การทำขวัญนาค
การที่ลูกหลานจะจากไปบรรพชาอุปสมบทในพระพุทธศาสนานั้นนับว่าเป็นการประกอบมหากุศลอันสำคัญที่สุด และยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเราชาวพุทธ ถึงแม้การทำขวัญนาคจะเป็นพิธีกรรมตามลักธิศาสนาพราหมณ์ก็ตาม แต่ก็เป็นที่นิยมทำกันโดยทั่วไป เพราะพิธีดังกล่าวทำให้ผู้บวชเกิดอาการอิ่มใจปลื้มใจ จนเกิดความหนักแน่นและเชื่อมั่นในตนเองที่จะนำไปภายใต้ร่มผ้ากาสาวพัสตร์ได้อย่างถูกต้อง และสมบูรณ์ที่สุด
เนื้อหาสาระในการทําขวัญนาคหรือเรียกขวัญนาคนั้น พอสรุปได้ดังนี้
๑. สอนให้พ่อนาครู้ถึงพระคุณและอุปการคุณของบิดามารดา ให้เกิดมีความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดาผู้บังเกิดเกล้าของตนมากยิ่งขึ้น
๒. สอนให้พ่อนาครู้คุณค่าของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ว่า เป็นของยาก และการที่มีชีวิตยั่งยืนมาจนอายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์แล้วได้บวชนี้เป็นของยากอีกเช่นกัน
๓. สอนให้พ่อนาครู้ถึงการบวชว่าเป็นของยาก บวชแล้วจะประพฤติปฏิบัติชอบให้ถูกต้องครบถ้วนตามพระธรรมวินัยก็เป็นของยาก เพื่อพ่อนาคจะได้ไม่ประมาทในการทำความดี
๔. สอนให้พ่อนาครู้ถึงคุณความดีของพระอุปัชฌาย์อาจารย์ และคุณความดีของพระศาสนา ธรรมคำสั่งสอนทางพระพุทธศาสนา
๕. สอนให้พ่อนาครู้ถึงอานิสงส์แห่งการบวชแล้วประพฤติดีปฏิบัติชอบอันจะเป็นบุญบารมีติดตามตนไปไม่มีที่สิ้นสุด และสอนให้รู้ถึงโทษแห่งการบวชแล้วประพฤติไม่ดี ปฏิบัติไม่ชอบก็จะเป็นบาปติดตามตนไปสนองให้เกิดความทุกข์เดือดร้อนแก่ตนสืบต่อไปตลอดกาลนานเช่นกัน
