นิทานอีสป เรื่อง แกะกับหมู
ผู้แต่ง : อีสป
 

           วันหนึ่งคนเลี้ยงแกะเจอหมูตัวหนึ่งอยู่ในท้องทุ่งซึ่งแกะของเขากำลังเล็มหญ้าอยู่ เขาจึงวิ่งแจ้นเข้าไปจับตัวเจ้าหมูตอนตัวนั้นอย่างรวดเร็ว เจ้าหมูหวีดร้องเสียงหลงทันทีที่คนเลี้ยงแกะแตะมือบนตัวมัน ใครได้ยินเสียงดังขนาดนั้น ก็คงคิดว่าเจ้าหมูจะต้องเจ็บปวดทรมานมาก แต่ขณะที่มันกำลังหวีดร้องและดิ้นรนเพื่อหนีให้พ้น คนเลี้ยงแกะก็หนีบมันไว้ใต้แขนพลางมุ่งไปยังร้านขายเนื้อในตลาด

           พวกแกะในทุ่งเลี้ยงสัตว์ต่างประหลาดใจและขำกับพฤติกรรมของเจ้าหมูมาก จึงพากันตามคนเลี้ยงแกะและเหยื่อของเขาไปจนถึงประตูรั้ว

           "อะไรทำให้เจ้าร้องครวญครางขนาดนั้น" แกะตัวหนึ่งถาม "คนเลี้ยงแกะจับและอุ้มพวกเราออกจะบ่อย พวกเราคงรู้สึกอับอายขายหน้าเหลือเกินหากร้องโวยวายจะเป็นจะตายอย่างที่เจ้าทำนี่น่ะ"

           "อะไรต่ออะไรมันคงดีหรอก" หมูตอบขณะที่ยังคงกรีดร้องและตะกุยตะกาย "เขาจับพวกเจ้า ก็เพียงเพราะต้องการขนของเจ้าเท่านั้น แต่เขาต้องการเนื้อของข้า อู๊ดดดดด!"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เป็นเรื่องง่ายที่จะแสดงความกล้าหาญยามที่ไม่มีอันตราย

:: พุทธภาษิต ::
 อุกฺกฏฺเฐ สูรมิจฺฉนฺติ.
ในเวลาคับขัน ย่อมต้องการคนกล้า.
ขุ . ชา. เอก. ๒๗/ ๓๐.