เรื่องที่ ๕๔ ยอมทิ้งบ้านเพื่อเอาบุญ
 

ก่อนอาทิตย์ต้นเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๑ พระอาจารย์ประจำทีมแก้วภูธรท่านได้ไปให้ธรรมะแก่สาธุชนที่ศูนย์กัลยาณมิตรนครราชสีมา ผมไปรับท่านที่ท่ารถ บ.ข.ส. นครราชสีมาแห่งที่ ๒ จึงบอกพระอาจารย์ว่า "กระผม อยากทำบุญ จึงตัดสินใจทิ้งคอนโดฯ ซึ่งได้ผ่อนเงินดาวน์ไปแล้วประมาณสองแสนห้าหมื่นบาท เพื่อที่จะเอาบุญแทน" แล้วบอกพระอาจารย์ว่า "คอนโดฯ เราก็เป็นเจ้าของเพียงชาตินี้ชาติเดียว แต่ถ้ากระผมตัดสินใจนำเงินสามหมื่นบาทนี้ทำบุญ บุญก็จะเป็นของเราทันที ไปจนทุกภพทุกชาติตราบถึงที่สุดแห่งธรรมเลย" พระอาจารย์ท่านถามว่า "ไม่เสียดายเงินที่ต้องเสียไปหรือ?" กระผมได้ตอบพระอาจารย์ว่า "ไม่เสียดายครับ ตัดใจได้แล้ว"

พอถึงวันอาทิตย์ต้นเดือนสิงหาคม จึงนำเงินไปทำบุญพระแกนกลางทันที ผมทำบุญพระแกนกลางไปแล้วไม่ถึงอาทิตย์ ทางธนาคารที่ผมได้กู้เงินมาให้น้องภรรยา (ซึ่งนำมาทำทุนการขายประมาณแปดแสนห้าหมื่นบาท พอดีประสบภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ เก็บเงินลูกค้าไม่ได้ จึงไม่มีเงินส่งธนาคาร ผมและภรรยาจึงต้องรับหนี้โดยส่งธนาคารแทนน้องภรรยา เดือนละประมาณหนึ่งหมื่นสี่พันบาททุกเดือนเป็นประจำ) ได้มีหนังสือแจ้งมาว่า เนื่องจากเราเป็นลูกค้าชั้นดี ธนาคารจึงลดดอกเบี้ยให้ ๑ เปอร์เซ็นต์ และให้ส่งเฉพาะดอกเบี้ยได้เป็นเวลา ๕ ปีเต็ม ประกอบกับคุณพ่อและคุณแม่ของภรรยา ซึ่งตามปกติผมและภรรยาต้องส่งเงินให้เป็นค่าใช้จ่ายเดือนละสี่พันบาท ปัจจุบันนี้คุณพ่อของภรรยาได้ไปทำงานช่วยดูแลปั๊มน้ำมันของหลาน ทำให้มีรายได้ เงินที่ผมและภรรยาส่งให้ทุกเดือนนั้น ท่านจึงไม่รับ กลับนำเงินรายได้ของท่านมาช่วยผ่อนธนาคารอีกด้วย เดือนละสองพันบาท ส่วนน้องภรรยาของผม ขณะนี้พอมีรายได้บ้าง เขาได้ส่งเงินมาช่วยส่งธนาคารบางส่วน แทนที่ผมจะต้องทิ้งคอนโดฯไป แต่ด้วยอานุภาพของการทำบุญพระแกนกลาง เพื่อประดิษฐานในมหาธรรมกายเจดีย์ วัดพระธรรมกาย ผมจึงได้รับพระมหาสิริราชธาตุมาเป็นของขวัญประจำตระกูล และทำให้มีเงินเหลือพอส่งคอนโดฯ ต่อไปได้อีก

ขณะนี้ผมและภรรยาได้เข้าอยู่อาศัยคอนโดบ้านสวนตะวันธรรมแล้ว ผมชื่อ นายวิทยา ชุมภูวัง ตำแหน่งเจ้าหน้าที่บริหารงานอุตุนิยมวิทยา ๖ สถานีอุตุนิยมวิทยานครราชสีมา ส่วนภรรยาผมชื่อ ศิริพร ชุมภูวัง ตำแหน่งอาจารย์ ๒ ระดับ ๗ โรงเรียนโคราชพิทยาคม อ.เมือง จ.นครราชสีมา ช่วยราชการสำนักงานสามัญศึกษาจังหวัดนครราชสีมา