นิทานอีสป เรื่อง นกนางนวลกับนกเหยี่ยว
ผู้แต่ง : อีสป
 

        นกนางนวลจับปลาได้ก็เลยรีบกลืนกินปลาอย่างรวดเร็ว จึงทำให้ปลาติด คอกลืนก็ไม่เข้า คายก็ไม่ออก เจ้านกนางนวลจึงนอนชักดิ้นชักงอ เพราะหายใจไม่ออก       

        ทันใดนั้นเองนกเหยี่ยวบินผ่านมาเห็นเข้าก็เลยเอ่ยขึ้นว่า

        "มิใช่ธุระกงการของข้า นกในอากาศจะไม่ยุ่งกับปลาในทะเล"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ก้ายก่ายเรื่องของผู้อื่น อาจจะทำให้ได้รับความเดือดร้อนขึ้นภายหลัง

:: พุทธภาษิต ::
ปรสฺส วา อตฺตโน วาปิ เหตุ น ภาสติ อลิกํ ภูริปญฺโญ
โส ปูชิโต โหติ สภาย มชฺเฌ ปจฺฉาปิ โส สุคติคามิ โหติ.
ผู้มีภูมิปัญญา ย่อมไม่พูดพล่อย ๆ เพราะเหตุแห่งคนอื่น
หรือตนเอง ผู้นั้นย่อมมีผู้บูชาในท่ามกลางชุมชน
แม้ภายหลังเขาย่อมไปสู่สุคติ.

(มโหสธโพธิสตฺต ) ขุ. ชา. วีสติ. ๒๗/ ๔๒๗.