เรื่องที่ ๕๗ รอดตายดั่งทะลุมิติ
 

 

ประมาณใกล้หนึ่งทุ่ม เธอขับรถจากที่ทำงานแถวปากเกร็ดมุ่งไปบนถนนติวานนท์ไปทางปทุมธานี เพื่อกลับบ้านที่่ดอนเมือง พอผ่านห้าแยกปากเกร็ดไปเพียงสองสามกิโลเมตร มีรถเก๋งโตโยต้าขับสวนลงมาด้านทิศใต้บนเส้นทางขาเข้ากรุงเทพฯ และหยุดรอเพื่อจะเลี้ยวขึ้นไปทางเดียวกับเธอ เธอขับมาด้วยความเร็วประมาณ ๑๐๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง และส่งสัญญาณไฟสูง กะพริบหลายครั้ง ถ้าเขารีบขับผ่านไปทันทีเลยก็คงพ้น แต่เขากลับขับออกมาครึ่งคันและกลับหยุดอีก เธอตกใจมากที่เขาเลี้ยวมากะทันหัน เธอเองไม่สามารถเลี้ยวซ้ายได้ เพราะรถที่ตามมาทางซ้ายคงชนแน่ จึงได้ตัดสินใจหักพวงมาลัยไปทางขวา ซึ่งคงจะต้องเฉี่ยวชนกำแพงทางด้านขวาอย่างแน่นอน แต่เธอสังเกตว่าพวงมาลัยมันฝืนมันไม่ยอมหักเลี้ยวขวา รู้สึกตกใจมาก ใจสั่น ขาสั่นไปหมด เหยียบเบรกอย่างเดียว ความรู้สึกตอนนั้นบอกไม่ถูก นึกถึงพระ ใจสั่น มือเท้าสั่น นึกว่าชนแล้วๆ แต่ก่อนที่จะพุ่งเข้าระยะชนเพียงไม่กี่เมตร ทันทีนั้นเองมีแสงพุ่งแวบมาจากรูปพระมหาสิริราชธาตุที่หน้ารถใส่หน้าของเธอ เหมือนไฟสปอตไลท์วูบไปเลย พอหมดแสง เธอคิดว่าชนไปแล้ว แต่่ที่ไหนได้ รถของเธอทะลุผ่านมาได้อย่างไร พอมองกระจกหลังก็เห็นรถโตโยต้ายังอยู่ตำแหน่งเดิม เขาเลี้ยวแล้วขับตามรถของเธอมาแล้วก็แซงไป เขามองมาเหมือนกับจะถามว่า เป็นอะไรไปหรือเปล่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ทำสายตางงๆ เธอเองในขณะนั้นคิดว่าเหมือนดั่งทะลุมิติ และนึกถึงคำที่พ่อพูดเสมอว่า อานุภาพของพระธรรมกาย พระมหาสิริราชธาตุมีจริง เหมือนที่คุณพ่อเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ วันนี้ได้ประจักษ์กับตนเองแล้วเป็นครั้งแรก และคิดว่าหลายๆ คนที่มีพระมหาสิริราชธาตุอยู่แล้ว ต้องเห็นอานุภาพมากมายกว่านี้แน่นอน เธอบอกว่า

"ขอให้ผู้ที่ยังไม่ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว รีบสร้างเถอะค่ะ นอกจากจะได้บุญมากแล้ว ยังได้ของขวัญพิเศษเป็นพระมหาสิริราชธาตุนี้อีกเพื่อไปปกป้องคุ้มครองชีวิตและทรัพย์สิน และใครที่ได้ทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวไว้แล้วให้ปีติเถอะค่ะ หนูเองยังปลื้มใจไม่มีวันลืม พระของขวัญของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยนี่เยี่ยมสุดๆ จริงๆ หนูขอยืนยัน
"