ความรู้คู่ความสุข
หลวงพ่อมีความสุขมากที่ได้เรียนวิชชาธรรมกายจากคุณยายทำให้หลวงพ่อรู้สึกว่าวิชาความรู้ต่างๆทางโลกนั้นไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อย่างสมบูรณ์เลยส่วนใหญ่แล้วเป็นไปเพื่อการเลี้ยงชีพเพื่อความปลอดภัยของชีวิตตนเองและครอบครัวเท่านั้น ความรู้ทางโลกไม่สามารถทำให้เราทราบเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตได้
บางคนประกอบอาชีพจนรวยแล้วก็ยังไม่ทราบว่ารวยไปเพื่ออะไร หลวงพ่อเคยถามมหาเศรษฐีของโลกว่ารวยไปเพื่ออะไรหาทรัพย์ได้ชำนาญขนาดนี้ทำไปเพื่ออะไรเขาก็ไม่สามารถตอบได้แต่ถ้าถามเรื่องธุรกิจเขากลับตอบได้อย่างคล่องแคล่ววิชาความรู้ทางโลกมีความจำเป็นในระดับหนึ่งเท่านั้นเพราะมีขอบเขตของความรู้ความเข้าใจจำกัดเราไม่อาจทราบเรื่องราวชีวิตหลังความตายได้ว่าเมื่อตายแล้วต้องอยู่อย่างไรไม่มีสถาบันวิชาการใดในโลกสามารถให้คำตอบที่ถูกต้องได้เมื่อคนเราตายแล้ววิชาความรู้ทางโลกก็หมดประโยชน์ลง
แต่สำหรับวิชชาธรรมกายนั้นสามารถให้คำตอบได้เพราะเป็นวิชชาที่ไม่มีข้อจำกัดสามารถให้ประโยชน์สูงสุด
ทั้งในโลกนี้และโลกหน้าช่วยปิดอบายนำพาไปสู่สวรรค์ตราบจนกระทั่งเข้าถึงพระนิพพานคุณยายได้ถ่ายทอดความรู้ต่างๆเหล่านี้ให้หลวงพ่อจนมาสิ้นสุดที่มโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำว่าความตั้งใจของพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้นเกินเลยกว่าความตั้งใจของพระโพธิสัตว์โดยทั่วไปที่ปรารถนาจะสั่งสมบุญบารมี
จนถึงระดับที่สามารถบรรลุธรรมด้วยตนเองและดับกิเลสอันเป็นเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิดได้แล้วจึงสั่งสอนสรรพสัตว์อีกจำนวนหนึ่งเพื่อให้บรรลุธรรมตามจากนั้นจึงเข้านิพพานเพื่อเสวยวิมุตติสุขเป็นอยู่ได้ด้วยตัวของตัวเองดุจดวงตะวันที่มีพลังงานและแสงสว่างอยู่ในตัวสมดังพุทธพจน์ที่ว่า“นิพฺพานํปรมํสุขํ”นิพพานเป็นบรมสุขในขณะที่สรรพสัตว์ที่เหลืออีกเป็นจำนวนมากมายมหาศาลยังคงต้องทนทุกข์ทรมานกับการเวียนว่ายตายเกิดต่อไปพระเดชพระคุณหลวงปู่เองก็สั่งสมบุญบารมีมายาวนานแล้วท่านเล็งเห็นว่าน่าจะมีวิธีการดับทุกข์ให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ด้วยการสืบสาวไปถึงต้นเหตุที่ทำให้เกิดความทุกข์ทั้งปวงแล้วดับเหตุนั้นเสียหากทำได้แล้ว
สรรพสัตว์จะหลุดจากวัฏสงสารพร้อมๆกันสามารถกลับเข้านิพพานกันได้หมดสิ้นไม่มีหลงเหลืออยู่เลยเมื่อหลวงพ่อทราบมโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่จากคุณยายแล้วรู้สึกประทับใจมากคุณยายสำทับว่านี้เป็นสิ่งที่เราพยายามทำมาข้ามภพข้ามชาติแล้วนับตั้งแต่นั้นมาหลวงพ่อก็มองเห็นโลกว่างเปล่ามีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายจากคุณยายทุกๆวันหลวงพ่อจะมาถึงวัดปากน้ำในตอนเช้าเดินทางกลับหอพักราวๆสองทุ่มไปๆมาๆวนเวียนอยู่อย่างนี้คุณยายเองก็ถ่ายทอดความรู้อบรมบ่มนิสัยทั้งหยาบและละเอียดให้หลวงพ่อซ้ำแล้วซ้ำอีกส่วนที่ไม่ซ้ำคือวิชชาธรรมกายซึ่งน่าติดตามมากทำให้หลวงพ่อรู้สึกว่าวันนี้เราเรียนจากคุณยายได้ในปริมาณเท่านี้พรุ่งนี้เราต้องมาเรียนเพิ่มเติมให้ได้อีกเท่านั้นเท่านี้การเรียนวิชชาธรรมกายทำให้ใจของเรามุ่งสู่ภายในไปเรื่อยๆมีความรู้ที่เกิดขึ้นพร้อมกับความสุขและความบริสุทธิ์จิตใจเกลี้ยงเกลา
เป็นอิสระเป็นตัวของตัวเองเมื่อเรารู้มากขึ้นใจของเราจะใสมากขึ้นเรื่อยๆแม้ยามหลับก็หลับเป็นสุขความสุขเกิดขึ้นตลอดเวลานับตั้งแต่นั่งรถประจำทางมาวัดหลวงพ่อไม่ค่อยได้สังเกตทิวทัศน์ข้างทางป้ายโฆษณาเป็นอย่างไรก็ไม่ได้สนใจหลับตาทำสมาธิเรื่อยไปไม่นานก็ถึงวัดบางคราวมีนักเลงนั่งเป็นกลุ่มอยู่ท้ายรถคอยแซวหลวงพ่อซึ่งกำลังโหนรถเมล์อยู่หลวงพ่อก็รู้สึกว่าจิตใจยังสงบเป็นปกติเพราะนึกถึงคำสอนของคุณยายอยู่ตลอดเวลาอารมณ์ขุ่นมัวที่จะเกิดขึ้นมาแทนที่ความสุขก็ไม่มีเพราะไม่มีช่องว่างให้แทรกเข้ามาได้เลยจิตใจไม่มีเวรภัยกับใครรู้สึกใจใสสว่างเบาสบายอยู่ตลอดมองเห็นใบไม้ใบหญ้าก็อยากจะยิ้มอย่างมีความสุขเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
