อตีตปัจจเวกขณปาฐะ
หันทะ มะยัง อะตีตะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ อุณหัสสะ ปะฏิ-ฆาตายะ ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง ฯ
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต โส เนวะ ทวายะ นะ มะทายะ นะ มัณฑะนายะ นะ วิภูสะนายะ ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา ยาปะนายะ วิหิงสุปะระติยา พรัหมะจะริยานุคคะหายะ อิติ ปุ-ราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ ยาตฺรา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา ยัง เสนาสะนัง ปะริภุตตัง ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง
ปะฏิสัลลานารามัตถัง
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโต โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฏิฆาตายะ อัพฺยาปัชฌะปะระมะตายาติ
บทสวดอตีตปัจจเวกขณปาฐะ พร้อมคำแปล
๑ ว่าด้วยจีวร
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา ยัง จีวะรัง
จีวรใดอันเรานุ่งห่มแล้ว ไม่ทันพิจารณา ในวันนี้
ปะริภุตตัง,ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ,
จีวรนั้น เรานุ่งห่มแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว
อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ,
เพื่อบำบัดความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ,
เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง
และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะ อันให้เกิดความละอาย
๒ ว่าด้วยปิณฑบาตร
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต,
บิณฑบาตอันใด เราฉันแล้วไม่ทันพิจารณาในวันนี้
โส เนวะ ทะวายะ
บิณฑบาตนั้น เราฉันแล้ว ไม่ใช่เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน
นะ มะทายะ
ไม่ใช่เพื่อความเมามันเกิดกำลังพลังทางกาย
นะ มัณฑะนายะ
ไม่ใช่เป็นไปเพื่อประดับ
นะ วิภูสะนายะ
ไม่ใช่เป็นไปเพื่อตกแต่ง
ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา
แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้
ยาปะนายะ
เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ
วิหิงสุปะระติยา
เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย
พรัหมจะริยานุคคาหายะ
เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์
อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ
ด้วยการทำอย่างนี้ เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่า คือความหิว
นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ
และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น
ยาตฺรา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ
อนึ่ง ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย,และความผาสุกด้วย, จักมีแก่เรา,ดังนี้
๓ ว่าด้วยเสนาสนะ
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา ยัง เสนาสนัง ปะริภุตตัง
เสนาสนะใด อันเราใช้สอยแล้วไม่ทันพิจารณาในวันนี้
ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เสนาสนะนั้น เราใช้สอยแล้ว เพียงเพื่อบำบัดความหนาว
อุณหัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เพื่อบำบัดความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตะตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานังปะฏิฆาตายะ
เพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจาก เหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง ปะฏิสัลลานารามัตถัง
เพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันจะพึงมีจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อความเป็นผู้ยินดีอยู่ได้ ในที่หลีกเร้นสำหรับภาวนา
๔ ว่าด้วยคิลานเภสัช
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิตฺวา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโต
คิลานเภสัชบริขารใดอันเราบริโภคแล้วไม่ทันพิจารณาในวันนี้
โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานั้ง ปะฏิฆาตายะ
คิลานะเภสัชบริขารนั้น เราบริโภคแล้ว เพียงเพื่อบำบัดทุกชเวทนาอันบั้งเกิดขึ้นแล้วมีอาพาธต่างๆ เป็นมูล
อัพฺยาปัชฌะปะระมัตตายาติ
เพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่ง ดังนี้
อ้างอิงจากหนังสือคู่มือทำวัตร-สวดมนต์แปล พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) วัดหนองป่าพง อุบลราชธานี
