นิทานอีสป เรื่อง แม่ช้างสอนลูก
ผู้แต่ง : อีสป
 

        มีช้างแม่ลูกคู่หนึ่งด้วยมีรูปร่างที่ใหญ่โต ไม่ว่าพวกมันจะเดินไปทางใด สัตว์ทุกชนิดแม้แต่เสือหรือสิงโต เมื่อเจอช้างก็มักจะเดินเลี่ยงไปทุกครั้ง จนลูกช้างรู้สึกลำพองใจมันจะหาทางกลั่นแกล้งสัตว์อื่นอยู่เสมอ

        วันหนึ่งแม่ช้างพาลูกมาหาหญ้ากินอยู่ที่ชายป่า ลูกช้างเห็นรังมดแดงรังหนึ่งห้อยอยู่ที่กิ่งไม้ไม่สูงนัก มันรีบยืดงวงไปที่กิ่งไม้นั้นทันที แม่ช้างเห็นเข้ารีบตะโกนห้ามทันที

       "ทำไมล่ะแม่ แม่กลัวพวกมันจะทำร้ายลูกหรือ ไม่มีทางหรอก มดตัวแค่นี้จะมาทำอะไรเราได้" แม่ช้างรีบดึงลูกช้างเข้ามาใกล้ พลางสอนว่า

        "ฟังแม่ให้ดีนะลูก บางครั้งที่เราดูถูกว่าต่ำต้อย แต่สิ่งนั้นอาจทำให้เราได้รับอันตรายถึงตายได้ มกเล็กๆ เพียง 4 - 5 ตัวอาจทำอันตรายเราไม่ได้ แต่ถ้าพวกมันนับเป็นพ้น ๆ ตัวมุดเข้าไปในงวงของเรา และรุมกัดพวกเราพร้อมกัน พวกเราก็อาจจะตายได้ จำไว้นะแม้เราจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม อาจพ่ายแพ้สิ่งที่เล็กที่สุดได้เสมอ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ถึงจะใหญ่แค่ไหน ก็อาจพ่ายแพ้ได้สักวัน"

:: พุทธภาษิต ::
บุคคลพึงละความโกรธ พึงเลิกถือตัว พึงก้าวล่วงสังโยชน์ทั้งปวง,
เพราะทุกข์ทั้งหลาย ย่อมไม่ติดตาม ผู้ไม่ข้องอยู่ในนามรูป ไม่มีกังวลนั้น