ความเสื่อมของจักรวาล
ความเสื่อมขั้นวิกฤติ
เพราะเหตุที่มนุษย์พากันประพฤติในสิ่งที่เป็นอกุศล สละสิ่งที่เป็นกุศล อายุและผิวพรรณของมนุษย์จึงเสื่อมลงไปตามลำดับ จนกระทั่งเมื่อมนุษย์มีอายุเหลือเพียง 10 ปี เมื่อมาถึงยุคนี้ มนุษย์เพศหญิงจะมีสามีตั้งแต่อายุเพียง 5 ปีอาหารต่างๆ ที่ประณีตที่เคยมี คือ เนยใสเนยข้น น้ำผึ้ง น้ำอ้อย และเกลือจะอันตรธานหายไปจนหมดสิ้น อาหารที่ดีที่สุดในยุคนั้น คือ หญ้ากับแก้ ซึ่งเปรียบได้กับ ข้าวสาลี ข้าวสุกและเนื้อที่ถือว่าเป็นอาหารอย่างดีที่สุดในยุคปัจจุบัน
ในยุคนี้ กุศลกรรมบถ 10 จะไม่มีเหลือเลย โลกจะมีแต่อกุศลกรรมบถ 10 มนุษย์ทั้งหลายต่างไม่ปฏิบัติชอบในมารดา ในบิดา ในสมณพราหมณ์ และไม่อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูล แต่ทั้งที่เป็นเช่นนั้นมนุษย์ที่ประพฤติเช่นนั้นกลับได้รับการบูชา สรรเสริญ ทั้งนี้เป็นเพราะมนุษย์ไม่รู้ว่าสิ่งใดเป็นกุศลสิ่งใดเป็นอกุศล ยิ่งไปกว่านั้นมนุษย์ในยุคนี้จะเสพ อสัทธรรมวสมสู่กันไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้องญาติมิตร ศิษย์ อาจารย์ ต่างสมสู่กัน เช่นกับอาการของสัตว์ทั้งหลาย
นอกจากจะสมสู่กันไม่เลือกหน้าแล้ว มนุษย์ในยุคนี้ยังเกิดความอาฆาต พยาบาท คิดร้ายต่อกันอย่างแรงกล้า ประดุจพรานเห็นเนื้อ ด้วยความอาฆาตพยาบาทอย่างแรงกล้านี้เอง มนุษย์จึงต่างประหัตประหารกัน โดยที่ไม่เลือกว่าผู้นั้นจะเป็น บิดา มารดา บุตรสามี ภรรยา พี่ หรือน้อง ต่างก็คว้าอาวุธของมีคมต่างๆ ฆ่ากันดุจเห็นกันและกัน เป็นเช่นเนื้อ
ช่วงของการเข่นฆ่ากันนี้เรียกว่าสัตถันตรกัป จะกินเวลา 7 วัน ระหว่าง 7 วัน ที่มนุษย์ฆ่ากันนี้จะมีมนุษย์กลุ่มหนึ่งคิดว่า เราอย่าฆ่าใคร และใครอย่าฆ่าเรา แล้วชวนกันหลบเข้าไปอยู่ตามป่า ซอกเขาหรือระหว่างเกาะ ดำรงชีพโดยมีรากไม้และผลไม้ในป่าเป็นอาหาร จนกระทั่งครบ 7 วันจึงออกมาจากที่ซ่อนเมื่อพบกันต่างก็สวมกอดกันและกัน แล้วก็คิดขึ้นว่า การที่ความเสื่อมทั้งหลายเกิดขึ้นนี้ เป็นเพราะสมาทานธรรมที่เป็นอกุศล จึงชวนกันทำสิ่งที่เป็นกุศล งดเว้นปาณาติบาต
เมื่อมนุษย์เหล่านั้นต่างก็ประพฤติกรรมอันเป็นกุศล อายุและผิวพรรณจึงเจริญขึ้น บุตรของมนุษย์เหล่านั้นจึงมีอายุมากขึ้น เป็น 20 ปี และเมื่อมนุษย์ในยุคถัดๆ มาประพฤติกุศลธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป อายุและผิวพรรณของเขาก็เจริญขึ้นไปอีก บุตรของเขาก็อายุมากขึ้นเป็นลำดับ
จากหนังสือ DOU
วิชา GL 101 จักรวาลวิทยา
กลุ่มวิชาเป้าหมายชีวิต
