สัมภาษณ์พิเศษ
เรื่อง : ณัชชี่
Line ID : natchy1972
เจาะชีวิตโดน ๆ ของนักบินโดรนธรรมยาตรา
และไขความลับของภาพธรรมจักรหมุนได้
หนุ่มคนนี้ คือ Drone Specialist
หรือนักถ่ายภาพอากาศยานไร้คนขับ ซึ่งจะขอเรียกสั้น ๆ ว่า
นักบินโดรน !!! จังหวะการบินของเขาไม่ได้เกิดจาก
การบังคับของใคร แต่เกิดจากแรงบันดาลใจ
ที่คิดจะเปลี่ยนโลกเลยทีเดียว
คนเดินเรื่อง : พล หรือ กันตพัฒน์ พงษ์สมบูรณ์
ปูมหลัง : เด็กซน ๆ คนหนึ่ง ที่คว้าเหรียญทองแดงจากการแข่งขันเครื่องบินบังคับในระดับประเทศ
การศึกษา : กำลังศึกษาที่คณะดิจิทัลมีเดียและศิลปะภาพยนตร์ สาขาภาพยนตร์ปี ๓ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
“แต่ก่อนผมก็เป็นแค่เด็กซน ๆ คนหนึ่ง ที่ชีวิตก็ไม่มีสาระอะไร แถมเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด และที่น่าห่วงคือ เกรดผมร่อแร่มาก ๆ แค่ ๒ นิด ๆ เท่านั้น...
“ที่กล้าเปิดเผยเรื่องนี้ เพราะเชื่อว่า..เรื่องราวของผมอาจเป็นประโยชน์กับพ่อแม่หลายคนที่มีลูกแบบผมซึ่งการแก้ปัญหาเรื่องนี้ ก็คงต้องยกความดีความชอบให้คุณแม่ที่แสนดีของผม ซึ่งผมกำลังจะเล่าต่อไป... “จากการที่ครอบครัวผมเข้าวัดพระธรรมกายกันหมด คุณแม่จึงให้ลูกจอมซนอย่างผมและพี่ชายเข้าโครงการบวชสามเณรในช่วงปิดเทอม คือ แม่ยกผมให้พระอาจารย์ท่านอบรมบ่มนิสัยเสียเลย คุณแม่จะได้ไม่ต้องนั่งบ่นนั่งว่าผมเอง เพราะการให้ผู้อื่นสอนมันได้ผลมากกว่าเยอะ...
“ผมได้อะไรจากการบวชสามเณรมากกว่าที่คิด คือ ผมได้นั่งสมาธิ ได้หัดทำความสะอาด ปัด กวาด เช็ด ถูล้างห้องน้ำ ทำกิจกรรมต่าง ๆ เรียนรู้การเข้าสังคม ซึ่งพระอาจารย์ท่านก็สอนให้ผมรู้ดี ชั่ว ถูก ผิด สอนให้เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม ซึ่งหลังจากสิ้นสุดโครงการ พอผมกลับไปบ้าน คุณแม่ผมปลื้มมาก ถึงกับพูดเลยว่า..ท่านได้ลูกชายคนใหม่ ที่ช่วยท่านทำความสะอาดบ้านได้รับผิดชอบตัวเองเป็น พูดจารู้เรื่องขึ้น หงุดหงิดน้อยลงและมีสมาธิในการเรียนเพิ่มขึ้น
“ผมยอมรับเลยครับว่า ผมโชคดีมากที่มีแม่ที่มีศิลปะในการเลี้ยงลูกสูง มาก ๆ เพราะนอกจากแม่จะยกผมให้วัดสอนแล้ว แม่ยังพยายามช่วยผมค้นหาสิ่งที่ผมชอบและรักที่จะทำมัน จากนั้นก็ส่งเสริมผมไปให้สุดทางในสิ่งนั้น
“เริ่มจากการที่คุณแม่ลองซื้อเครื่องบินบังคับให้ผมเล่น ท่านก็สังเกตเห็นว่า..ผมเล่นมันอย่างมีความสุขและจริงจังกับมันมาก จนช่วงเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมฐานบินกำแพงแสน ผมเลยลงสมัครเข้าแข่งขันเครื่องบินบังคับแล้วก็ชนะในระดับภาค จากนั้นก็ลงแข่งขันอีกหลายสนาม จนสามารถคว้าเหรียญทองแดงในระดับประเทศ ซึ่งต้องประลองฝีมือกับผู้แข่งขันที่มากเกือบ ๖๐ ทีมเลยทีเดีย
“ต่อมา ผมบอกแม่ว่า..ผมอยากศึกษาด้านการถ่ายภาพ แม่ผมก็ซื้อกล้องให้ ทำให้ผมฝึกฝนทักษะด้านนี้จนเป็น และในจังหวะเดียวกัน ผมก็สนใจการขี่จักรยาน ผมจึงหัดขี่และลงแข่งประเภทความเร็วจนชนะเข้ารอบ ซึ่งติดอันดับ ๑ ใน ๑๐๐ คน จาก ๑,๐๐๐ คน จากนั้นก็พัฒนาเรื่อยมาจนติด ๑ ใน ๒๐ คน
“แต่อนิจจา...ผมคงไม่ใช่พระเอกในเส้นทางนี้เป็นแน่ เพราะการแข่งขันครั้งสุดท้าย ผมประสบอุบัติเหตุขี่พุ่งชนแบริเออร์อย่างแรง ล้อจักรยานแตก ตัวถลอกปอกเปิก เลือดอาบร่าง ซึ่งดีนะครับที่ผมรอดมาได้
“ด้วยความที่แม่เป็นห่วงผมมาก ท่านจึงบอกให้ผมขายจักรยานทิ้งเสีย แล้วต่อรองว่า..ถ้ายอมเลิกขี่ แม่จะซื้อโดรนให้ ผมจึงยอม เพราะผมกำลังอยากได้โดรนอยู่พอดี
“จากนั้น ผมก็จริงจังกับการเป็นนักบินโดรน เพราะชอบและมีพื้นฐานการเล่นเครื่องบินบังคับอยู่แล้ว อีกทั้งยังหลงใหลการถ่ายภาพมุมแปลกกว่าเดิมที่กล้องพื้นราบทำไม่ได้ เป็นภาพมุมสูงที่เขาเรียกกันว่า Bird's Eye View
“จากนั้น ผมก็เข้ามาเป็นอาสาสมัครเป็นนักบินโดรนคนหนึ่งของวัด โดยเลือกงานถ่ายทอดสด (Live) ภาพงานบุญต่าง ๆ ที่ต้องออกอากาศทางช่อง DMC (ซึ่งปัจจุบันถ่ายทอดผ่านช่อง GBN)
“หลายคนทักผมว่า..มันเป็นงานยากที่ท้าทายมาก มีแต่พวกขั้นเทพเท่านั้นที่จะเลือกงานถ่ายทอดสด เพราะพลาดไม่ได้เลย เอาลำลงกลางคันก็ไม่ได้ ซึ่งจุดนี้ผมได้แรงบันดาลใจจากการที่ได้ยินคนที่อยู่อเมริกามาบอกว่า เขาไม่ได้มาวัดพระธรรมกายเมืองไทย แต่เขาได้ดูภาพถ่ายทอดสดที่ถ่ายทอดภาพงานบุญไป ทำให้เขาปลื้มมาก ๆ มีความสุขเสมือนได้ร่วมงานจริง ทำให้เขาไม่ตกบุญเลย...
“พอผมฟังแล้ว...รู้สึกเลยว่า..การกระทำของผมมันสร้างสิ่งยิ่งใหญ่ระดับโลกเลยทีเดียวภาพที่ผมถ่ายทอดไป มันคือการปิดนรกเปิดสวรรค์ให้คนจำนวนมหาศาล เพราะเสมือนเขาได้ร่วมงานบุญ ได้นั่งสมาธิ พร้อมกับการถ่ายทอดของผม ซึ่งผมฟังแล้วก็มีความสุข ปลื้มมีแรงใจที่จะทำฝันของผมให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ
“ลองคิดดูเถิดครับว่า..เด็กมัธยมคนหนึ่งที่มาวัด มาเป็นนักบินโดรนตั้งแต่ยังใส่ชุดนักเรียน สามารถทำสิ่งที่มีประโยชน์ต่อคนอื่นได้ขนาดนี้ มันทำให้ผมมีความสุขมากขนาดไหน...
“อีกบุญที่ผมปลื้มมาก ๆ ก็คือ การทำให้แนวโคมที่จุดต่อ ๆ กันเป็นรูปธรรมจักรรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์หมุนได้ในครั้งแรก ซึ่งผมเป็นหนึ่งในทีมงานนักบินโดรนที่ทำให้ภาพนี้เคลื่อนไหวได้ วิธีนี้ยากเหมือนกัน เพราะต้องกดมุมกล้องลง แล้วบังคับให้โดรนหมุนรอบตัวเอง เวลาทำต้องอธิษฐานกันมากกว่าทุกครั้ง ซึ่งก็แปลกมาก หลังจากผมอธิษฐานขอบารมีหลวงปู่วัดปากน้ำให้ท่านคุมบุญให้ ปรากฏว่าคืนนั้นแทบไม่มีลมเลย ทำให้โดรนไม่ส่ายหรือพัดเปลี่ยนพิกัด
“อย่างงานธรรมยาตราเอง ตั้งแต่ผมเข้ามาเป็นอาสาสมัคร ผมก็ตามถ่ายทุกปี ซึ่งโจทย์ยากของงานธรรมยาตราสำหรับผมก็คือทำอย่างไรให้ได้ภาพสวยสุดขณะถ่ายทอดสด ซึ่งเราจะพลาดไม่ได้เลย...
“สุดท้ายนี้..ผมต้องกราบขอบพระคุณคุณแม่และทุกคนในครอบครัวผมมาก ๆ ที่พาผมเข้าวัดนี้ ให้ผมบวชตั้งแต่เด็ก และช่วยให้ผมค้นหาตัวเองในสิ่งที่ถนัดจนเจอ เพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อชาวโลกอย่างแท้จริง...”
