วันที่คุณยายรู้ใจ
๑๑.๐๐ น. ม่านหน้าต่างด้านโต๊ะทานข้าวของคุณยายถูกเปิดออกทำให้มองเห็นทัศนียภาพที่จัดตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ต้นไม้ยืนต้น ที่แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา ล้วนแต่ได้รับการอนุเคราะห์จากเจ้าภาพผู้ใจบุญ ที่ร่วมกันสร้างวิมานหลังนี้ถวายแด่คุณยาย ด้วยรู้อยู่แก่ใจว่าคุณยายเปรียบเสมือนผืนนาบุญที่เต็มเปี่ยม อุดมไปด้วยแร่ธาตุ ที่พร้อมจะทำให้เมล็ดข้าวทุกเมล็ดเจริญเติบโต และงอกงามได้อย่างสมบูรณ์
ข้าพเจ้ากับเปิ้ลได้ช่วยกันจัดเตรียมโต๊ะอาหารสำหรับคุณยาย เพื่อรอรับถาดอาหารที่จะมาส่ง พอรถส่งอาหารมาจอดที่หน้าโรงรถข้าพเจ้ากับเปิ้ลไปช่วยรับถาดอาหารจากพี่อมรรัตน์ พี่ต่าย พี่ติ๋ม แล้วนำมาจัดแยกประเภทไว้ที่โต๊ะอาหารของคุณยาย
พอจัดโต๊ะเสร็จแล้ว พี่อารีพันธุ์จะพาคุณยายลุกจากเก้าอี้นวมตัวเดิม มาที่โต๊ะอาหารพอคุณยายนั่งลงที่เก้าอี้แล้ว เปิ้ลก็นำผ้ากันเปื้อนมาติดให้คุณยาย ข้าพเจ้าก็เอาผ้าอีกผืนหนึ่งรองไว้บนตักคุณยาย
จากนั้น...ข้าพเจ้าจึงได้กลับไปทานอาหารที่อาศรมอุบาสิกา เพื่อนๆ อุบาสิกาเวลาเจอข้าพเจ้า ก็จะร่วมอนุโมทนาบุญด้วยแล้วก็พูดว่า
"มีบุญมากจังเลยที่ได้อยู่ใกล้คุณยาย"
ข้าพเจ้าก็ตอบเขาไปว่า "สาธุ" ตอบไปอย่างนั้นเอง แต่ขณะนั้นใจไม่ได้นึกถึงบุญเลยคิดแต่เพียงว่า เดี๋ยวต้องกลับกุฏิคุณยายไปให้ตรงเวลา
พอคุณยายทานข้าวเสร็จแล้วท่านก็จะนั่งพักสักครู่ จากนั้นพี่อารีพันธุ์ก็จะพาคุณยายเดินย่อยอาหารบริเวณรอบๆ ระเบียงกุฏิ และหลังจากเดินย่อยอาหารแล้วท่านก็จะมานั่งที่เก้าอี้นวมตัวเดิม
ถึงตอนนี้เป็นเวลาที่พี่อารีพันธุ์กับเปิ้ลจะต้องทานอาหารแล้วส่วนข้าพเจ้าทานอาหารเสร็จแล้ว ก็จะมารับหน้าที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณยายเพื่อคอยดูแลว่าท่านต้องการสิ่งใด
สักครู่คุณยายท่านก็หันมาทางข้าพเจ้าแล้วก็ที่มือออกไปนอกหน้าต่างกระจกใสบานโตที่ใกล้กับโต๊ะทานข้าวนั้น
ที่นอกหน้าต่างมีต้นกาสะลอง หรือเรียกอีกอย่างว่าต้นปีบ ลูกใกล้กับตัวอาคารมากที่สุด ข้าพเจ้าเห็นนกเขาสองตัวกำลังช่วยกันทำรัง มันสลับกันไปคาบกิ่งไม้เล็กๆ มาสานเป็นรังนกตอนนั้นข้าพเจ้าก็มีความคิดเกิดขึ้นในใจว่า "เรานี่มีบุญมากจังเลยที่ได้อยู่ใกล้คุณยาย"
พอความคิดสิ้นสุดลง คุณยายท่านหันหน้ามาจ้องที่ลูกนัยน์ตาของข้าพเจ้า เป็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวและเปี่ยมด้วยเมตตายิ่งนัก แล้วท่านก็พูดว่า
"เราอย่านึกนะว่าอยู่ใกล้ยาย แล้วจะได้บุญมาก คนที่จะได้บุญมาก คือคนที่นึกถึงบุญได้เท่านั้น เราต้องพึ่งบุญ พึ่งอย่างอื่นไม่สำเร็จหรอก ยายจะบอกให้"
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เวลาที่เพื่อนอุบาสิกามาพูดกับข้าพเจ้าว่า "เธอมีบุญมากจังเลยที่ได้อยู่ใกล้คุณยาย"
ข้าพเจ้าก็ตอบเขาไปว่า
"สาธุ แต่คุณยายบอกว่า คนที่จะได้บุญมากคือคนที่นึกถึงบุญได้เท่านั้นนะ"
