ชีวิตของเทพบุตรเทพธิดา เป็นชีวิตของการเสวยสุขซึ่งเป็นผลจากบุญกุศล ที่ได้กระทำไว้เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ ตรงกันข้ามกับชีวิตในอบาย เป็นชีวิตของการเสวยทุกข์ ซึ่งเป็นผลจากบาปอกุศล ที่ได้กระทำไว้เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ ฝุ่นในเล็บมือมีประมาณน้อยเมื่อเทียบกับฝุ่นในแผ่นดิน ฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า สัตว์ที่ตายแล้วไปสู่สุคติก็มีประมาณน้อย ฉันนั้น
ความเป็นมนุษย์จึงมีคุณค่าอย่างน้อย ๓ ประการ คือ
ประการที่ ๑ เป็นอัตภาพที่ได้มาโดยยาก
ประการที่ ๒ เป็นชุมทางที่จะไปสู่สุคติสวรรค์หรือทุคติในอบาย
ประการที่ ๓ กายมนุษย์นี้เป็นอัตภาพที่ดีที่สุดในการทำความดี สั่งสมบุญบารมีได้อย่างเต็มที่ กายทิพย์ได้แค่อนุโมทนาบุญกับนั่งสมาธิ แม้พระบรมโพธิสัตว์ทุกพระองค์ก็เลือกกายมนุษย์นี้รองรับการสร้างบารมี และการตรัสรู้ธรรม
ท่านทานบดีทั้งหลายได้มาสั่งสมบุญกุศล ด้วยการให้ทานรักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา ได้ชื่อว่าดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท ประกอบเหตุอันจะนำตนไปสู่หนทางสวรรค์และพระนิพพาน.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม๑ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
