นิทานอีสป เรื่อง แม่เหยี่ยวกับลูก
ผู้แต่ง : อีสป
แม่เหยี่ยวเป็นทุกข์ใจนักที่เห็นลูกของตนนอนป่วยมาหลายวัน เมื่อลูกนกมีอาการทรุดหนักลงทุกวัน แม่เหยี่ยวก็ร่ำไห้สะอึกสะอื้นปานจะขาดใจ
ลูกนกจึงเอ่ยขึ้นว่า “อย่ามัวร้องไห้เลย.... แม่จ๋า..... แม่ลองไปไหว้บนบานเทพยดาที่ศาลสิจ๊ะ ท่านจะได้ช่วยชีวิตลูก...ท่านจะได้...... ช่วยให้ลูกหายเจ็บไข้”
แม่เหยี่ยวฟังแล้วก็ยิ่งร้องหนักขึ้นแล้วว่า “แม่ก็อยากทำเช่นนั้นเหมือนกัน แต่แม่ไปขโมยอาหาร ที่คนนำมาถวายท่านทุก ๆ วัน แล้วเทพยดาท่านไหนจะช่วยเราล่ะ”
“โธ่เอ๊ย! แม่ไม่น่าทำเช่นนั้นเลย ไม่ควรไปขโมยของท่านเลย”
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เมื่อสำนึกความผิดได้ บางครั้งก็สายเกินไป
:: พุทธภาษิต ::
น เวทา สมฺปรายาย น ชาติ นปิ พนฺธวา สกญฺจ สีลสํสุทฺธํ สมฺปรายสุขาวหํ
เวทมนต์ ชาติกำเนิด พวกพ้อง นำสุขมาให้ในสัมปรายภพไม่ได้ ส่วนศีลของตนที่บริสุทธิ์ดีแล้ว จึงนำสุขมาให้ในสัมปรายภพได้
