นิทานอีสป เรื่อง คนเลี้ยงแพะกับแพะป่า
ผู้แต่ง : อีสป

         ในวันอันหนาวเหน็บและพายุโหมกระหน่ำวันหนึ่ง คนเลี้ยงแพะพาฝูงแพะของเขาเข้าไปหลบในถ้ำซึ่งมีแพะป่าเข้าไปหลบอยู่แล้ว คนเลี้ยงแพะอยากได้แพะป่าเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในฝูงแพะของเขา เขาจึงให้อาหารมันอย่างดี แต่กับฝูงแพะของตัวเองกลับให้อาหารแค่พอประทังชีวิตรอดเท่านั้น เมื่ออากาศแจ่มใส คนเลี้ยงแพะก็ปล่อยพวกแพะออกไปหากิน ส่วนฝูงแพะป่ากลับวิ่งเตลิดขึ้นไปบนเนินเขา

         “นั่นคือคำขอบคุณที่ข้าให้อาหารและเลี้ยงดูพวกเจ้าอย่างดีงั้น” คนเลี้ยงแพะโวยวาย

         “อย่าหวังว่าพวกเราจะเข้าร่วมฝูงกับแพะของท่านเลย” แพะป่าตัวหนึ่งกล่าวตอบ "เรารู้ดีว่าท่านจะปฏิบัติต่อเราเช่นไรหากมีแพะแปลกหน้าเข้ามาอีกเหมือนอย่างที่พวกเราเจอมาแล้ว"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ไม่ฉลาดเลยที่พอได้เพื่อนใหม่ก็ทำตัวแย่ๆ กับเพื่อนเก่า

:: พุทธภาษิต ::
มิตฺตสฺมิมฺปิ น วิสฺสเส
แม้ในมิตรก็ไม่ควรไว้ใจ

THE GOATERD AND THE WILD GOATS

       One cold stormy day a Goatherd drove his Goats for shelter into a cave, where a number of Wild Goats had also found their way. The Shepherd wanted to make the Wild Goats part of his flock, so he fed them well. But to his own flock, he gave only just enough food to keep them alive. When the weather cleared, and the Shepherd led, the Goats out to feed, the Wild Goats scampered off to the hills.

        "Is that the thanks I get for feeding you and treating you so well?" complained the Shepherd.

        "Do not expect us to join your flock," replied one of the Wild Goats. "We know how you would treat us later on, if some strangers should come as we did."

It is unwise to treat old friends badly for the sake of new ones.