มีสุภาษิตกล่าวว่า บุคคลจำต้องสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ และสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต อวัยวะหาทดแทนไม่ได้ หากจำเป็นต้องสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ แม้มากก็ต้องยอม แต่ชีวิตสำคัญกว่าอวัยวะ หากจำต้องสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต ก็ต้องยอม
จะเห็นว่าอวัยวะและชีวิตมีค่าประมาณด้วยทรัพย์ไม่ได้ อวัยวะและชีวิตนั้น ได้มาจากไหน ถ้าไม่ได้แม่ (พ่อ) ปากของเราเอาไว้พูดเอาไว้กิน ได้มาจากไหนถ้าไม่ใช่ แม่ ( พ่อ ) ตาของเรา หู จมูก ศีรษะ แขน ขา และชีวิต ได้มาจากไหน ถ้าไม่ใช่ แม่ ( พ่อ )
แม่และพ่อจึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ให้ทุกอย่างแก่บุตร แต่แม่และพ่อที่ประเสริฐกว่านี้ ท่านให้ชีวิตแล้วยังให้หนทางสวรรค์ และพระนิพพานแก่บุตร ด้วยการชักนำให้บุตรมาทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ปลูกฝังสัมมาทิฏฐิคือ ความเข้าใจถูกในเรื่องโลกและชีวิตแก่บุตรตั้งแต่เยาวว์วัย บุตรคนใดได้แม่และพ่อเช่นนี้ ได้ชื่อว่าเป็นผู้สั่งสมบุญไว้ดีแล้วในกาลก่อน
แม้บุตรจะทำการตอบแทนพระคุณท่านด้วยการสถาปนาท่านไว้ในตำแหน่งพระเจ้าจักรพรรดิ ก็ยังไม่สามารถตอบแทนพระคุณท่านได้หมด เพราะแม่ พ่อ และลูก อยู่ร่วมกันไม่เกิน ๑๐๐ ปี ก็ต้องแยกย้ายกันไปตามกำลังบุญกำลังบาปของตน บุตรคนใดชักชวนแม่และพ่อ ผู้ยังไม่มีศรัทธาให้มีศรัทธา ให้ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา ได้ชื่อว่าตอบแทนคุณแล้วแก่ท่าน เหมือนพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อตรัสรู้แล้วเสด็จไปโปรดเทพบุตรพุทธมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์จนท่านได้บรรลุธรรมเป็นโสดาบันบุคคล ปิดประตูอบายเป็นตัวอย่างการตอบแทนพระคุณบิดามารดาอันสูงสุด
วันนี้แม่และพ่อได้พาลูกหรือลูกได้พาแม่และพ่อ มาบำเพ็ญทานกุศล หรืออุทิศส่วนกุศลให้ท่านได้ชื่อว่า ได้ทำกิจที่ควรทำแล้ว เป็นมารดา บิดา และบุตร ผู้ประเสริฐเป็นแบบอย่างอันดีงามแก่อนุชนที่จะตามมาในภายหลัง.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม๑ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
