2. นึกถึงธรรมชาติ เช่น ภูเขา น้ำตก ทะเล ที่ทำให้อารมณ์รู้สึกสบายปลอดโปร่ง มีอารมณ์ที่อยากจะนั่งทำภาวนา ดังตัวอย่าง
"ทำประหนึ่งว่าเราไม่เคยมีความคิดมาก่อน ไม่เคยเจอะเจอกับเหตุการณ์เหล่านั้นมาก่อนคล้ายกับเราอยู่คนเดียวในโลก ทำความรู้สึกอย่างนี้ให้ได้ซักหนึ่งหรือสองนาที ให้มีความรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวในโลกอย่างสบายๆ แล้วให้ลืมสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบข้างเรา อากาศจะอบอ้าวก็ช่างมันอย่าไปสนใจ นึกว่าเรานั่งอยู่บนยอดเขาสูงๆ ที่มีอากาศที่บริสุทธิ์ มีลมพัดเย็นสบาย แทนที่เราจะนึกว่าอากาศอบอ้าว เราก็คิดว่าเรานั่งอยู่ในที่สูงบนภูเขาสูงๆ มีทิวทัศน์ที่สวยงาม อากาศเย็นสบายที่นั่งที่มันไม่นุ่มนวล เราก็นึกว่านั่งอยู่บนพรมที่สบายๆ ที่ให้คิดอย่างนี้เพื่อให้จิตใจปลอดโปร่งสบายไม่วิตก ไม่กังวลเรื่องราวอะไรทั้งสิ้น ใจเราจะได้แน่วแน่สู่เส้นทางสายกลางที่จะเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว"
จากหนังสือ DOU
วิชา MD102 สมาธิ 2 หลักการเจริญสมาธิภาวนา
