวการคัดเลือกเพื่อเฟ้นหานายทหารมหาดเล็กคนใหม่ก็ถูกแจ้งและกระจายไปยังหน่วยงานทหารทุกภาคส่วนทั่วทั้งแคว้นในทันที ซึ่งแต่ละหน่วยงานทหารก็ให้ความร่วมมือและเฟ้นหาในทันทีและส่งตัวแทนนายทหารที่มีคุณสมบัติตรงตามที่ส่วนกลางต้องการมาเข้าสมัครคัดเลือกกันเป็นพันคนเลย ซึ่งมีตัวลูกในภพชาตินั้นรวมอยู่ด้วย
๑๑. สำหรับบททดสอบที่ใช้เฟ้นหาทหารมหาดเล็กคนใหม่นั้น ทหารแต่ละคนจะต้องผจญกับด่านการทดสอบที่โหดหินดินระเบิดแบบมากมายหลายชั้นเลยทีเดียวไม่ว่าจะเป็นด่านทดสอบการต่อสู้แบบที่ใช้ศิลปะป้องกันตัว การใช้อาวุธและการประกอบอาวุธ ความรู้รอบตัวและการใช้เชาวน์ปัญญาในการแก้ปัญหาต่าง ๆ และด่านวัดใจทดสอบความซื่อสัตย์ ว่าสามารถไว้เนื้อเชื่อใจได้หรือไม่ เป็นต้น
๑๒. ซึ่งกว่าจะผ่านแต่ละด่านที่ยาก ๆ ไปได้นั้น จำนวนนายทหารที่เข้ารอบก็ทยอยลดลงไปเรื่อย ๆ จากหลักพันลดเหลือหลักร้อยจากหลักร้อยลดลงมาเหลือหลักสิบ จนในที่สุดก็มีนายทหารที่ผ่านการทดสอบอยู่เพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าบททดสอบแต่ละด่านจะยากเย็นแสนเข็ญสักเพียงไหน ตัวลูกก็ยังคงฝ่าฟันและฮึดสู้มาโดยตลอด จนกระทั่งสามารถผ่านด่านต่าง ๆ เหล่านั้นมาได้ อีกทั้งตัวลูกเองยังมีความรู้สึกมั่นใจอยู่ลึก ๆ ด้วยว่าจะสามารถไปแตะเส้นชัยและได้เป็นนายทหารมหาดเล็กคนใหม่ของพระราชาอย่างแน่นอน
๑๓. แล้วในที่สุดก็มาถึงด่านสุดท้ายที่นายทหารระดับแชมป์ทุกคนจะต้องเจอ นั่นก็คือ การเข้าเฝ้าพระราชาเพื่อให้พระองค์ทรงคัดเลือกทหารมหาดเล็กด้วยพระองค์เองซึ่งตลอดระยะเวลาในการทดสอบและคัดเลือกที่ผ่านมา พระองค์ทรงทราบถึงข้อมูลเชิงลึกของนายทหารที่ผ่านเข้ารอบแต่ละคนอยู่เป็นระยะ ๆ จากคณะกรรมการคัดเลือก
แต่สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ดังนั้นเพื่อให้ได้นายทหารมหาดเล็กที่ตรงใจของพระองค์มากที่สุด พระองค์จึงต้องสัมภาษณ์นายทหารระดับแชมป์เหล่านั้นด้วยพระองค์เอง อีกทั้งพวกเขายังจะต้องเล่าเรื่องของตัวเองให้พระองค์ฟังอีกด้วย และด้วยวิธีการดังกล่าวนี้จึงทำให้พระองค์ทรงเห็นทัศนคติ แนวคิด และพื้นฐานจิตใจของนายทหารแต่ละคน
๑๔. ในที่สุดผลการตัดสินก็ปรากฏแก่นายทหารผู้เข้ารอบทั้งหมด ซึ่งผู้ที่ได้รับตำแหน่งนายทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์คนใหม่ก็คือ ตัวลูกนั่นเอง
ทันทีที่ได้ทราบเช่นนั้น ตัวลูกก็รู้สึกดีใจปลื้มใจ และภาคภูมิใจอย่างสุด ๆ อีกทั้งยังมีเพื่อน ๆ พี่ ๆ นายทหารที่รู้จักคุ้นเคยเข้ามาแสดงความยินดีกันอย่างล้นหลามเลยทีเดียว
๑๕. หลังจากที่ตัวลูกได้รับการแต่งตั้งจากพระราชาให้เป็นนายทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์แล้ว พระราชาก็มีรับสั่งให้นายทหารมหาดเล็กรุ่นพี่ ซึ่งเป็นคนที่เคยหมายตาตัวลูกไว้และจะต้องไปปฏิบัติหน้าที่พิเศษสำคัญในการเป็นราชทูตแทนพระองค์ที่แคว้นเพื่อนบ้านใกล้เคียง มาถ่ายทอดงานและภารกิจหน้าที่ต่าง ๆ ของการเป็นมหาดเล็กรักษาพระองค์ให้ตัวลูกซึ่งตัวลูกก็ตั้งใจศึกษาเรียนรู้งานและภารกิจต่าง ๆ ด้วยความตั้งใจที่สุด ชนิดที่เก็บทุกรายละเอียดแบบไม่ให้ตกหล่นเลยทีเดียวโดยภารกิจหลกที่ตัวลูกจะต้องทำอยู่เป็นประจำก็คือ การถวายรายงานข้อมูลต่าง ๆ ภายในแคว้นแด่พระราชานั่นเอง
๑๖. ในเวลาต่อมา เมื่อตัวลูกมีโอกาสรับใช้ใกล้ชิดและถวายรายงานข้อมูลต่าง ๆ ภายในแคว้นแด่พระราชามากขึ้น ตัวลูกก็เริ่มรู้สึกคุ้นเคยกับพระองค์มากขึ้น ๆ และด้วยความชาญฉลาด ช่างพูดช่างเจรจาแบบมีศิลปะที่หาตัวจับยาก เมื่อมารวมกับความใสซื่อที่มีอยู่ภายในใจของตัวลูกแล้ว จึงเป็นผลทำให้พระราชาทรงรู้สึกเมตตาเอ็นดูและไว้เนื้อเชื่อใจตัวลูกมากขึ้นไปเรื่อย ๆ
๑๗. เมื่อเป็นเช่นนี้ พระองค์จึงชอบใช้งานและมอบหมายภารกิจสำคัญอื่น ๆ แก่ตัวลูกเพิ่มมากขึ้นไปตามลำดับ เช่น รับสั่งให้ตัวลูกนำคำสั่งของพระองค์ไปแจ้งแก่บรรดาเสนาบดีบ้าง หรือรับสั่งให้นำสารของพระองค์ไปมอบแก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่บ้าง เป็นต้นโดยทุก ๆ ภารกิจล้วนแต่สำคัญและพลาดไม่ได้เด็ดขาด ซึ่งตัวลูกก็สามารถทำทุก ๆ ภารกิจได้อย่างดีเยี่ยมแบบเนี้ยบ เฉียบ เป๊ะทีเดียว
แม้ว่า ตัวลูกจะได้รับความเมตตาเอ็นดูและไว้เนื้อเชื่อใจจากพระราชามากแค่ไหนก็ตาม แต่ความเคารพนอบน้อมที่ตัวลูกมีต่อพระองค์กลับไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว
๑๘. ยิ่งวันเวลาล่วงเลยผ่านไปเป็นปี ๆ หัวใจของตัวลูกก็ยังคงจดจ่อและมุ่งมั่นอยู่กับทุก ๆ ภารกิจที่พระราชาทรงเมตตามอบหมายให้อย่างไม่มีเปลี่ยนแปลง เรียกได้ว่า วัน ๆ หนึ่งใจของลูกไม่ได้แวะเวียนไปอยู่กับใครที่ไหนเลยมีแต่อยู่กับพระราชาผู้เป็นที่เคารพรักยิ่งของตัวลูกชนิดที่ลืมกินข้าวกินปลาเลยทีเดียว
แม้ว่าภายหลังมีนายทหารมหาดเล็กคนใหม่ ๆ เพิ่มเข้ามามากขึ้นก็ตาม แต่พระราชาก็ยังคงเมตตาเลือกใช้งานตัวลูกสารพัดเหมือนเช่นเคย
๑๙. เมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านไป ด้วยความเก่งและดีที่มีอยู่ในตัวลูก จึงทำให้ตัวลูกได้รับมอบหมายภารกิจพิเศษเพิ่มเติมจากพระราชา ก็คือ การทำหน้าที่เป็นผู้แทนพระองค์ไปพูดคุยต้อนรับและเจรจากับทูตของแคว้นต่าง ๆ ที่มาเยือนแคว้นของพระราชานั่นเอง
๒๐. ในเวลาต่อมา พระราชามีรับสั่งให้ตัวลูกไปทำหน้าที่เจรจาไกล่เกลี่ยปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นบริเวณแนวชายแดนกับแคว้นเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกัน เมื่อได้รับหน้าที่นี้มาแล้วตัวลูกก็ใช้ไหวพริบปฏิภาณอันชาญฉลาดมาผนวกกับวาทศิลป์ชั้นเลิศในการทำหน้าที่นี้อย่างเต็มที่ ซึ่งกว่าปัญหาทุก ๆ อย่างจะค่อย ๆ คลี่คลายและสลายไปได้นั้นก็ต้องใช้เวลานานพอสมควรเลยทีเดียว
๒๑. ภายหลังจากที่ปัญหาทุก ๆ อย่างคลี่คลายและสลายไปแล้ว ต่อมาอีกไม่นานพระราชาก็ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติแล้วเสด็จออกผนวช ซึ่งตัวลูกเองมีโอกาสเดินทางไปฟังธรรมจากพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ด้วย
เมื่อได้ฟังธรรมจากพระเถระแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตอย่างแจ่มแจ้ง อีกทั้งยังเกิดความคิดอยากจะออกบวชเป็นอย่างมากอีกด้วยเมื่อเป็นเช่นนี้ตัวลูกจึงรีบเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงาน แล้วตัดสินใจออกบวชตามพระราชาในที่สุด
๒๒. เมื่อตัวลูกออกบวชแล้ว ก็ตั้งใจฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ ควบคู่ไปกับการเจริญสมาธิปฏิบัติธรรมมาโดยตลอดและไม่ว่าพระเถระจะไปเทศน์สอนหรือแสดงธรรมที่ไหน เวลาใดก็ตาม ตัวลูกจะคอยไปฟังธรรมและจดจำธรรมะของพระเถระอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่เสมอ ๆ อีกทั้งตัวลูกยังรู้สึกชอบและมีความสุขกับการได้ฟังธรรมจากพระเถระเป็นอย่างมากอีกด้วย
๒๓. จนกระทั่งในเวลาต่อมา พระเถระมีนโยบายและความตั้งใจที่จะเผยแผ่ธรรมะให้ขยายกว้างออกไปทั่วทั้งภายในแคว้นและต่างแคว้น
เมื่อเป็นเช่นนี้พระเถระจึงมอบหมายให้ตัวลูกไปทำหน้าที่หาข้อมูลทางด้านต่าง ๆมารายงานให้ท่านทราบอยู่เป็นประจำ ซึ่งตัวลูกก็สามารถทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีเยี่ยมเสมอมา
๒๔. จนกระทั่งเมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านไป พระเถระก็เริ่มปลีกวิเวกมากขึ้น ท่านจึงมอบหมายให้ตัวลูกเป็นผู้นำธรรมะที่ท่านเล่าไว้โดยย่อไปอธิบายขยายความให้มหาชนทั้งหลายได้รู้และเข้าใจเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต
อีกทั้งท่านยังคอยพร่ำสอนให้ตัวลูกทำประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านควบคู่ไปด้วยกัน(นั่นก็คือ การนั่งธรรมะควบคู่ไปกับการเทศน์สอนนั่นเอง) ซึ่ง ณ ตอนนั้นตัวลูกคิดแค่เพียงว่า “อยากทำหน้าที่เทศน์สอนธรรมะซึ่งได้รับมอบหมายมาจากพระเถระให้ดีที่สุด” ตัวลูกยังไม่ได้ให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมสักเท่าไร
๒๕. เมื่อตัวลูกได้รับมอบหมายหน้าที่อันสำคัญยิ่งมาจากพระเถระแล้ว ด้วยความที่ตัวลูกเป็นคนที่ชอบฟังและชอบจดจำธรรมะของพระเถระแบบเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว คือไม่ว่าพระเถระไปแสดงธรรมที่ไหน ก็จะมีตัวลูกอยู่ด้วย ณ ที่นั้นเสมอ ๆ
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ตัวลูกสามารถอธิบายขยายความธรรมะที่พระเถระให้ไว้โดยย่อได้ละเอียดถี่ถ้วนแบบเคลียร์คัตชัดเจนทุกประเด็น อีกทั้งตัวลูกยังชอบและทำหน้าที่นี้ด้วยความรักและมีความสุขใจเป็นอย่างมากอีกด้วย
๒๖. จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาพระเถระมรณภาพลง ทำให้ตัวลูกรู้สึกเศร้าโศกเสียใจอย่างสุด ๆ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะตัวลูกรู้สึกเคารพรัก ศรัทธา และผูกพันกับพระเถระมาก ๆ มากขนาดที่ตัวลูกรู้สึกว่า “พระเถระ คือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของตัวลูก” เลยทีเดียว
เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวลูกหวนระลึกนึกถึงวันเก่า ๆ ที่เคยถวายงานรับใช้พระเถระอย่างใกล้ชิด อีกทั้งยังหวนนึกถึงโอวาทที่พระเถระมักจะคอยพร่ำสอนตัวลูกอยู่เสมอ ๆ ว่า “ให้ตั้งใจนั่งธรรมะในช่วงที่ยังแข็งแรงอยู่”
๒๗. เมื่อตัวลูกหวนรำลึกถึงโอวาทของพระเถระแล้ว จึงทำให้ตัวลูกได้คิดและคิดได้ว่า ตอนที่ยังแข็งแรง ตัวลูกไม่ค่อยให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมมากนัก ทั้ง ๆ ที่ตัวลูกเองก็ฟังและศึกษาธรรมะมามาก อีกทั้งยังมีโอกาสถวายงานรับใช้พระเถระอย่างใกล้ชิดอีกด้วย แต่ตัวลูกกลับยังหาที่พึ่งภายในให้ตัวเองไม่ได้เลย
เมื่อคิดได้เช่นนี้จึงทำให้ตัวลูกเกิดแรงฮึดสู้ขึ้นมา แล้วตั้งใจนั่งธรรมะอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แต่ด้วยความที่สังขารร่วงโรยไปตามกาลเวลา จึงทำให้ตัวลูกสามารถนั่งธรรมะได้นิ่งเพียงระดับหนึ่งเท่านั้น แต่ตัวลูกไม่ย่อท้อพยายามจดจ่อและประคองใจจนสามารถเข้าถึงความสว่างและดวงธรรมภายในได้ในที่สุดซึ่งตัวลูกเองก็ตั้งใจรักษาดวงธรรมใส ๆ ไปจนกระทั่งหมดอายุขัย
๒๘. เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ก็เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตใน ได้อย่างสง่างามและสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าของกองทัพธรรม และนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา ตัวลูกก็ได้เกิดมาเจอแล้วได้สร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะมาโดยตลอด จนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ตัวลูกก็ได้เกิดมาเป็น “อุบาสิกาเขตในท่านหนึ่ง”นั่นเอง
๒๙. สำหรับสาเหตุที่ทำให้ลูกอุบาสิกาเขตในท่านนี้ต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงในภพชาติปัจจุบันนี้ ทั้ง ๆ ที่เคยเกิดเป็นชายแมน ๆ และได้ออกบวชเป็นพระภิกษุรูปที่เป็น Idol หรือต้นแบบของหัวหน้าชั้นในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น ก็เป็นเพราะวิบากกรรมกาเมฯ ที่ เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมานี้เอง เรื่องมีอยู่ว่า
ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรสุดหล่อมาดเท่ในครอบครัวข้าราชการทหารที่ประจำการอยู่ในหัวเมืองชายแดนแห่งหนึ่งของแคว้นพระราชาองค์ที่จะออกบวช
๓๐. โดยตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมาเป็นเด็กหนุ่มที่มีหน้าตาดีมาก แถมยังเฉลียวฉลาดมีปฏิภาณไหวพริบดี อีกทั้งยังมีคารมคมคายที่ไม่แพ้ใครอีกด้วย (เรียกได้ว่าเกิดมาสมบูรณ์พร้อมทุก ๆ อย่างเลยทีเดียว) และเมื่อเติบใหญ่ขึ้น ตัวลูกก็ได้รับราชการเป็นทหารตามแบบอย่างที่ครอบครัวของตัวลูกทำสืบต่อกันมา
๓๑. ต่อมา ด้วยความรู้ความสามารถและความดีพร้อมทุก ๆ ด้านที่มีอยู่ในตัวลูก จึงทำให้ตัวลูกถูกคัดเลือกให้มาเป็นนายทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ ที่คอยสนองงานและถวายการรับใช้พระราชาคล้าย ๆ กับในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น ซึ่งในพุทธันดรที่ผ่านมาตัวลูกก็ได้สนองงานของพระราชาอย่างเต็มที่เต็มกำลังแบบสุดชีวิต ทำให้ตัวลูกได้รับความเมตตาและความคุ้นเคยจากพระราชาเป็นอย่างมาก
๓๒. แม้ว่าตัวลูกจะเป็นนายทหารหน่มุที่มีความสมบูรณ์พร้อม คือ รูปร่างหน้าตาดี มีความรู้ความสามารถ หน้าที่การงานก็เยี่ยมพูดจาก็รื่นหูน่าฟัง แถมยังไพเราะอ่อนหวานจนใคร ๆ ที่ได้ฟังต่างรู้สึกติดอกติดใจ โดยเฉพาะสาว ๆ ที่มาชื่นชอบในตัวลูกก็มีอยู่เป็นจำนวนมากเลยทีเดียว แต่ตัวลูกกลับไม่ได้สนใจใยดีสาว ๆ เหล่านั้นเลย
สาเหตุที่ทำให้ตัวลูกไม่สนใจใยดีบรรดาสาว ๆ ที่มาชอบพอและมาจีบตัวลูกนั้น ก็เป็นเพราะใจของลูกจดจ่ออยู่กับพระราชาและภารกิจที่พระองค์ทรงมอบหมายให้อย่างเดียวหรือพูดง่าย ๆ ว่า รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่งาน
๓๓. ต่อมา เมื่อมหาสงครามระหว่างแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้กับแคว้นของพระราชาองค์ที่จะออกบวชเกิดขึ้น ด้วยการศึกที่ยาวนานจึงทำให้พระราชาตัดสินพระทัยมอบหมายให้ตัวลูกเป็นตัวแทนพระองค์ไปปลุกระดมและปลุกใจให้เหล่าทหารหาญในกองทัพเกิดกำลังใจและมีแรงฮึกเหิมในการรบ เสมือนหนึ่งพระราชาได้ออกมากล่าวกับพวกเขาด้วยพระองค์เองเลยทีเดียว
ถึงแม้ว่าสภาพการศึกและบรรยากาศของสงครามที่มีแต่ผู้คนล้มตายจะทำให้ตัวลูกรู้สึกหดหู่ใจมากแค่ไหนก็ตาม แต่ตัวลูกก็ตั้งใจทำหน้าที่นี้อย่างดีที่สุด
๓๔. ในเวลานั้นเอง ตัวลูกได้พบหญิงสาวแสนสวยคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้คร่ำครวญอยู่ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ เมื่อได้เห็นเช่นนี้ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกสงสารหญิงสาวคนนี้ขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ และด้วยความรู้สึกสงสารนี้เองทำให้ตัวลูกเดินเข้าไปปลอบใจ พร้อมกับพูดคุยถามไถ่และให้กำลังใจเธอ ซึ่งทำให้ตัวลูกได้รู้ว่าที่เธอเศร้าโศกเสียใจนั้น ก็เป็นเพราะนายทหารที่อยู่หน่วยเดียวกันกับสามีของเธอมาแจ้งให้เธอรู้ว่า สามีของเธอถูกข้าศึกจับตัวไปฆ่าเสียแล้ว
๓๕. นับจากนั้นเป็นต้นมา ตัวลูกก็มักจะแวะเวียนไปหาหญิงสาวแสนสวยคนนี้ถึงที่บ้านของเธอ เพื่อให้กำลังใจและคอยปลอบโยนในยามที่เธอเสียใจอยู่เสมอ ๆ แล้วในที่สุดใจของเธอก็สามารถคลายจากความทุกข์ลงไปได้
เมื่อม่านหมอกแห่งความทุกข์ค่อย ๆ จางหายไป แสงทองแห่งความรักความอบอุ่นที่ตัวลูกมีให้ก็เข้าไปแทนที่อยู่ภายในใจของเธอเมื่อเป็นเช่นนี้ความรักระหว่างตัวลูกกับหญิงสาวแสนสวยคนนี้จึงเริ่มต้นขึ้น ซึ่งเป็นรักแรกของตัวลูก แล้วในที่สุดตัวลูกกับเธอก็รักกันมากจนพลาดและนำไปสู่ความสัมพันธ์ฉันชู้สาวซึ่งตัวลูกก็ตั้งใจว่า เมื่อสงครามสิ้นสุดลงแล้วตัวลูกกับเธอจะแต่งงานกัน
๓๖. แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คาดฝันเอาไว้ เพราะเมื่อกองทัพของพระราชาบุกทะลวงเข้าตีค่ายของทหารฝ่ายตรงข้ามไปเรื่อย ๆ แล้ว ทางกองทัพก็พบกลุ่มทหารที่ถูกพวกข้าศึกจับตัวไปเป็นเชลย ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีสามีของแม่หญิงแสนสวยคนนี้รวมอยู่ด้วย
ส่วนสาเหตุที่สามีของแม่หญิงแสนสวยคนนี้ยังไม่ตายนั้น เป็นเพราะข่าวการตายของสามีเธอเป็นเพียงข่าวลวงที่ทางข้าศึกปล่อยออกมาข่มขวัญเท่านั้นเอง
ต่อมา เมื่อตัวลูกรู้ว่าสามีของเธอยังไม่ตาย แม้ว่าตัวลูกจะรักแม่หญิงแสนสวยคนนี้มากแค่ไหน ตัวลูกก็จำต้องเลือกในสิ่งที่ถูกต้องนั่นก็คือ เลือกที่จะตัดใจไปจากเธอ และเพราะจำต้องตัดใจไปจากเธอนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกรู้สึกเสียใจอย่างสุด ๆ ส่วนฝ่ายหญิงเอง แม้ว่าจะรักตัวลูกสักเพียงใด ก็จำต้องเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องเหมือนตัวลูกด้วยเช่นกัน
๓๗. ในเวลาต่อมาแม้ว่าตัวลูกเดินทางกลับมาปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่เมืองหลวงแล้วก็ตามแต่ภายในใจกลับยังรู้สึกทุกข์และโหยหาแต่หญิงสาวแสนสวยคนนั้นอย่างไม่เสื่อมคลาย
ด้วยความผิดหวังเสียใจครั้งนี้จึงทำให้ตัวลูกเกิดอารมณ์ชั่ววูบและกลายเป็นคนเจ้าชู้ชั่วคราว คือ หากมีผู้หญิงคนไหนมาหลงชื่นชอบและมาเสนอตัวให้กับลูก ตัวลูกก็จะสนองกลับด้วยการผิดศีลกาเมฯ กับสาว ๆ เหล่านั้นทุกคนเพื่อเป็นการระบายความทุกข์ที่มีอยู่ในใจที่ต้องสูญเสียแม่หญิงแสนสวยคนนั้นไปนั่นเอง
๓๘. อย่างไรก็ตาม ตัวลูกก็มีนิสัยเจ้าชู้อยู่ไม่นาน ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะ เมื่อตัวลูกได้คิดตัวลูกก็เลยคิดได้ แล้วกลับมาสอนตัวเองว่าสิ่งที่ตัวลูกกระทำลงไปนั้นเป็นสิ่งที่ผิดและไม่ดีเอาเสียเลย
ไม่เพียงแค่นั้น ตัวลูกยังเกิดความรู้สึกสมเพชเวทนาตัวเอง อีกทั้งยังรู้สึกสงสารบรรดาสาว ๆ ทั้งหลายที่ตัวลูกไปทำเขาเอาไว้อีกด้วยเมื่อตัวลูกคิดสอนตัวเองได้เช่นนี้ตัวลูกจึงเลิกนิสัยเจ้าชู้ลงได้ในที่สุด
๓๙. ต่อมา เมื่อพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายเสด็จออกผนวชแล้ว ตัวลูกก็ได้ออกบวชตาม แล้วตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงดวงธรรมใส ๆ และสามารถกลับดุสิตบุรีได้ในที่สุด
ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวลูกไม่ต้องไปบังเกิดในอบายภูมิหลังจากที่ละโลกไปแล้วทั้ง ๆ ที่ตัวลูกได้ทำผิดศีลกาเมฯ ไว้นั้น ก็เป็นเพราะผลแห่งบุญที่ตัวลูกได้บวชตลอดชีวิตกับผลแห่งบุญที่เมื่อบวชมาแล้วได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงดวงธรรมใส ๆ ได้ช่องมารวมกันสง่ ผล กอ่ นวิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกไปทำผิดทำพลาดเอาไว้จะได้ช่องส่งผลนั่นเอง
๔๐. จวบจนกระทั่งมาถึงภพชาติปัจจุบันนี้ แม้ว่าตัวลูกจะมีผังการบวชติด ๆ กันมาหลายภพหลายชาติแล้วก็ตาม แต่ด้วยวิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกทำผิดทำพลาดเอาไว้ในพุทธันดรที่ผ่านมาจึงส่งผลทำให้ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้
ซึ่งลูกอุบาสิกาเขตในท่านนี้ (หรืออดีตพระเถระผู้เป็น Idol ของหัวหน้าชั้นในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น) ก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลเพราะเธอคือ ลูกอุบาสิกาสิริวรรณี ภูประเสริฐ นั่นเอง
จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ สอนให้เราได้รู้ว่า ทุก ๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท จะได้ปิดอบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบันอีกทั้งยังดับทุกข์ได้อีกด้วย (ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น)
ดังนั้น เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี และประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะอยู่รอดปลอดภัยและมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส “ใครหนอ” สิริวรรณี
หัวหน้าชั้น : เมื่อคุณครูไม่ใหญ่จะฝันในฝันว่าไอดอลหัวหน้าชั้นในชาตินั้นคือใคร? ก็สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นคุณครูไม่เล็ก ผมเข้าวัดอบรมธรรมทายาท รุ่นที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๒๗ คุณครูไม่เล็กลงเทศน์ให้ธรรมทายาทฟังทุกวัน ท่านเทศน์ได้โดนใจ อีกทั้งท่านยังบวชตลอดชีวิต จึงเกิดความประทับใจอยากเป็นอย่างคุณครูไม่เล็ก ซึ่งขณะนั้นผมไม่รู้จักคุณครูไม่ใหญ่ คิดว่าคุณครูไม่เล็กเป็นเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เกิดแรงบันดาลใจขนาดที่ว่าไม่อยากลาสิกขา แต่เนื่องจากยังเรียนไม่จบ จำต้องลาสิกขาไปเรียนให้จบ และตั้งเป้าหมายไว้เลยว่า เมื่อเรียนจบจะมาอยู่วัดกับคุณครูไม่เล็ก แต่พอคุณครูไม่ใหญ่พาดหัวเรื่องว่าเป็นอุบาสิกาเขตใน ภาพและชื่อขึ้นมาเลยว่าต้องเป็นอุบาสิกาสิริวรรณี ภูประเสริฐ
หัวหน้าชั้น : เหตุผลที่คิดว่าเป็นอุบาสิกาสิริวรรณี ภูประเสริฐ เพราะตั้งแต่ได้ร่วมงานกันวันแรกในโครงการ “ค่ายวัยรุ่นคุณธรรม” ก็มีความประทับใจและได้ร่วมงานกันมายาวนานที่สุดจนถึงปัจจุบันแม้จะแยกสำนัก แยกหน่วยงานไปแล้วก็ตาม ซึ่งในการร่วมงานก็ต้องบอกว่าเข้ากันได้ดี ลื่นไหล
สิริมาวดี (เพื่อนร่วมทีม) : ใช่เลย หนูก็มองออกว่าพี่ศรัทธาพี่น้อยมาข้ามชาติ ชาตินี้จึงได้มาเจอกันตั้งแต่งานค่ายวัยรุ่นคุณธรรม ทำงานเข้าขาถูกคอไม่ขัดใจกัน แม้อยู่กันคนละหน่วยงาน พอเวลามีงานพี่น้อยก็คิดถึงพี่เป็นคนแรก และนำเสนอคุณครูไม่ใหญ่ คุณครูไม่ใหญ่ก็โอเค เมื่อชัดเจนว่าพี่น้อยเป็นไอดอลของพี่ต่อไปจะได้มุ่งมั่นทำงานที่คุณครูไม่ใหญ่มอบหมายอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อย่างสบายใจ เพราะเจอคนคุ้นเคยกันข้ามชาติ อยู่กันมายาวนานยิ่งกว่าญาติ ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง
สิริวรรณี : ได้ข้อคิดหลายอย่าง เช่น ไม่มีอะไรใหม่ในสังสารวัฏ ทุกคนล้วนเคยเกิดเป็นพี่ น้อง ญาติ เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่มีอะไรใหม่ การที่เราได้มาทำงานร่วมกัน อยู่สร้างบารมีในหมู่คณะ มีมโนปณิธานที่เหมือนกัน เพราะมีผังเดิม ๆ ในอดีต เมื่อรู้แล้วยิ่งเพิ่มพูนกำลังใจในการสร้างบารมีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป รู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เป็นทหารพระราชาองค์ที่ออกบวช และได้ทำหน้าที่เดิม ๆ เหมือนในอดีต ทำให้กระจ่างในภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ว่าทุกอย่างล้วนเป็นบุญจัดสรรทั้งสิ้น อีกทั้งทำให้ตัวเราต้องเร่งแก้ไขปรับปรุงตัวเองในข้อบกพร่องต่าง ๆ และตั้งใจทำประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านให้เต็มที่ ให้ดีกว่าดีที่สุด
