Dhamma for people
ธรรมะเพื่อประชาชน
ทำบุญแล้วบุญจะคุ้มครอง
การที่ชีวิตของเราจะปลอดจากภัยทั้งหลายในสังสารวัฏนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่เราจะต้องเป็นผู้ไม่ประมาท ในการสั่งสมบุญบารมี ยึดเอาพระรัตนตรัยน่ะเป็นสรณะ หมั่นตรึกระลึกนึกถึงบุญ นึกถึงพระรัตนตรัยอยู่เสมอๆ และควรปฏิบัติให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน
และนำความรู้ที่เกิดจากการเข้าถึง ไปทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร เป็นแสงสว่างให้แก่ชาวโลกและนี่คือหัวใจของนักสร้างบารมี หากพวกเราทุกคนเป็นผู้ที่เอาจริงในการปฏิบัติธรรม และเผยแผ่ธรรมะ ชีวิตย่อมจะคุ้มค่า สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์มาพบพระพุทธศาสนากันนะจ๊ะ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ในอิณสูตร.ความว่า บุคคลผู้มีจิตเบิกบานผ่องใสเป็นผู้มีศรัทธา ให้ทานด้วยโภคทรัพย์ทั้งหลาย ที่ได้มาโดยชอบธรรม แม้จะอยู่ครองเรือน ย่อมเป็นผู้ยึดถือชัยชนะไว้ได้ในโลกทั้งสอง คือประโยชน์ในโลกนี้ และประโยชน์ในสัมปรายภพ
ในชีวิตการครองเรือนมีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบมากมาย ตั้งแต่สามีต้องดูแลภรรยา หรือภรรยาต้องเอาใจใส่บำรุงสามี เมื่อมีลูกก็ต้องรับผิดชอบในการเลี้ยงดูลูกเจริญเติบโต ให้มีความเป็นอยู่และการศึกษาที่ดี
ฉะนั้นจึงจำเป็นต้องทำงานกันอย่างหามรุ่งหามค่ำ ชนิดที่เรียกว่ากลางคืนเป็นควันกลางวันเป็นไฟ ทรัพย์ที่ได้มาก็เป็นทรัพย์ที่สุจริตบ้าง ไม่สุจริตบ้างเพราะบางทีศีลบางข้อก็ขาดตกบกพร่องไป แม้มีทรัพย์แล้วก็ยังต้องห่วงกังวลกับการเก็บรักษา ไม่ว่าจะเป็นแก้วแหวนเงินทอง เลือกสวนไร่นา รถลาบ้านช่อง หรือทรัพย์สินต่างๆ ที่หามาได้
สิ่งเหล่านี้แม้จะอำนวยประโยชน์ให้ แต่ก็เป็นเครื่องกังวล และก็อาจเป็นทางมาแห่งภัยร้ายต่างๆ มากมาย มีแล้วก็ใช่ว่าจะนำความสุขมาให้อย่างเดียว แต่ต้องคอยเป็นทุกข์ใจในการดูแลปกปักรักษา ถ้าหากเราดูแลรักษาไม่ดี อาจถูกโจรขโมย หรือถูกจี้ปล้นเอาทรัพย์สมบัติไปบ้าง บางทีก็อาจจะเกิดไฟไหม้บ้าง ความกังวลในภาระหนักๆ ทั้งเรื่องปัญหาภายในครอบครัว และเรื่องต้องแสวงหาทรัพย์ต่างๆ เหล่านี้ทำให้จิตใจเศร้าหมองหงุดหงิดขุ่นมัวง่าย แล้วโอกาสที่จะมานั่งธรรมะก็มีน้อย การทำใจหยุดใจนิ่งอย่างจริงจังจึงทำได้ยาก เพราะมีสิ่งที่จะต้องเป็นห่วงเป็นกังวล ทำให้ใจฟุ้งซ่านอยู่เรื่อยๆ
เนื่องจากการดำรงชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก และก็มีเวลาจำกัดเพียงน้อยนิดเท่านั้น ฉะนั้นจึงต้องฉลาดในการใช้ชีวิต จะแสวงหาแต่ทรัพย์ภายนอกอย่างเดียว แต่ควรแสวงหาบุญกุศลด้วย
แล้วเมื่อตั้งใจจะทำบุญ ก็จำเป็นที่จะต้องรู้จักแสวงหาบุญเขตคือทำให้ถูกเนื้อนาบุญ แม้ลงทุนน้อยแต่ได้ผลมาก ถ้าลงทุนมากก็ได้บุญมากทัพทวียิ่งยิ่งขึ้นไป ไม่ใช่สักแต่ว่าทำเท่านั้นนะจ๊ะ
และการเลือกให้กับเนื้อนาบุญนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ เหมือนการหว่านข้าวกล้าลงไปในนาดี เมื่อดินดีปุ๋ยดีน้ำถ้าอุดมสมบูรณ์ ผลที่ได้ย่อมเจริญงอกงามไพบูลย์ นำความพึงพอใจมาให้แก่ผู้ที่เป็นเจ้าของ ข้อนี้ฉันใดผลบุญที่เกิดจากการให้ทานในบุญเขตอันยอดเยี่ยมก็ฉันนั้นเหมือนกัน คือย่อมมีพลานิสงส์อันไพบูลย์
ในสมัยพุทธกาลปริพาชกวัจฉโคตร ซึ่งเป็นนักบวชนอกพระพุทธศาสนา มีความสงสัยเกี่ยวกับการทำบุญในพระพุทธศาสนา เพราะได้ยินมาว่า ถ้าอยากได้บุญมาก ต้องมาทำบุญในพระพุทธศาสนาเท่านั้น จึงตัดสินใจชักชวนสาวกของตน ไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วทูลถามว่า
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้ยินมาว่า พระองค์ตรัสว่า ทานควรให้แก่เราเท่านั้น ไม่ควรให้แก่คนอื่นๆ ควรให้แก่สาวกขอของเราเท่านั้น ไม่ควรให้แก่สาวกของคนอื่นๆ ทานที่ให้แก่เราเท่านั้นมีผลมาก ให้แก่คนอื่นๆ ไม่มีผลมาก ให้แก่สาวกของเราเท่านั้นมีผลมาก ให้แก่สาวกของคนอื่นๆ ไม่มีผลมาก
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชนเหล่านั้นกล่าวตามถ้อยคำที่พระโคดมผู้เจริญตรัสไว้จริงหรือ เขาไม่ได้ใส่ความพระโคดมผู้เจริญ ด้วยเรื่องอันไม่จริงหรือ ความจริงพวกข้าพระองค์ ไม่ประสงค์จะใส่ความพระโคดมผู้เจริญเลย ขอพระองค์ได้โปรดแก้ข้อสงสัยให้แก่พวกข้าพระองค์ด้วยเถิด
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงพิจารณาเห็นว่า ปริพาชกท่านนี้ เป็นบัณฑิตมีปัญญา อุตส่าห์เข้ามาสอบถาม เพราะต้องการรู้ว่า เนื้อนาบุญที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร จึงตรัสตอบว่า ดูก่อนวัจฉะชนเหล่านั้ไม่ได้กล่าวตามคำที่เรากล่าว อันที่จริงชนเหล่านั้นใส่ความเราด้วยเรื่องอันไม่เป็นจริง
ดูก่อนวัจฉะ ผู้ใดห้ามคนอื่นให้ทาน ผู้นั้นได้ชื่อว่าทำอันตรายต่อคน ๓ คน ทำร้ายต่อคนถึง ๓ คนคือ ธรรมอันตรายต่อบุญของทายก ทำอันตรายต่อลาภของปฏิคาหก แม้ตัวของผู้นั้นเองก็ชื่อว่า มุ่งหน้าต่อการถูกขุดรากคือความดี และมุ่งหน้าต่อการถูกประหารคือ ตายจากคุณธรรมความดี ดูก่อนวัจฉะ ผู้ใดห้ามคนอื่นให้ทาน ผู้นั้นชื่อว่าทำอันตรายต่อคน ๓ คน ทำร้ายต่อคน ๓ คน เราตถาคตกล่าวเช่นนี้ต่างหาก
ดูก่อนวัจฉะ แม้สัตว์ทั้งหลายที่อยู่ในหลุมโสโครกหรือท่อโสโครก ผู้ใดเทน้ำล้างหม้อก็ดี น้ำล้างภาชนะก็ดี ลงไปในหลุมหรือท่อโสโครกนั้น ด้วยเจตนาให้สัตว์นั้นได้เหลี้ยงชีพ เราตถาคตยังกล่าวว่า เป็นทางมาแห่งบุญ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงในหมู่มนุษย์เลย
ดูก่อนวัจฉะทานที่ให้แก่ผู้มีศีลมีผลมาก ส่วนการให้ในผู้ทุศีลไม่เป็นอย่างนั้น เพราะผู้มีศีลนั้นเป็นผู้ละองค์ ๕ อีกทั้งประกอบด้วยองค์ ๕ คือละกามฉันทะ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ และวิจิกิจฉา ผู้มีศีลเป็นผู้ละองค์ ๕ นี้
ประกอบด้วยองค์ ๕ คือประกอบด้วยสีลขันธ์ สมาธิขันธ์ ปัญญาขันธ์ วิมุตติขันธ์ วิมุตติญาณทัสสนขันธ์ อันเป็นอเสขะ ผู้มีศีลเป็นผู้ประกอบไปด้วยองค์ ๕ นี้ เราตถาคตกล่าวว่า ทานที่ให้ในผู้มีศีล ทีละองค์ ๕ และประกอบด้วยองค์ ๕ อย่างนี้มีผลมาก
ในโคตัวเมียทั้งหลาย โคซึ่งเป็นลูกของโคตัวเมียนนั้น เมื่อได้รับการฝึกดีแล้ว เป็นโคงานฝีเท้าดี ใช้งานหนักได้สารพัดก็หาได้คำนึงถึงสีของมันไม่
ในหมู่มนุษย์ก็เช่นกัน ชนชาติใดชาติหนึ่งไม่ว่าจะเป็นชาติกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทรหรือจัณฑาล บุคคลผู้ฝึกตนดีแล้ว
มีวัตรอันดี ตั้งอยู่ในธรรมถึงพร้อมด้วยศีล พูดวาจาสัจจ์ มีใจประกอบไปด้วยหิริโอตัปปะ ละชาติละมรณะแล้ว อยู่จบพรหมจรรย์ ปลงภาระหนักได้แล้ว มีความปลอดโปร่งไม่มีอาสวะ ถึงฝั่งแห่งธรรมทั้งปวง ดับกิเลสได้ เพราะไม่ยึดมั่นถือมั่น ทักษิณาทานที่ให้ในบุคคลนั้นอันเป็นเนื้อนาที่ปราศจากโทษ ย่อมมีผลไพบูลย์มีผลยิ่งใหญ่เป็นศาล
ส่วนผู้ที่ไม่ได้สดับ ไม่รู้จักบุญเขตคือเนื้อนาบุญอันเลิศ ให้ทานภายนอกบุญเขต ไม่เข้าใกล้สัตบุรุษทั้งหลาย บุญที่ทำไปย่อมมีอานิสงส์เพียงเล็กน้อย
ชนเหล่าใดมีศรัทธามั่นคง เรื่อมใสไม่คลอนแคลนในพระรัตนตรัย ชนเหล่านั้นย่อมไปสู่เทวโลก และย่อมได้บรรลุพระนิพพานตามลำดับ
ปริพาชกฟังแล้วก็เกิดความปลื้มปีติในธรรม และก็มีความเคารพเลื่อมใสในพระพุทธองค์ ได้กล่าวยกย่องสรรเสริญพระพุทธคุณเป็นอันมาก
นี่ก็เป็นหลักวิชาที่ช่วยในการตัดสินใจทำทานของพวกเราว่า หากจะทำบุญทั้งทีควรทำอย่างไรถึงจะได้บุญมากที่สุด ให้สมกับความเหนื่อยยากลำบาก ที่ทุ่มเทชีวิตเพื่อแสวงหาทรัพย์มาทำบุญ ทรัพย์นั้นจะได้เกิดประโยชน์ใหญ่ ที่จะติดตามตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ
เพราะฉะนั้นการจะทำความดีอะไร ก็ต้องศึกษาหลักวิชาให้ดีนะจ๊ะ ถ้าไม่รู้หลักก็ได้ผลไม่เต็มที่ เพราะต้องมัวลองผิดลองถูกกันเลื่อยไป แต่ชีวิตของเราสั้น เกินกว่าที่จะไปลองผิดลองถูก และเราก็โชคดีที่ได้รู้หลักวิชาจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็ไม่ต้องเสียเวลาไปลองผิดอีกต่อไป
ให้ทำให้ถูกหลักวิชา ทำบุญให้ถูกเนื้อนาบุญ ถูกทักขิไณยบุคคล ชีวิตของเราก็จะได้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป เมื่อบุญบารมีของเราเต็มเปี่ยม เราก็จะได้ถึงพร้อมด้วยที่สุดแห่งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติและคุณสมบัติ แล้วเราก็จะได้เป็นที่พึ่งให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ทำหน้าที่ชักชวนมหาชน เข้าสู่กระแสแห่งธรรม เป็นยอดกัลยาณมิตรให้แก่ชาวโลก ให้ชาวโลกได้หันมานับถือพระรัตนตรัยและได้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ชีวิตในสังสารวัฏของเขาก็จะได้ปลอดภัยและก็มีมรรคผลนิพพานเป็นที่ไปกันทุกคนนะจ๊ะ
