นิทานธรรมะ
ตอน ร่ำรวยได้เพราะหม้อวิเศษ
เรื่องมีว่า ในกรุงพาราณสีมีเศรษฐีคนหนึ่งร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองมาก มีบุตรคนเดียว เมื่อพ่อตายไปลูกก็ปลูกปะรำ มีเพื่อนฝูงมาเฮฮาสุราร้องรำทำเพลงกันเป็นที่สำราญบานใจ ลูกเศรษฐีเลี้ยงเหล้าเพื่อนเเล้วยังเเถมเงินให้คนละพันๆอีกต่างหาก
ลูกเศรษฐีได้ชื่อว่าเป็นทั้งนักเลงนารี นักเลงสุรา(ขี้เหล้าเมายาหยำเป) เเละเป็นนักเลงที่ชอบกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร เป็นชีวิตจิตใจหมกมุ่นอยู่กับการเล่นเต้นรำ เป็นคนประมาท ทำตนเป็นพ่อพวงมาลัย ไม่ทำมาหากิน ใช้เเต่กองมรดกที่พ่อทิ้งไว้ให้ถ่ายเดียว ไม่ช้าเงินสด ๔๐ ล้าน(โกฎิ) ที่ดินที่เป็นอสังหาริมทรัพย์ ทองรูปพรรณ หม้อข้าวหม้อเเกง ขายเอาเงินมากกรอกขวด (สุรา) จนหมดสิ้น
ลูกเศรษฐีจึงกลายเป็นคนตกยากเป็นกำพร้า นุ่งผ้าเก่าๆเร่รอนไปมา ส่วนพ่อซึ่งเป็นคนใจบุญบริจาคทรัพย์เป็นทาน เป็นต้น เมื่อตายลงก็ไปเกิดเป็นท้าวสักกเทวราช ทราบว่าลูกตกยากเพราะเอาเเต่กิน เอาเเต่ดื่ม เอาเเต่เที่ยว ไม่ประกอบอาชีพการงานอะไร เผาผลาญทรัพย์ทุกชิ้นที่พ่อทิ้งไว้ให้จนหมดสิ้น
ด้วยความรักลูก พ่อจึงไปหาลูกเเล้วมอบหม้อวิเศษให้ใบหนึ่ง คุณสมบัติของหม้อนี้วิเศษนัก เรียกว่าหม้อสารพัดนึกก็ได้เพราะจะให้สารพัดสิ่งสารพัดอย่างเเก่ผู้ครอบครองหม้อนี้ตามความต้องการ
พ่อสั่งลูกว่า "ลูก...เจ้าจงรักษาหม้อใบนี้ไว้ให้ดีที่สุด อย่าให้เเตกเสีย เพราะหม้อใบนี้เมื่ออยู่กับเจ้า เจ้าจะไม่ยากจน นึกเงินก็ได้เงิน นึกทองก็ได้ทอง นึกอะไรก็ได้สิ่งนั้น เจ้าจงอย่าประมาท" เเล้วก็กลับไป
ตั้งเเต่นั้นมาลูกเศรษฐีเมื่อได้หม้อสารพัดนึกมาก็ประพฤติตนเข้าเเบบเดิมอีก เอาเเต่ดื่มสุราเป็นที่ตั้ง พอเมาได้ที่ด้วยความรักหม้อ ก็เอาหม้อมาโยนเล่น โยนขึ้นไป (บนอากาศ) เเล้วก็รับ รับได้ก็โยนขึ้นไปใหม่ เป็นที่ครึกครื้นสนุกสนานยิ่งนัก
วันหนึ่งถึงคราวจะเป็นลูกเศรษฐีตกยากอีกเพราะฤทธิ์เมา เอาหม้อมาโยนรับๆ พลาดท่ารับหม้อพลาดไป หม้อตกเเตก ตั้งเเต่นั้นมาก็กลายเป็นคนตกยาก เป็นคนเข็ญใจอีก นุ่งผ้าขี้ริ้วเก่าๆถือกระป๋องขอทาน อาศัยนอนตามชายคาเรือนของคนอื่น ไม่ช้าก็ตาย
เรื่องนี้มีประวัติโดยย้อนอดีต เมื่อจะทราบประวัติของเรื่องนี้ต้องอ่านข้อความดังต่อไปนี้
"นักเลงสุราที่ได้หม้อชื่อกูฏะ ซึ่งหม้อสามารถให้สมบัติทุกอย่างเเก่เจ้าของตราบเท่าที่เจ้าของยังรักษาหม้อนั้นเอาไว้ไม่ให้เเตก เจ้าของก็ได้ความสุขอยู่ตราบนั้น เมื่อเจ้าของหม้อเมา โง่เซ่อ ทำหม้อเเตกเสียเเล้ว เพราะความประมาท เจ้าของหม้อจึงยากจนลง บางคราวก็เป็นชีเปลือย (เพราะไม่มีผ้าจะนุ่ง) บางคราวก็นุ่งผ้า (ขี้ริ้ว) เก่าๆที่มีผู้เมตตาให้ เพราะเจ้าของหม้อเป็นคนโง่ เป็นคนประมาท จึงต้องเดือดร้อนในภายหลัง ผู้ใดได้ทรัพย์เเล้วใช้สอยทรัพย์ด้วยความประมาท (ใช้เงินไม่เป็น) ผู้นั้นมีปัญญาทรามย่อมเดือดร้อนในภายหลัง เหมือนนักเลงขี้เหล้าทำหม้อเเตกจึงต้องเดือดร้อนในภายหลัง"
