ใครได้รับผ้าไตรมหาสมบัติไป เมื่อรับไปแล้วเรา ก็ต้องไปทำให้สำเร็จ อย่างที่เราตั้งใจ เอาไว้ด้วยดีแล้ว การทำให้สำเร็จนี้ ไม่ยาก ถ้าเรามีความตั้งใจ อย่างแน่วแน่ ที่จะทำให้สำเร็จ เพราะเรารู้ถึงอานิสงส์หรือ วัตถุประสงค์ของการ ที่เราจะทำกันในคราวนี้ว่า เพื่อที่เราจะมาช่วยกัน ทำงานพระศาสนา ให้สำเร็จและเป็นทางมาแห่งบุญ แห่งบารมีของเราด้วย เป็นมหาทานบารมี ที่จะทำให้เรามีอุปกรณ์ใน การสร้างบารมีไป ในภพเบื้องหน้า เมื่อเรามีมโนปณิธาน ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ซึ่งการที่จะไปสู่จุดนั้นได้จะต้องมีบารมีมากๆ บารมีจะมากได้ก็ต้องทำ และต้องทำให้ถี่ๆ เพื่อที่ว่าบาปจะได้ไม่ได้ช่อง และเพื่อผังสำเร็จของเรา ที่เราตั้งความปรารถนา ไว้จะได้หนาแน่นยิ่งขึ้น ไม่ใช่ว่านานๆ ทำกันสักทีหนึ่ง หรือชะล่าใจว่า เราทำมาตั้งมากแล้ว

           คนที่พูดว่า เราทำมาตั้งมากแล้ว แสดงว่ายังไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องการสร้างบารมี เพราะว่าชีวิตที่ผ่านมาในภพต่างๆ นั้น เมื่อเราตกอยู่ภายใต้ กฎแห่งกรรม ยามที่อกุศลเข้าสิงจิต เราก็ได้กระทำความผิดทั้งกาย วาจา ใจ ต่อเพื่อนมนุษย์ ต่อตัวของเราเอง และต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ก็เป็นวิบากกรรมติดตัวเรามา เป็นข้อผิดพลาดที่ติดข้ามชาติกันมา คอยโอกาสที่จะได้ช่องเพื่อที่จะส่งผล เพราะฉะนั้นจะมีวิธีป้องกัน ประการเดียวคือการสั่งสมบุญ บุญเท่านั้นที่สามารถสู้กับ กระแสธารแห่งบาปได้ เว้นจากบุญแล้วอย่างอื่นสู้ไม่ได้ จะใช้อาวุธยุทโธปกรณ์ก็สู้กับ บาปศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ สู้ได้เพียงประการเดียวคือ บุญ

           เรายังต้องเวียนว่าย ตายเกิดอีกยาวนาน กว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทาง เพราะฉะนั้นจึงต้องรีบกอบโกย ในการสร้างบุญบารมีกันให้เต็มที่ ยิ่งเรามาเกิดเป็นมนุษย์ในยุคนี้ ที่มีอายุขัยเฉลี่ยเพียง ๗๕ ปี หมายความว่า เรามีเวลาอย่างจำกัดใน การสร้างบารมี และอย่าคิดเอาเองว่า เราจะมีอายุถึงอายุขัยเฉลี่ยมนุษย์ ๗๕ ปี เพราะบางคนอายุไม่ถึงอายุขัยเฉลี่ย บางคนถึง แต่จำนวนที่เกินไปกว่านั้นมีในปริมาณน้อย เราจะอยู่ในประเภทไหนเรายังไม่ทราบเหมือนกัน เพราะฉะนั้นดีที่สุดคือ เราอย่าประมาทใน การดำเนินชีวิต รีบกอบรีบโกย รีบสร้างบารมีกันให้เต็มที่

           วันหนึ่งคืนหนึ่งมีแค่ ๒๔ ชั่วโมง ถ้าแบ่งเป็น ๓ ช่วง ช่วงหนึ่งนอนหมดไปแล้ว ๘ ชั่วโมง อีกช่วงหนึ่งบริหารขันธ์ รับประทานอาหาร ขับถ่าย อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ทำภารกิจต่างๆ หมดไปอีก ๘ ชั่วโมง ทำงานอีก ๘ ชั่วโมง เราลองถามตัวเองว่า วันหนึ่งมีเวลาสร้างบุญบารมีกันแค่ไหน เราจะเห็นได้ว่า ไม่มากเลย เพราะฉะนั้นเวลาที่มีอยู่จำกัด แล้วแต่ละช่วง ก็ไม่นานเท่าไรจนกว่าจะหมดอายุขัย ดังนั้นเราก็ต้องขวนขวายในการสั่งสมบุญบารมีของเราให้มากๆ

           เราทำเราก็ได้ ใครจะมาทำแทนเราก็ไม่ได้ หรือเขาทำแล้วอุทิศไปให้เราก็ได้เพียงนิดเดียว ไม่มาก แล้วเกิดเขาไม่ทำอุทิศไปให้เรา เราก็อด เพราะฉะนั้นดีที่สุดคือทำเอง ทำต้องทำให้ถูก หลักวิชชาด้วย อย่าทำตามลำพัง เราต้องไปชวนผู้มีบุญทั้งหลาย มาร่วมบุญกับเราด้วย เพื่อจะได้เป็นหมู่ญาติ พวกพ้องและเป็นกำลังของเรา อีกทั้งเราจะได้บริวารสมบัติ ดังนั้นผ้าไตรจักรพรรดิมหาสมบัติ ที่เรารับไปนั้น ตั้งใจมั่นให้ดีนะลูกนะ ต้องไปทำให้สำเร็จให้ได้ อย่าไปคำนึงว่าเราจะไปหามาจากที่ไหน อย่าไป เสียเวลาคิดตรงนี้ คิดอย่างเดียวว่า จะต้องทำให้ได้ ถ้าทำเพียงลำพังไม่ได้ ไม่สำเร็จตามที่เราตั้งใจไว้ ก็ตั้งเป็นกอง ไปชักชวนกันให้มากๆ ผู้มีบุญทั้งหลายรอคอย เราอยู่ ขอแต่เพียงเดินเข้าไปหาเขาเท่านั้น ไปพูดไปบอก ซึ่งบางคนก็ง่าย บางคนก็ไม่ง่าย ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา ที่เราเจอกันในทุกๆ บุญ ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย เพราะฉะนั้นเราอย่าไปท้อใจ วันนี้เขาอาจจะปฏิเสธ จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เราก็อย่าเพิ่งท้อถอย ก็ต้องทำหน้าที่กัลยาณมิตรของเราต่อไป ทำไปทุกๆ วัน สักวันหนึ่ง บุญเก่าที่เขา ทำมาได้ช่อง ใจเขาเปิดขึ้น สิ่งที่เราพูดเราบอก เมื่อวันวานที่ผ่านมาก็ดี ก็จะได้ช่องเจริญงอกงามในใจเขา แล้วเขาก็เกิดกุศลศรัทธา มาร่วมบุญ กับเรา

           สิ่งที่เราจะทำนี้ นอกเหนือจากเอาผ้าไตรมาถวายพระเพื่อให้ท่านได้กรานกฐิน เปลี่ยนผ้าใหม่ ตามพระวินัย นอกจากจะมีอานิสงส์ตามที่เราได้ทราบกัน ปัจจัยเราจะนำมาซื้อที่จอดรถ ซึ่งเราได้เตรียมลานธรรมเอาไว้รอบๆ มหาธรรมกายเจดีย์ จะรองรับผู้มีบุญอย่างน้อย ๑ ล้านคน เมื่อเขามาก็ต้องมีที่รองรับ ๑ ล้านเศษๆ ผู้มีบุญทั่วโลก เดินทางมาจากทุกทิศทุกทาง แล้วก็พุทธบุตร ทั่วโลกก็จะมาชุมนุมกันในปี พ.ศ.๒๕๕๐ ในวโรกาสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา ทรงมีพระชนมายุ ๘๐ ชันษา จะมีการชุมนุมพุทธบุตรใน วันวิสาขบูชาโลกที่พุทธมณฑล หลังจากนั้นเราจะได้กราบอาราธนานิมนต์ท่าน มาเป็นเนื้อนาบุญให้กับพวกเราที่นี่ แล้วจะเป็นการชุมนุม ครั้งสำคัญที่พุทธบุตร ที่ได้แยกย้ายกระจัดกระจาย ไปปฏิบัติศาสนกิจในภูมิภาคต่างๆ ทั่วโลก จะได้มารวมกันทำความรู้จักกัน จะได้ปรึกษาหารือในการทำงานพระศาสนา ให้ไปในทิศทางเดียวกัน เพราะที่ผ่านมานั้นต่างคนต่าง ทำไป เป็นเวลา ๒,๐๐๐ กว่าปีแล้ว ซึ่งเราก็ได้เห็นว่า ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร สำหรับชาวพุทธ และชาวโลกทั้งหลาย ที่จะได้รับฟัง คำสั่งสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยสมบูรณ์ เพราะคำสั่งสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดั้งเดิมนั้นกระจัดกระจาย ไปอยู่ตามนิกายต่างๆ การแตกต่าง ของข้อวัตรปฏิบัติ นำมาซึ่งความแตกแยก ถึงแม้จะแตกแยกไม่ชัดเจน แต่ก็รวมกันหลวมๆ ที่เราเห็นกันอยู่อย่างนี้ ก็ปฏิบัติกันไปคนละทิศละทาง ผู้เกิดมาใหม่เห็นคนรุ่นเก่าทำ ก็ทำตามกันไป ซึ่งมันหมดยุคหมดสมัยแล้ว

           ยุคที่เรามาเกิด เราจะต้องฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรือง เหมือนในสมัยพุทธกาลให้ได้ ก่อนที่เราจะตายจากโลกนี้ไป จะต้องฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้ได้ มันเป็นเรื่องของส่วนรวม เราจะวางอุเบกขาไม่ได้ เราต้องเอาอุเบกขาวาง มาช่วยกันทำผังสำเร็จนี้ให้ได้ อย่ากลับหรือลา จากโลกนี้ไปด้วยความรู้สึกว่า เรามาคราวนี้เสียเที่ยว ไม่ได้ทำหน้าที่ชาวพุทธที่สมบูรณ์ และชนรุ่นหลังจะไม่ได้ความรู้หรือ คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่บังเกิดขึ้นได้ยาก มาเป็นข้อวัตรปฏิบัติใน การดำเนินชีวิตที่ถูกต้อง เราควรจะจากโลกนี้ไปด้วย ความปีติและภาคภูมิใจ จากไปอย่างสง่างามว่า เราได้ทำหน้าที่ของเราอย่างสมบูรณ์แล้ว

           การรวมกันของพุทธบุตรทั่วโลก หลากนิกายในปี พ.ศ.๒๕๕๐ มีความสำคัญ ต่อชาวโลกอย่างมาก เพราะคำสอนที่กระจัดกระจาย จะมารวมกัน บางคำสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไปอยู่อีกนิกายหนึ่ง อย่างเช่นคำว่า ธรรมกาย มีอยู่ ๒ บรรทัดในคัมภีร์ของเถรวาทหายไป แต่ไปปรากฏในมหายาน คือ คำว่า บุคคล ๘ คน ๔ คู่ คือ พระโสดาปัตติมรรค พระโสดาปัตติผล พระสกทาคามิมรรค พระสกทาคามิผล พระอนาคามิมรรค พระอนาคามิผล พระอรหัตมรรค พระอรหัตผล บุคคลสี่คู่ ๘ บุคคลนี้ หายไป ๒ บรรทัด แต่ไปมีปรากฏในมหายาน มหายานบอกไว้ว่า ผู้ได้บรรลุธรรมกายโสดาบัน คือ โสดาปัตติมรรค โสดาปัตติผล มีคำว่า ธรรมกายอยู่ในนั้นตลอดหมด เพราะฉะนั้นเมื่อไม่มีปรากฏอยู่ ในคัมภีร์เถรวาท แต่ปรากฏอยู่ในมหายาน ผู้ที่อยู่ในเถรวาทได้ยินก็แปล่งๆ หู แต่เป็นความคุ้นหูของมหายาน แต่มหายานก็ไม่ได้บอกว่า ธรรมกายคืออะไร ทีนี้ถ้าหากเอา มารวมกันได้ ข้อวัตรปฏิบัติก็จะเป็นไป ในทิศทางเดียวกัน เพราะฉะนั้นปี พ.ศ.๒๕๕๐ จึงมีความจำเป็นมาก ที่จะบังเกิดสิ่งดีๆ ในพระพุทธศาสนาบังเกิดขึ้น

           มีความเป็นไปได้ในยุคของเรา ที่เราจะฟื้นฟูพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองเหมือนย้อน ไปในยุคพุทธกาล เข้ามารวมกันตรงนี้ เพราะฉะนั้นเราจึงจำเป็น ต้องมีที่รองรับอย่างที่เรา สร้างมหารัตนวิหารคด ซึ่งตอนนี้แม้ยังไม่เสร็จเรียบร้อย แต่ก็ต้องช่วยกันสร้างกันต่อไป กับที่เรากำลังจะทำใหม่นั้น จะต้องสอดคล้องกัน เพราะแต่ละคนมาก็ต้องมากันด้วยยานพาหนะ จำเป็นต้องมีที่จอดรถที่จะรองรับให้ได้ ๑ ล้านคนเศษ

           กฐินในคราวนี้ เราก็มีวัตถุประสงค์จะซื้อที่ตรงนี้ ดังนั้นเราไปช่วยกันทำให้สำเร็จให้ได้ เมื่อเรามีความตั้งใจจริง ความสำเร็จมันก็จะเกิดขึ้นได้ ขอให้ลูกทุกๆ คน ได้ตั้งใจปฏิบัติภารกิจ ซึ่งเป็นทางมาแห่งบุญให้ดี และก็อย่าลืมอธิษฐานจิตทุกวัน เพราะฉะนั้นอย่าขาดเลย แม้แต่เพียงวันเดียวในการ ที่จะนั่งสมาธิภาวนา และอธิษฐานจิต ซึ่ง คำอธิษฐานจิตติดเอาไว้อยู่ที่ผ้าไตร มีอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเราต้องจากโลกนี้ไปอย่างสง่างาม ภารกิจของเราที่ฟื้นฟูคำสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในยุคดั้งเดิมมันเป็นไปได้ และจะต้องเกิดขึ้นในยุคของเรานะลูกนะ