นิทานอีสป พร้อมคติสอนใจ

นกกาสองพี่น้อง

นิทานอีสป เรื่อง นกกาสองพี่น้อง
ผู้แต่ง : อีสป
 


         นกกาสองพี่น้องอาศัยอยู่ในรังเดียวกัน ในรังมีรูโหว่อยู่รูหนึ่ง นกกาตัวพี่คิดว่า

         "น้องชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ"

         และนกกาตัวน้องก็คิดว่า

         "พี่ชายของข้าจะต้องซ่อมรังแน่ๆ"

         เวลาผ่านไปปรากฏว่าไม่มีใครซ่อมแซมรัง และรูโหว่นั้นก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ นกกาตัวพี่ก็คิดว่า

         "คราวนี้น้องชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร"

         และนกกาตัวน้องก็คิดว่า

         "คราวนี้พี่ชายของข้าต้องซ่อมแซมรังแน่ๆ เพราะเขาจะอาศัยอยู่ในรังที่เสียหายเช่นนี้ได้อย่างไร"

         เมื่อฤดูหนาวมาถึง ลมทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็พัดครวญครางและเกร็ดหิมะก็ตกลงมาอย่างหนาแน่น นกกาทั้งสองพี่น้องก็กอดกันอยู่ในรังที่เสียหาย แล้วนกกาก็ร้องออกมาว่า

         "หนาวเหลือเกิน! หนาวเหลือเกิน!"

         นกกาตัวพี่คิดว่าน้องชายของมันคงไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันจึงคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

         นกกาตัวน้องคิดว่า พี่ชายของมันไม่สามารถทนความหนาวเย็นเช่นนี้ได้แน่ๆ มันเลยคิดว่าต้องซ่อมรังแล้วล่ะ

         แต่นกกาทั้งสองก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากกอดกันแน่นๆ ลมก็เริ่มพัดแรงขึ้นทุกที ในที่สุดรังของนกกาก็ถูกลมพัดลงมากองอยู่บนพื้นดิน และนกกาทั้งสองก็ต้องสิ้นใจตายเพราะความหนาวเหน็บที่แสนทรมาน

 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การทำประโยชน์อย่าเพียงแต่คิด ควรลงมือทำเลย

 

:: พุทธภาษิต ::
โย จ วสฺสสตํ ชีเว           กุสีโต หีนวีริโย
เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย        วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ

ผู้ใดเกียจคร้าน หย่อนความเพียร
ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ร้อยปี ก็ไม่ดีอะไร
ชีวิตของผู้เพียรพยายามจริงจังมั่นคง
เพียงวันเดียวยังประเสริญกว่า

ขุ. ขุ. ๑๗/๒๕/๑๘

 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -
 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล