วันสำคัญประจำปี

ไม่มีใครในโลก รักเราเท่าแม่
แม่รวมเอาความรักอันบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่เอาไว้ในชีวิต
จิตใจจนหมดสิ้น เป็นรักแท้นิรันดร์ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ตั้งแต่วันที่ลูกลืมตาดูโลก แม่รักลูกหมดใจ
ไม่มีรักใดมาแทนที่ได้อีกเลย
แม่คือต้นแหล่งแห่งความรัก..

ถามดวงดาว หมดห้วงฟ้า สรวงสวรรค์
อย่าถามฉัน ว่ารักเธอ มากแค่ไหน
ในโลกนี้ ยังไม่มี มาตราใด
มาวัดได้ ความลึกซึ้ง ถึงแหล่งรัก

สิ่งใดที่สื่อถึงพลังงดงามแห่งความรัก ก็จะมีคำว่า “แม่” เป็นต้นคำนำหน้าเสมอ เช่น แม่น้ำ แม่ทัพ แม่ธรณี แม่พิมพ์ของชาติ เป็นต้น

วันที่ 12 สิงหาคม ซึ่งเป็นวันแม่แห่งชาติ ย่อมนำให้ปวงพสกนิกรย่อมนึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ แม่แห่งชาติผู้ทรงโอบอุ้มประคองประชาราษฎร์ทั้งแผ่นดินเอาไว้ในห้วงพระหัตถ์ที่เปี่ยมด้วยพระเมตตา

เมื่อใดที่ทรงรู้ว่าลูกทุกข์ระทมอยู่ที่ไหน พระองค์ก็เสด็จ
พระราชดำเนินฝ่าสายฝน เปลวแดด ภัยอันตรายทั้งหลาย
ไปช่วยเหลือปลอบขวัญให้ยืนหยัดสู้ชีวิต

เมื่อครั้งสงครามแย่งชิงมวลชนระหว่างลัทธิก่อการร้าย
คอมมิวนิสต์กับรัฐบาลไทย สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้ตามเสด็จพระราชดำเนินพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไปเยี่ยมราษฎรที่ได้รับความเดือดร้อนจากภัยสงครามอยู่เสมอ

ครั้งหนึ่งล้นเกล้าล้นกระหม่อมทั้งสองพระองค์ทรงทราบว่า มีตำรวจตระเวนชายแดนถูกยิงได้รับบาดเจ็บสาหัส กำลังรอเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์มารับไปส่งโรงพยาบาล ทั้งสองพระองค์ได้เสด็จพระราชดำเนินไปยังบริเวณสถานที่สู้รบทันที โดยไม่ทรงหวั่นกลัวภัยอันตรายใดๆ

เมื่อทอดพระเนตรเห็นตำรวจตระเวนชายแดนที่บาดเจ็บสาหัสนอนอยู่ในเปลสนาม สัญชาตญาณของความเป็นแม่ทำให้สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงก้าวพระบาทเข้าไปหาด้วยความห่วงใย ตรัสปลอบขวัญให้กำลังใจ แล้วทรงปอกส้มป้อนพระราชทาน ส้มกลีบนั้นคงเป็นโอสถวิเศษสุดที่ช่วยรักษากายใจนักรบกล้าให้มีพลังยืนหยัดสู้ต่อไป เสียสละชีพตราบเลือดหยดสุดท้ายรดรินทาแผ่นดิน  เป็นภาพแห่งความรักของแม่แห่งชาติที่ทรงมีต่อพสกนิกรถ้วนหน้า ก่อความตื้นตันใจแก่ผู้ที่ได้เห็นภาพเป็นที่สุด และเป็นภาพที่จารึกอยู่ในประวัติศาสตร์ชาติไทยไปอีกนาน นี่คือความงามของน้ำใจแม่ คือรักแท้ คือแสงแก้ว คือทุกสิ่ง...