บทความประจำวัน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ขุมทรัพย์คือบุญ1 ย่อมให้ผลที่น่าปรารถนา ทั้งที่เป็นมนุษยสมบัติ สวรรคสมบัติ และนิพพานสมบัติ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสสอนชาวโลกให้แสวงหาประโยชน์ทั้งในโลกนี้และโลกหน้านั้น หมายความว่า คนเราตายแล้วไม่สูญ ยังต้องเกิดอีก

เรือเดินสมุทรที่นําสรรพชีวิตออกจากฝั่งแล่นไปสู่เป้าหมายปลายทางได้เพราะมีเชื้อเพลิงและเสบียง อาหารที่พอเพียง หากขาดเชื้อเพลิงและเสบียงแล้ว ชีวิตในเรือเดินสมุทร ย่อมน่าหวาดหวั่น น่าสะพรึงกลัว ต้องผจญกับภัย คือ คลื่นลม และสัตว์ร้ายในมหาสมุทร

ชีวิตในปรโลกนับล้านๆ ปี ขึ้นอยู่กับเวลาไม่กี่นาทีตอนสิ้นใจเหมือนขับรถไปถึงทางแยก ถ้าไปผิดทางก็ห่างไกลจากจุดหมายไปทุกที แต่การขับรถหลงทางยังกลับรถได้ แต่การพลัดไปในอบายเพราะหลงตายนั้นน่าสะพรึงกลัว

ท่านทานบดีทั้งหลาย ฝุ่นในเล็บมือมีประมาณน้อย เมื่อเทียบกับฝุ่นในแผ่นดิน ฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า สัตว์ที่ตายแล้วไปสู่สุคติก็มีประมาณน้อย ฉันนั้น การไปสู่สุคติจึงเป็นการยาก และเป็นที่ปรารถนาของชนทั้งหลาย

 ในสังสารวัฏอันยาวไกล ผู้พอใจในการเกิด ย่อมเกิดบ่อยๆ การเกิดบ่อยๆ นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เป็นความทุกข์ เพราะสิ่งที่ติดตามมา คือ ความแก่ ความเจ็บ และความตาย

ฐานะทางสังคมในโลกนี้ วัดกันที่ใครมีทรัพย์ สมบัติ ยศ บริวาร และความเป็นใหญ่มากกว่ากัน

ฐานะทางสังคมในโลกนี้ วัดกันที่ใครมีทรัพย์ สมบัติ ยศ บริวาร และความเป็นใหญ่มากกว่ากัน

มิตร แปลว่า เพื่อนรักใคร่คุ้นเคย มารดา ชื่อว่า เป็นมิตรในเรือน เพราะเป็นผู้ให้ความรักใคร่คุ้นเคยตั้งแต่บุตรอยู่ในครรภ์ ทั้งยังมีอุปการะเลี้ยงดูแนะนำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์แก่บุตร

ชีวิตของเราดำรงอยู่ได้ต้องอาศัยปัจจัย ๔ เราจึงแสวงหาปัจจัย ๔ มาหล่อเลี้ยงชีวิต แต่พวกเราทั้งหลายมีศรัทธาในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

บุคคลเสวยสุขในวัยชรา เพราะความขยันหมั่นเพียรที่ตนได้กระทำไว้ในวัยหนุ่มสาว ฉันใด

ในสมัยพุทธกาล พระราชโอรส ๒ พระองค์  องค์หนึ่งเกิดจากพระครรภ์ของพระอัครมเหสี บรรทมอยู่ใต้เศวตฉัตร อีกองค์หนึ่งเกิดจากท้องของหญิงรับใช้นอนอยู่ในที่นอนต่ำกว่า ทารกทั้ง ๒ มีปัญญามาก สนทนากันตั้งแต่เยาว์วัย

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศย่อมได้ของเลิศ ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี ผู้ให้ของประเสริฐ ย่อมเข้าถึงฐานะอันประเสริฐ

ปกติของทรัพย์สินเงินทอง หรือสิ่งของที่บุคคลหวงแหน ไม่มีแม้แต่สิ่งเดียวที่บุคคลจะนำติดตัวไปได้ เพราะเมื่อละโลกไปต้องทิ้งสมบัติเหล่านี้ไว้เป็นธรรมดา

 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลในโลกมี ๔ ประเภท คือ บุคคลที่สว่างมาสว่างไป สว่างมา มีดไป มีดมามืดไป มีดมาสว่างไป

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อใดเทวดาจะต้องจุติ (ตาย) เทวดาทั้งหลาย ต่างพากันมาอวยพรว่า ขอให้ท่านไปสู่สุคติ ครั้นไปสู่สุคติ แล้วขอให้ได้ลาภ ครั้นได้ลาภแล้วขอให้ดำรงตนอยู่ด้วยดี

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า หากบุคคลจะพึงทำบุญ ก็ควรทำบุญนั้นบ่อยๆ ควรทำความพอใจในบุญ1 นั้น เพราะการสั่งสมบุญนำความสุขมาให้

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พราหมณ์ชานุโสณี ได้กราบทูลความเห็นของตนต่อพระบรมศาสดาว่า สัตว์ทั้งหลายมีความตายเป็นธรรมดา1 ผู้ที่ไม่สะดุ้งกลัวต่อความตายนั้นไม่มี

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า เรามีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตามเราจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ขุมทรัพย์คือบุญ ย่อมให้ผลที่น่าปรารถนา ทั้งที่เป็นมนุษยสมบัติ... สวรรคสมบัติ... และนิพพานสมบัติ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลปรารถนาความมีอายุยืน1 ความไม่มีโรค วรรณะ สวรรค์ ความเกิดในตระกูลสูง พึงบำเพ็ญความไม่ประมาท