นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับนกกระสา
ผู้แต่ง : อีสป
 

         หมาป่าตัวหนึ่งสวาปามอาหารอย่างตะกละตะกลามจนกระดูกติดขวางคอหอยของมัน จะกลืนก็ไม่เข้า จะคายก็ไม่ออก แน่นอนว่ามันจะกินอะไรอย่างอื่นก็ไม่ได้ นั่นคือสถานการณ์สุดเลวร้ายสำหรับเจ้าหมาป่าจอมตะกละ

         ดังนั้นมันจึงรีบวิ่งแจ้นไปหานกกระสา มันมั่นใจว่าด้วยคอและจะงอยปากอันยาวของนกกระสา คงพอที่จะล้วงลงไปคีบกระดูกออกมาได้อย่างง่ายดาย

          "ข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างงามเลยทีเดียว" หมาป่าเอ่ยขึ้น "หากเจ้าดึงกระดูกออกมาให้ข้าได้"

         คงจะพอจินตนาการได้ เจ้านกกระสาลำบากใจมากกับการมุดหัวเข้าไปในคอหอยหมาป่า แต่มันก็เป็นสัตว์ที่มีความละโมบโดยธรรมชาติ มันจึงทำตามที่เจ้าหมาป่าขอร้อง

          พอหมาป่ารู้สึกว่ากระดูกชิ้นนั้นหลุดออกมาแล้ว มันก็เดินจากไป

          "แล้วรางวัลของข้าล่ะ" เจ้านกกระสาร้องเรียกด้วยน้ำเสียงร้อนรน

          "ว่าไงนะ" เจ้าหมาป่าคำรามพร้อมกับเดินไปเดินมา "เจ้ายังไม่ได้มันไปอีกรึไง ยังไม่พออีกหรอที่ข้าปล่อยให้เจ้ามุดหัวลงไปในปากของข้าโดยที่ข้าไม่งับคอของเจ้าเสียน่ะ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าคาดหวังผลตอบแทนจากการรับใช้คนพาล

:: พุทธภาษิต ::
 ทุกฺโข พาเลหิ สํวาโส อมิตฺเตเนว สพฺพทา.
อยู่ร่วมกับพวกพาล นำทุกข์มาให้เสมอไปเหมือนอยู่ร่วมกับศัตรู.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๔๒.