๓ สิ่งที่ยายสอน
หลังจากงานกฐินปีนั้นคือปี พ.ศ. ๒๕๑๗ เสร็จแล้ว ช่วงเย็นก่อนที่คุณยายจะกลับไปวัดปากนํ้าคุณยายจะมาให้โอวาทแก่ลูกศิษย์ลูกหลานทุกคน ตอนนั้นมีพี่ขจร ต่อมาท่านบวชเป็น พระขจร กรุณาจาโร แต่ปัจจุบันนี้ท่านมรณภาพไปแล้ว ท่านเป็นพี่ใหญ่ พาน้องๆ มากราบ คุณยายเพี่อฟังโอวาทอันทรงคุณค่า สำหรับพระภิกษุ ท่านก็ไปทำพิธีกรานกฐินกันที่โบสถ์วัดกลางคลองสาม (สมัยนั้นเรายังไม่มีโบสถ์จึงต้องไปขอยืมโบสถ์ของวัดกลางคลองสามใช้ประกอบสังฆกรรม)
เวลาคุณยายให้โอวาท ท่านจะนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่สนามหญ้า ริมนั้าใกล้ๆ อาคารดาวดึงส์ในปัจจุบันท่านจ้องมองทุกคนเลย ซึ่งส่วนมากก็มีแต่ผู้ชายมองจ้องเป๋งเลย แล้วท่านก็บอกว่า พวกเราทุกคนมาเอาบุญกับยายนะ พวกเราทุกคนเคยเกิดร่วมบุญกับยายมาหลายภพ หลายชาติแล้ว ชาตินี้เราก็มาเอาบุญร่วมกันอีก ยายมองพวกคุณนี่ มองทะลุไปถึงอดีตชาติเลยนะ มองไปในปัจจุบันแล้วก็เลยต่อไปในอนาคต เข้าไปดูบุญของคุณ แต่ละคนๆ น่ะ มาเกิดเอาบุญมาคนละเท่าไหร่ๆ ยังไงก็ตาม ในการที่จะสร้างบุญร่วมกันต่อไปให้ตลอดรอดฝั่ง ต้อง อดทนนะ อดทนทุกอย่าง ต้องสู้ สู้อยู่ในศีลในธรรม สู้กับกิเลสของตัวเองนะ ไม่ใช่ไปทำร้ายใคร สู้จนกว่าจะสำเร็จ
เพราะพวกเรามาจากครอบครัวที่หลากหลาย ท่านจะสอนให้อดทน สิ่งที่ท่านสอนมีอยู่ ๓ ประเด็น คือ
๑. สอนให้รักธรรมะ ให้รักบุญ เพราะสิ่งนี้เท่านั้นที่จะช่วยเราได้ทั้งชาตินี้และทุกๆ ชาติให้นั่งธรรมะทุกวันอย่าขาด ถ้าใจละเอียดจะมีกำลังใจ เพราะท่านรู้ว่า การทำงานจะเหนื่อย เดี๋ยวใจจะหยาบ กิเลส จะเข้ามาครอบครองใจได้ง่ายแล้วก็จะหงุดหงิดกันเอง
๒. ท่านสอนให้ฉลาดในการทำงาน ยามมีแรงเราก็ใช้เรี่ยวแรงของเราทำบุญเต็มที่ ยามหมดแรงก็ต้องใช้ปากใช้ปัญญาชวนคนมาช่วยเยอะๆ เพราะปริมาณงานมาก แต่คนช่วยทำงานมีน้อย ญาติโยมที่เขามาร่วมงานเขาอยากจะช่วยอยู่แล้ว แต่เขาไม่รู้ว่าจะให้ทำอะไร ไปบอกเขาสิ พูดกับเขา ชวนเขา ทำให้ทุกคนเป็นเจ้าของวัดเขาจะได้รักวัด ให้เขาได้รับบุญเก็บงานไปด้วย คือ เมื่องานบุญพิธีเสร็จ ก็เก็บของเสร็จพอดีเลยในวันนั้นแหละ พยายามทำให้ได้อย่างนี้ พวกเราจะได้ไม่เหนื่อย แล้วให้ช่วยกันชวนพวกน้อง ๆ มาช่วยงานบุญกันเยอะๆ เราไม่ชวน ไม่ดึงเขามาในทางบุญ เดี๋ยวบาปอกุศลก็จะฉุดจะดึงพวกเขาไปสู่หนทางแห่งบาปอกุศล
๓. ทำงานทำภารกิจไปก็นึกถึงบุญ นึกถึงองค์พระใสๆ ในตัวไปด้วย แล้วก็ให้นึกอธิษฐานล้อมคอก ให้ได้มีโอกาสสร้างบุญสร้างความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไปโดยไม่ตกหล่นแม้บุญเดียว อย่าได้สร้างบาปอกุศลทั้งกาย วาจา ใจ
เราก็ทำแบบนี้กันเรื่อยมา พิธีกรรมงานเสร็จช่วยกันเก็บของทำความสะอาดจนเสร็จ และกว่าจะส่งของคืน ตามวัดต่างๆ ตามสถานที่ราชการต่างๆ บางทีเป็นอาทิตย์ นี่คือ การจัดงานบุญใหญ่ในสมัยก่อนๆ
จากหนังสือ เกิดด้วยสองมือยาย
พระรังสฤษดิ์ อิทฺธิจินฺตโก
