ท่านทานบดีทั้งหลายหากเราย้อนเวลาไปในอดีต ๑๐๐ ปี บุคคลในยุคนั้นต่างก็ละจากโลกนี้ไปแล้ว เช่นเดียวกันอีก ๑๐๐ ปีข้างหน้า ในโลกนี้ไม่มีพวกเราทั้งหลายไม่มีสิ่งใดที่จะนำติดตัวไป เว้นแต่บุญและบาป
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย พึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทินแล้วพึงให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง เคยสอนไว้ว่า กว่าจะได้เกิดมาเป็นคนน่ะ ยากนะ เกิดมาแล้วก็ให้ทำบุญเยอะๆ มีมากก็ทำมาก มีน้อยก็ทำน้อย ทำตามกำลังอย่าให้เดือดร้อน จะยังไงยายก็ทำบุญ ไม่ทำไม่ได้ ยายทำบุญมากขนาดที่ว่า นั่งธรรมะทำวิชชาปัดลูกระเบิดได้แล้วก็สร้างวัดได้สำเร็จ ยายยึดบุญเป็นใหญ่ ยายรักษาบุญรักบุญมากที่สุด เพราะบุญช่วยยายได้ คนยังมีกิเลสเดี๋ยวก็ดีบ้างเดี๋ยวก็ร้ายบ้าง ยายยึดบุญของยายเป็นที่พึ่ง
ท่านทานบดีทั้งหลายได้ตั้งใจมาสั่งสมบุญในวันนี้ ชื่อว่า มาประกอบเหตุอันจะนำความสุขมาให้แก่ตน.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม ๒ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
