บทความประจำวัน

สุขใดฤาเทียบได้ เท่าสุขใจเป็นไม่มี ความสุขที่เสรี อยู่ ณ ที่ใจของเรา

สุขแท้อยู่กลางกาย สุขสบายอยู่กลางตัว อย่าเพลินหลง เมามัว สุขนอกตัวกลั้วทุกข์ตรม

อันว่าสุขใครใครก็ใฝ่หา แต่ทว่าจะพบสุขเสรีไหม สุขแท้จริงสุขเสรีอยู่ที่ใจ สุขสดใจหยุดในหยุดสุขจริง

ต้องการสุขจริง ต้องดิ่งเข้ากลาง ใจหยุดนิ่ง ดิ่งเข้ากลาง คือ หนทางแห่งความสุข

สุข ต้องคู่ ความสงบ สุขใดไร้ความสงบสุขนั้นไมใช่สุขแท้จริง

รักสุขต้องหยุดเป็น รักเย็นตัองนิ่งได้

สุดฟุ้งฟุ้งแล้วฟุ้งอีก ไม่อาจหลีกลี้หนีได้ ทำหยุดทำนิ่งสบาย ก็หายฟุ้งเองสมใจ

กี่ปวดกี่เมื่อยกี่ล้า กี่วันเวลาท้าฝัน กี่ฟุ้งกี่คิดช่างมัน คงต้องมีวันของเรา

สิ่งใดคุ้มควรทำแม้ลำบาก สิ่งใดยากควรตุ๊ยลุยไปหนอ

กลางของกลางเรื่อยไปอย่าได้หยุด ในที่สุดย่อมถึงซึ่งเป้า หมาย สุดคุ้มค่าเพราะว่าถึงธรรมกาย ตราบชีพวายสมใจหมายได้เกิดมา

ธรรมกายใสสว่างกระจ่างจิต ใยไม่คิดเข้าถึงหรือพึงได้ หากไม่ทำจริงจังน่าเสียดาย ธรรมกายหรือจะได้ไปถึงมือ

อย่าท้อแท้อย่าเคลิบเคลิ้มเผลอสติ ลุกลุกขึ้นต่อสู้กู้ศักดิ์ศรี ตื้อเข้าไว้ตื้อครองโลกโชคย่อมดี อย่ารอรีเข้ากลางไป สุขใจเอย

เป็นธรรมดาที่ใคร ๆ ไม่อยากป่วย ไม่อยากตาย แต่มันต่างกัน ตรงที่ "ความพยายาม" ที่จะไม่ป่วยไม่ตาย

รักธรรมกายจริง ต้องไม่ทิ้งศูนย์กลางกาย ตรึกศูนย์กลางกายเป็นประจำ ถึงกายธรรมได้แน่นอน

ทุกวันได้อั่งเปา เพราะใจเราเข้าศูนย์กลางกาย ชีวิตปลารักนํ้า ขวนขวายที่จะอยู่กับนํ้าและขาดนํ้าไม่ได้ฉันใด

ศูนย์กลางกายนึกไม่ได้ ข้าวคำแรกจะกลืนลงไปได้อย่างไร สายนํ้าไม่ขาดสาย ศูนย์กลางกายไม่ขาดช่วง

สิ่งที่ควรระมัดระวัง ในการทำงานร่วมกัน คือ คำพูด “พูดได้” อย่างเดียวไม่ได้ ต้อง “พูดเป็น” ด้วย

ไม่มีที่ทำงานไหน ห้ามไม่ให้ทำงานไปใจจรดศูนย์กลางกายไป นั่ง นอน ยืน เดิน อย่ามัวเพลินจนลืมศูนย์กลางกาย

นํ้าเซาะหินทุกวันหินยังสึก นั่งสมาธิทุกวันเดี๋ยวกิเลสก็หลุดเอง สิ่งใดที่กายทำไม่ได้ อย่าไปเผลอคิดว่าใจจะทำไม่ได้ด้วย

ทุกวันได้โบนัส ถ้าใจเราขจัดความฟุ้งออกไป บุญเราไม่น้อย แต่เรานั่งน้อย ตรึกน้อย

ร้อยรู้ หรือจะสู้หนึ่งปฎิบัติ หัดฝึกสมาธิไปเถอะ สักวันหนึ่งใน ชีวิตเราอยากจะนิ่ง สงบ วันนั้นเราจะได้ทำเป็น