อยู่ในบุญ ฉบับที่ ๕ ประจำเดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๔๖

มหาสังฆทาน

มหาสังฆทาน
เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาหลวงพ่อธัมมชโย
เมื่อวันศุกร์ที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

 

         เห็นภาพการสร้างบารมีของลูกทุกคนแล้วน่าชื่นใจ ใครว่าการสร้างบารมีไม่สนุกสนาน สนุกมากเลย สิ่งที่เราทำไปแล้ว นั่นแหละคือของๆ เรา อย่างแท้จริง สิ่งที่เรายังไม่ได้ทำ ก็ไม่ได้ชื่อว่าเป็นของๆ เรา บุญที่เราทำก็จะ ติดตามตัวเราไปทุกภพทุกชาติ ตราบจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

       เราสร้างองค์พระถวายพระสังฆาธิการ พระมหาเถระ ๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศ ซึ่งท่านเดินทางมาเป็นเกียรติในงานสลายร่างของคุณยายแล้วก็มาเป็นเนื้อนาบุญให้กับเรานี้ สิ่งนี้ไม่ใช่เกิดขึ้นง่ายๆ เกิดขึ้นยากนะจ๊ะ ได้ศึกษาประวัติดูแล้วที่ผ่านๆ มายังไม่เคยมีเลยที่นิมนต์พระมาพร้อมๆ กัน ๓๐,๐๐๐ กว่าวัด ถ้าเราจะ ใช้เวลาของเรา เดินทางไปให้ครบ ๓๐,๐๐๐ กว่าวัดทั่วประเทศ ใช้เวลากี่วันเราถึงจะทำได้ครบ ไม่ใช่ง่าย ยากมากๆ และต้องใช้เวลา นานทีเดียวนะจ๊ะ

       เพราะฉะนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ ๓ กมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๕ ตองถือว่าเป็นความอัศจรรย์อย่างหนึ่งของโลกทีเดียว และเมื่อท่านได้มาเป็นเกียรติและเป็นเนื้อนาบุญให้กับพวกเราแล้วนี่เรายังได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของคุณยายที่จะกราบขอบพระคุณท่าน ในการถวายองค์พระให้ท่าน ๑ องค์ และลานธรรม ๑ แผ่น โดยจารึกชื่อท่านไว้ที่ฐานองค์พระธรรมกายประจำตัว ประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์

         สิ่งนี้ก็จะเป็นประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาอีกพันปีข้างหน้า เมื่อถาวรวัตถุที่สร้างมหาธรรมกายเจดีย์เสื่อมลงไป เพราะว่าอายุ ของวัสดุได้แค่นั้น แต่มีได้หมายความว่าอายุของพระพุทธศาสนามีเพียงแค่นั้นนะ เมื่อชนรุ่นหลังเขาได้เห็นเขาก็จะชื่นชมอนุโมทนาแล้วเอารุ่นเราซึ่งเป็นยุคสถาปนานี้เป็นต้นบุญ ต้นแบบที่จะสืบทอดอายุของพระพุทธศาสนาต่อไป

       พระพุทธศาสนาในยามนี้ต้องการความสามัคคี และก็ต้องการการฟื้นฟู พระสงฆ์ต้องการกำลังใจเช่นเดียวกับพวกเราซึ่งเป็น ฆราวาส ในการที่จะรักษาพระศาสนาเอาไว้ ไม่ว่าในต้านศาสนสถาน คือ วัดวาอาราม ศาสนวัตลุมีพระพุทธรูปพระเจดีย์โบสถ์วหาร ศาลาการเปรียญ เป็นต้น รวมถึงในด้านศาสนธรรมคำสอน ท่านก็ต้องการกำลังใจจากพวกเรา

      มีหลายวัดเป็นพันๆ วัด ที่กลายเป็นวัดร้างกันเยอะแยะ หลงเหลือไว้แต่ถาวรวัตถุปรากฏ เป็นพยานหลักฐานแสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาและกุศลศรัทธาของผู้มีบุญ ในกาลก่อนเราไม่ควรจะให้สิงเหล่านี้เกีดขึ้นในยุคของเรา คืออย่าให้ร้างเพิ่มขึ้น และแทนที่จะให้วัดเป็นวัดร้าง อย่างที่เราเห็นกันจนรู้สึกเฉยๆ หรือบางคนเห็นแล้วเกิดความรู้สึก เศร้าหมอง อย่างหลวงพ่อเห็นแล้วเศร้าทุกที เปลี่ยนจากวัดร้างมาเป็นวัดรุ่งได้ก็ต้องในยุคของเรานี้แหละ

      เกิดมาสร้างบารมีทั้งทีอย่าเป็นเพียงผู้อาศัยพระศาสนาเท่านั้น แต่ต้องรักษาคํ้าชูสนับสนุนให้พุทธศาสนาเฟื้องฟูขึ้นมาให้ได้ เปลี่ยนจากวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งหรือวัดที่ยังเป็นวัดอยู่แต่มีหลวงปู่หลวงตาท่านอุทิศตนรักษาวัด บางวัดก็มีเพียงรูปหนึ่งบ้าง ๒ รูปบ้าง บางวัด ไม่มีพระเลยมีแต่สามเณร เราต้องให้กำลังใจ แก่ท่านนะลูกนะ การที่ท่านช่วยรักษาวัดเอาไว้ แม้ยังไม่ได้สอนผู้อื่น ก็ได้ชื่อว่ารักษาพระศาสนา เพราะยังมีวัดอยู่ ยังมีพระสงฆ์อยู่

      เราได้รู้จักพระพุทธเจ้าและพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้มาเป็นยอดนักสร้างบารมีได้ก็เพราะพระสงฆ์ ถ้าไม่มี พระสงฆ์เราจะมาสร้างบารมีด้วยใจที่เบิกบานด้วยอาการที่ร่าเริงอย่างนี้ไม่ได้ ตอนนี้บางวัดเป็นอย่างนั้น เราต้องให้กำลังใจแก่ท่าน เมื่อท่านมาให้กำลังใจแก่เราในงานของคุณยาย เราก็ต้องให้กำลังใจท่านตอบโลกอยู่ได้ด้วยการให้และการรับ

     ถ้าวันนั้นเราไปกราบนมนต์ท่านแล้วท่านไม่มาอะไรจะเกิดขึ้นกับงานในวันนั้นหลายท่านอยู่ในป่า ในถิ่นทุรกันดารยังทิ้งภารกิจแล้ว มาเป็นกำลังใจแก่เราได้ เพราะฉะนั้นถึงคราวที่เราจะตอบแทนท่าน ก็คือการสร้างพระธรรมกายประจำตัวจารึกชื่อท่านและลานธรรม ๑ แผ่น สิ่งนี้ก็จะเป็นกำลังใจแก่ท่าน แม้เป็น เพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เราจะตอบแทนท่านได้อย่างน้อยก็เป็นลัญลักษณ์แห่งคุณธรรมภายในตัวของเราที่ได้ฉายแสงมาเป็นองคพระเป็นลานธรรม ๑ องค์ ๑ แผ่นนี่แหละ

      สิ่งที่เราทำถวายท่านด้วยความรักปรารถนาดีและเต็มเปี่ยมด้วยคุณธรรมนี้ จะทำให้ท่านปลื้มใจ มีความสุขใจ แม้ท่านไม่ไต้ หวังว่าอยากจะไต้อะไรจากเรา เพราะท่านไม่เคยบอกว่าอยากได้อะไรจากเรา ท่านมาในฐานะผู้ให้อย่างเดียว แต่ว่าหลวงพ่ออยากให้ลูกทุกคนมีความรู้สึกเหมือนอย่างหลวงพ่อ และคุณยาย เราจะรับอย่างเดียวไม่ได้ เราต้องให้ตอบไปต้วย จึงได้กล่าวเชิญชวนพวกเราให้ปวารณาตัวที่จะสร้างพระธรรมกายประจำตัว และกล่าวคำขออนุญาตใช้ชื่อของท่านอัญเชิญมาจารึกชื่อที่ฐานองค์พระธรรมกายประจำตัวประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์

      เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราทำในวันนี้หรือวันที่ผ่านๆ มาทำให้ท่านแต่บุญได้ที่เรานะลูกนะ บุญได้หลายชนทีเดียว ส่วนหนึ่งเราสร้างพระ อีกส่วนหนึ่งทำหน้าที่แทนคุณยาย อีกส่วนหนึ่งถวายเป็นมหาลังฆทานไม่เฉพาะเจาะจง อีกส่วนหนึ่งคือการรักษาพระพุทธศาสนา โดยการให้กำลังใจแก่พระมหาเถรานุเถระที่มา ร่วมงานในวันนั้น

      ความจริงใจหลวงพ่ออยากถวายพระทุกรูปที่มาในวันนั้น หรือแม้ไม่ได้มาที่อยู่ตามวัดวาอารามต่างๆ หรือจะพูดให้ยิ่งไปกว่านั้น หลวงพ่ออยากถวายให้พระทุกรูปทั่วโลกเลย ถ้าหลวงพ่อมีกำลังถึงและถ้าลูกทุกคนมีความพร้อมกันทั้งร่างกาย จิตใจ และทรัพย์สมบัติ ปัจจัยอะไรพร้อม เรามาทำในสิ่งที่ทำได้ยากซึ่ง ยังไม่เคยมีใครคิดที่จะทำ

      ขยายหัวใจให้ยิ่งใหญ่อย่าให้เล็กอย่าให้คับแคบ แค่ว่าให้มี เพียงชื่อของเรา ชื่อบรรพบุรุษ บุพการี หมู่ญาติหรือผู้เป็นที่รักของเราเท่านั้น แต่จงขยายหัวใจให้กว้าง ครอบคลุมสังฆมณฑล ให้เหมือนเราขยายหัวใจครอบคลุมวัฏฏะ ดังเช่นมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่ของเราที่จะรื้อวัฏฏะสู้กับพญามาร ซึ่งเป็นงานใหญ่กว่านี้เยอะ นี่เป็นงานเล็กๆ แต่เป็นบุญใหญ่ที่จะติดตัวเรา ไปในภพเบื้องหน้า สิ่งนี้เป็นสิงที่เราควรจะต้องทำทำได้สำเร็จ เมื่อไรก็เป็นความปลื้มใจของ เราเมื่อนั้นวันนี้ชาวโลกเขาสมมติให้เป็นวันแห่งความรัก เพราะฉะนั้นต้องขยายหัวใจให้ยิ่งใหญ่ ให้กว้างขวาง ขยายความรักของเราไปทั่วโลกนะลูกนะ


 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -

* * อยู่ในบุญ แนะนำ/เกี่ยวข้อง * *

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล