คนที่เป็นเพื่อนของเพื่อนได้จนตลอดชีวิต
ทั้งในยามสุขและยามทุกข์
ถึงเพื่อนจะสิ้นเนื้อประดาตัวหรือไม่ก็ตาม
ก็ไม่ทอดทิ้งกัน นึกถึงคุณธรรมของคนดีอยุ่เสมอ
ผู้นั้นแหละ จัดว่าเป็นคนดีแท้

มหาสุวราชชาดก ขุ.ชา. ๒๗/๑๒๕๗