นิทานอีสป เรื่อง สุนัขผู้ซื่อสัตย์
ผู้แต่ง : อีสป
 

       บ้านหลังหนึ่งเลี้ยงสุนัขเอาไว้เฝ้าบ้าน สุนัขตัวนั้นซื่อสัตย์มากในยามกลางคืนขณะที่มันนอนหลับ หากได้ยินเสียงผิดปกติมันก็จะลุกขึ้นมาเห่าเสมอเพื่อเตือนภัยแก่เจ้าของบ้าน

       คืนหนึ่งมันได้ยินเสียงฝีเท้าคนย่ำใบไม้ดังกรอบแกรบ แผ่วเบาที่ใกล้รั้วบ้าน แม้จะได้เห็นว่าเป็นใครมันก็ส่งเสียงเห่าคำรามขู่ไว้ก่อน

    เจ้าหัวขโมยจึงโยนเนื้อชุบยาเบื่อชิ้นหนึ่งเข้ามาในรั้ว สุนัขเฝ้าบ้านเดินเข้าไปดมๆ ใกล้ๆ แต่ก็ไม่กิน มันยังคงเห่าต่อไปจนกระทั่งเจ้าของบ้านออกมาดู แล้วก็ช่วยกันจับขโมยได้ในที่สุด

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
บางครั้งอามิสสินบนนั้นก็ไม่สามารถซื้อความซื่อสัตย์ภักดีได้

:: พุทธภาษิต ::
ธมฺมํ จเร สุจริตํ น ตํ ทุจฺจริตํ จเร 
พึงประพฤติธรรมให้สุจริต ไม่ควรประพฤติให้ทุจริต
(ขุ.ธ. ๒๕/๓๘)