ภาษาของคุณยาย
เย็นวันนี้..ข้าพเจ้าได้ติดตามคุณยายไปชมวัดข้าพเจ้านั่งอยู่ด้านหลังของรถไฟฟ้า เปิ้ลเป็นคนขับรถ เมื่อรถแล่นมาถึงหน้าอาคารประชาสัมพันธ์ ข้าพเจ้าก็ลงจากรถไปเปิดแผงเหล็กเพื่อให้รถผ่านไปได้ แผง
เหล็กนี้มีไว้กั้นรถยนต์ไม่ให้วิ่งเข้าไปในเขตสังฆาวาส เพราะจะทำเสียงดังรบกวนพระที่กำลังปฏิบัติธรรมอยู่
เมื่อรถไฟฟ้าของคุณยายแล่นผ่านหน้าอาคารประชาสัมพันธ์ (หินอ่อน) กำลังจะเลี้ยวซ้ายมาทาง
โบสถ์ ข้าพเจ้าก็เห็นฝ่าซือ (นักบวชหญิงชาวจีน) ๒ รูป เดินชมโบสถ์ และกำลังจะเดินผ่านมาทางนี้ ตอนนั้นในใจของข้าพเจ้าคิดว่า "ฝ่าซือ ๒ รูปนี้จะรู้จักคุณยายของข้าพเจ้าหรือเปล่าหนอ" ทันทีที่กระแสของความคิดสิ้นสุดลง พลันเสียงคุณยายก็ดังขึ้น "สวัสดีคุณ เชิญตามสบายนะ ไม่ต้องเกรงใจนะ"
ฝ่าซือ ๒ รูปนั้นทำหน้างง ๆ ดูเหมือนว่า กำลังพยายามทำความเข้าใจกับภาษาที่คุณยายพูดออกไปพอรถแล่นเข้าไปใกล้อีก มือของคุณยายยังคงพนมอยู่อย่างนั้น พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า "คุณทานข้าวแล้วยัง ทานข้าวยายนะ ไม่ต้องเกรงใจนะ"
คุณยายจะพูดประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก ข้าพเจ้าได้แต่คิดในใจว่า "เขาไม่รู้เรื่องหรอกยาย" พอความคิดสิ้นสุดลง ภาพที่เห็นในขณะนั้นกลับตรงกันข้ามกับความรู้สึกนึกคิดของข้าพเจ้า ฝ่าซือทั้งสองน้อมศีรษะลงมา แล้วยกมือขึ้นพนมเหมือนอย่างที่คุณยายทำ ทำอยู่นานทีเดียว
สักครู่..ฝ่าซือรูปหนึ่งก็เอื้อมมือมาดึงมือของคุณยายไปวางบนศีรษะของท่าน ฝ่าซืออีกรูปหนึ่งก็ทำตามเช่นกัน
ตอนนั้นข้าพเจ้าแอบมองใบหน้าของคุณยาย เห็นรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความเมตตายิ่งนัก เป็นภาพที่ข้าพเจ้าไม่มีวันลืมเลือนเลย กับภาษาของคุณยายที่มอบให้ฝ่าซือ ๒ รูปนี้
หลังจากฝ่าซือทั้งสองเดินจากไป คุณยายก็หันกลับมาพูดกับข้าพเจ้าว่า "ไอ้หลานน้อย จำไว้นะ คนเขามาไกล ต่างบ้านต่างเมืองมา เราต้องหาข้าวหาน้ำให้เขากินนะ อย่าปล่อยให้เขาอด ๆ อยาก ๆ นะ เขา
ไม่รู้จักใคร สงสารเขา จำไว้นะ"
ต่างชาติ ต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม มาวัดครั้งแรกไม่เคยรู้จักคุณยาย ไม่รู้ว่าคุณยายเป็นใคร แต่คุณยายก็ได้ใช้ภาษาที่ติดตัวคุณยายมาตลอดชีวิต ถ่ายทอดมาเป็นกระแสใสๆ ให้ฝ่าซือทั้งสองได้รับรู้ภาษาที่อยู่ในใจของคุณยาย คือ ภาษาแห่งความเมตตานี่เอง
ภาษาจากใจของคุณยาย..ใคร ๆ ต่างก็ได้รับรู้โดยเท่าเทียมกัน..ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร
"คนเราอาจเรียนรู้ภาษาได้หลายภาษา จากครูอาจารย์ผู้ชำนาญ
ด้านภาษา แต่ภาษาที่อยู่ในใจนั้น ไม่มีใครสอนได้เลย
นอกจากใจของเราเอง"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
