บทที่ ๑๑
อานิสงส์ของการทำทาน ๔ ประการ
การบำเพ็ญทานกุศล ย่อมมีอานิสงส์อย่างน้อย ๔ ประการคือ
ประการแรก ทานกุศลที่เราได้กระทำอย่างต่อเนื่อง ย่อมแปรเปลี่ยนจากทรัพย์หยาบเป็นทรัพย์ละเอียดคือบุญ ติดตามเราไปในภพเบื้องหน้า เป็นหลักประกันว่า ชีวิตของเรา จะไม่รู้จักกับคำว่าลำบากยากจน บุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยโภคทรัพย์สมบัติ จะประกอบธุรกิจการงานในทางโลก ย่อมสำเร็จได้โดยง่าย ครั้นจะนำทรัพย์ที่เกิดขึ้นนี้มาประกอบกิจในทางธรรมบำเพ็ญทานกุศล ก็ย่อมกระทำได้โดยง่าย
ประการที่สอง หมู่ญาติมิตรที่ละโลกไปแล้ว เมื่อได้อนุโมทนาบุญ ก็ย่อมมีส่วนแห่งบุญนี้ไปด้วย ที่ทุกข์มากก็ทุกข์น้อย ที่ทุกข์น้อยก็พ้นทุกข์ ที่สุขน้อยก็สุขมาก ที่สุขมากแล้วก็ สุขยิ่งๆ ขึ้นไป
ประการที่สาม กุลบุตรที่ท่านทานบดีทั้งหลายพามา เห็นแบบอย่างความประพฤติอันดีงาม มีการเคารพนอบน้อมต่อพระรัตนตรัย กำจัดความตระหนี่ด้วยการบริจาคทาน เป็นต้น เขาเห็นแล้วยอมคล้อยตาม ประพฤติปฏิบัติตาม
ท่านทั้งหลายจึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ให้หนทางอันประเสริฐ คือ ให้หนทางสวรรค์และพระนิพพานแก่กุลบุตรทั้งหลาย
และอานิสงส์ประการสุดท้าย ชีวิตนั้นดำรงอยู่ได้ด้วยอาหาร ขาดอาหารแล้วชีวิตไม่สามารถดำรงอยู่ได้ พระภิกษุสามเณรก็เช่นเดียวกัน ดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยอาหาร
ท่านทานบดีทั้งหลายจึงได้ชื่อว่า ให้อายุแก่พระภิกษุสามเณร ให้อายุแก่พระพุทธศาสนา และยังสันติสุขให้คงอยู่คู่โลกสืบไป
