คุณยายสอนไว้
วันนี้..ข้าพเจ้าออกไปตัดผมที่ตลาดบางขันธ์ตัดเสร็จก็ต้องรีบกลับมารับบุญสลับกับเปิ้ล เพื่อที่จะให้เปิ้ลกลับไปพักตามเวลา
เมื่อข้าพเจ้ามาถึงประตูกุฏิที่ติดตั้งเป็นกระจกใสบานใหญ่ ทำให้มองเห็นชัดทั้งข้างนอกและข้างในข้าพเจ้าเห็นคุณยายนั่งที่เก้าอี้นวมตัวเดิม มีเปิ้ลนั่งอยู่ข้าง ๆ ท่าน
ทันทีที่คุณยายเห็นข้าพเจ้า ท่านกวักมือเรียกให้เข้าไปหาท่านใกล้ ๆ ข้าพเจ้ารีบเข้าไปนั่งข้าง ๆ ท่าน ท่านหันมามองข้าพเจ้า พร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ แล้วถามข้าพเจ้าว่า "ไอ้หลานน้อย..เรามันตัวผู้หรือตัวเมีย" ข้าพเจ้ารีบหันหน้าไปหาเปิ้ล เพราะไม่รู้ว่า ควรจะตอบท่านว่าอย่างไรดี เปิ้ลอมยิ้มและหันหน้าไปมองนอกหน้าต่างแทน
ข้าพเจ้าเลยตัดสินใจกราบเรียนท่านไปว่า "หนูตัวเมียค่ะยาย" คุณยายถึงกับหัวเราะออกมาจนเห็นไรฟัน แล้วท่านก็พูดว่า "ผมเราสวยจัง" ข้าพเจ้ากราบเรียนถามคุณยายไปว่า "คุณยายคะ ผมสั้นกับผมยาวอย่างไหนดีกว่ากันคะ"
คุณยายชี้นิ้วมาที่หัวของข้าพเจ้า ท่านตอบข้าพเจ้าว่า "ผมสั้นดีกว่า ผมยาวเก็บฝุ่นเยอะ แล้วก็เรื่องเยอะ เป็นผู้หญิงถ้าแต่งตัวเก่ง เดี๋ยวก็มีผู้ชายมาเกี้ยว พอมาเกี้ยวแล้วนะ มันก็ต้องออกไปแต่งงาน พอแต่งงานไป แต่งงานไป ผัวมันก็ซ้อมเอา เราอย่าไปแต่งงานนะไอ้หลานน้อย จำเอาไว้นะ ที่ยายสอนนี่ รู้รึเปล่า"
ข้าพเจ้ารีบกราบเรียนท่านไปว่า "หนูไม่แต่งงานหรอกยาย หนูจะอยู่ที่วัด อยู่กับยาย ไม่ไปอยู่กับใคร " ท่านก็บอกว่า "เออ! ดีแล้ว อยู่วัดนะ กินข้าวยายนะ อย่าไปกินข้าวใคร"
วันนี้...ข้าพเจ้าได้เรียนรู้แล้วว่า ชีวิตที่เรียบง่าย
คือ ชีวิตที่เป็นอิสระนี่เอง
"ความเรียบง่ายของชีวิต คือ การได้เรียนรู้ถึงชีวิตที่เรียบง่าย"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
