"ผู้ที่ได้ทำบุญไว้ดีแล้ว ย่อมเป็นผู้บันเทิงอยู่ในโลกนี้ แม้ละโลกไปแล้ว ก็ไปบันเทิงต่อในโลกหน้า เขาย่อมเป็น ผู้บันเทิงในโลกทั้งสอง เพราะเห็นความหมดจดแห่งการกระทำของตน" ขุททกนิกาย ธรรมบท
ปกติของผู้ที่ตั้งใจทำความดี ทำแต่บุญกุศลอยู่เป็นนิตย์ ย่อมจะมีจิตใจที่เบิกบานแจ่มใส เพราะบุญจะช่วยกลั่นใจของเขาให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใสอยู่เสมอ จะมีความบันเทิงใจว่า เราได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า ด้วยการสร้างความดี
ผู้ที่สั่งสมบุญไว้มาก ย่อมเป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา แม้แต่ชาวสวรรค์ก็อยากเข้ามาเป็นสหายด้วย เขาจะคอยอนุโมทนา เมื่อผู้นั้นได้ทำความดี และจะรอคอยการกลับมาสู่วิมานของผู้มีบุญนั้น เหมือนกำลังรอคอยหมู่ญาติอันเป็นที่รักที่จากกันไปนานแสนนาน ให้กลับมาสู่เรือนของตน
เมื่อถึงเวลาสุดท้ายของชีวิต ภาพแห่งการทำความดีทั้งหมดที่ผ่านมา จะปรากฏขึ้นในใจ ฉายภาพให้เห็น เหมือนการกรอวีดิโอกลับ เห็นแล้วก็จะบันเทิงใจยิ่งขึ้น เพราะได้เห็นแต่ภาพที่ดี ภาพแห่งการสร้างบารมีผุดเกิดขึ้นมา และมั่นใจว่า เมื่อละโลกไปแล้ว ก็จะไปสู่สุคติภพ ไปเสวยทิพยสมบัติในโลกสวรรค์ ไปเป็นสหายแห่งเทวดา
พอละอัตภาพของมนุษย์ ก็จะได้ร่างกายใหม่อันเป็นทิพย์ ซึ่งดีกว่าประณีตกว่ามนุษย์หลายเท่า ไปเป็นเทพบุตรเทพธิดา เป็นแล้วก็จะตรวจดูว่า ทิพยสมบัติอันประณีตสวยงามขนาดนี้ เราได้มาอย่างไร เมื่อเห็นอดีตชาติที่ผ่านมาในสมัยเป็นมนุษย์ว่า เราได้สั่งสมบุญไว้อย่างดีแล้ว ได้สร้างบารมีอย่างเต็มกำลัง ก็จะเกิดความปลื้มปีติและภาคภูมิใจ ที่ได้ละจากโลกนี้ไปอย่างผู้มีชัยชนะ เหมือนละจากภาชนะดินแล้วไปเสวยภาชนะทองคำฉะนั้น
"จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย พระเทพญาณมหามุนี"
