นิทานอีสป เรื่อง อีกากับหงส์
ผู้แต่ง : อีสป
 

          อีกาตัวหนึ่งซึ่งใครๆ ก็รู้ดีว่ามันดำราวกับถ่าน รู้สึกอิจฉาหงส์ เพราะขนของหงส์มีสีขาวผุดผ่องดุจดั่งหิมะบริสุทธิ์ เจ้านกโง่งมมีความคิดว่าหากมันใช้ชีวิตเหมือนหงส์ที่ว่ายน้ำและดำน้ำตลอดทั้งวัน กินแต่สาหร่ายและตะไคร่น้ำ ขนของมันก็คงจะกลายเป็นสีขาวเหมือนหงส์

        ดังนั้นมันจึงจะละทิ้งบ้านของมันในป่าและทุ่งนา แล้วบินร่อนลงไปอาศัยอยู่ในทะเลสาบและหนองน้ำ แม้ว่าตลอดทั้งวันมันเอาแต่ล้างตัวแล้วล้างตัวอีก จนแทบจะจมน้ำ ขนของมันก็ยังคงเป็นสีดำอยู่เช่นนั้น แถมวัชพืชน้ำที่มันกินเข้าไปยังไม่เหมาะกับร่างกาย มันจึงผ่ายผอมลงเรื่อยๆ จนในกระทั่งในที่สุดมันก็ตาย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การเปลี่ยนแปลงนิสัยไม่อาจแก้ไขสิ่งที่ธรรมชาติให้มา

:: พุทธภาษิต ::
ปมาทมนุยุญฺชนฺติ พาลา ทุมฺเมธิโน ชนา.
คนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาท.
ม . ม. ๑๓/ ๔๘๘. สํ. ส. ๑๕/ ๓๖. ขุ. ธ. ๒๕/ ๑๘.

A RAVEN AND A SWAN

           A Raven, which you know is black as coal, was envious of the swan, because her feathers were as white as the purest snow. The foolish bird got the idea that if he lived like the Swan, swimming and diving all day longand eating the weeds and plants that grow in the water, his feathers would turn white like the Swan's.

               So he left his home in the woods and fields and flew down to live on the lakes and in the marshes. but though he washed and washed all day long, almost drowning himself at it, his feathers remained as black as ever. And as the water weed he ate did not agree with him, he got thinner and thinner, and at last he died.

:: The moral of this story is ::
A change of habits will not alter nature.