ความประทับใจในตัวคุณยาย
ในช่วงเรียนธรรมะกับคุณยายที่บ้านหลังเล็กหลวงพ่อสังเกตคุณยายอย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรกท่านเป็นผู้เฒ่าอายุประมาณห้าสิบปีเศษ ร่างกายผอมบางเนื้อตัวสะพรั่งไปด้วยเส้นเอ็นแต่ทว่าผิวเรียบตึงนวลผ่องดูสะอาดสะอ้านน่าเข้าใกล้จุดเด่นของท่านอยู่ที่ดวงตาซึ่งแลดูเด็ดเดี่ยวสุกใสเหมือนมีความบริสุทธิ์ลึกๆแฝงอยู่ภายในฉายแววออกมาทางลูกนัยน์ตาหลวงพ่อชอบดวงตาของท่านมากเพราะสัมผัสได้ถึงความสดใสความเมตตาและภูมิปัญญาที่ซ่อนเร้นอยู่ทำให้ทุกคนเคารพรักและนับถืออีกสิ่งหนึ่งที่หลวงพ่อชื่นชอบมากคือ ท่านั่งของท่าน ท่านั่งขัดสมาธิของคุณยายแลดูสง่ามากเราเคยได้ยินคำว่า“ทำสมาธิคู้บัลลังก์ ตั้งกายให้ตรง ดำรงสติมั่น”มาแล้วพอเห็นยายก็จะนึกถึงคำนี้กายของท่านตั้งตรงไม่เคยเห็นท่านนั่งหลังงอโค้งหรือเผลอหลับปกติแล้วท่านนั่งตัวตรงหลังพิงอากาศ ยืดตั้งฉากอย่างเป็นธรรมชาติโครงร่างของท่านดีและเหมาะกับท่านั่งขัดสมาธิมากนอกจากรูปร่างหน้าตาลักษณะท่าทางของท่านที่ดูสงบเสงี่ยมแล้วหลวงพ่อยังชอบความเรียบง่ายของท่านที่พักของท่านสะอาดเป็นระบบระเบียบที่นอน ที่นั่งสมาธิ ที่สอนธรรมะ และที่รับแขก ล้วนอยู่ในที่เดียวกัน ทุกอย่างสะอาดสะอ้านท่านจะนั่งอยู่ด้วยความสงบเสงี่ยม นิ่งๆ เงียบๆ และเรียบง่ายหลวงพ่อประทับใจทั้งความสะอาดของสถานที่และเนื้อตัวของท่านจึงมีความรู้สึกว่านี่แหละคือบุคคลที่เราจะมอบกายถวายชีวิตฝากตัวเป็นศิษย์ท่าน เวลาสนทนากับคุณยาย ท่านจะพูดจาเรียบๆช่วงแรกๆที่หลวงพ่อพบท่าท่านไม่ได้เรียกตนเองว่ายาย ท่านใช้สรรพนามของท่านเองเพราะสมัยนั้นบางคนเรียกท่านว่าป้าบ้าง น้าบ้าง แม่อาจารย์บ้าง ครูบ้างหลายๆคนเรียกท่านว่าครูส่วนหลวงพ่อเป็นคนแรกของโลกที่เรียกท่านว่า“ยาย” ดูเหมือนจะถูกใจท่านท่านเองก็ชอบหลวงพ่อเรียกแล้วก็สบายใจหลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็พากันเปลี่ยนมาเรียกท่านว่า“คุณยาย”
