นิทานอีสป เรื่อง งานแต่งงานของหมีสาว
ณ ป่าแห่งหนึ่ง กำลังจะมีการจัดงานแต่งงาน ระหว่างหมีสาวใจคอโหดร้ายกับคู่หมั้นของมัน ก่อนงานแต่งงาน เจ้าหมีสาวได้ตัดสินใจหาวิธีจัดการกับร่างที่น่ากลัวของมันให้ดูงดงาม
วันต่อมา มันจึงออกล่าสัตว์ที่มีขนสวยงามที่สุดนำมาตัดเย็บเป็นชุดแต่งงาน โดยมันเลือกเอาขนของไก่ฟ้ามาทำเป็นกระโปรง นำขนกระต่ายมาทำเป็นผ้าคลุมหน้าเพื่อปกปิดใบหน้าอันโหดเหี้ยม และนำหนังกวางมาทำเป็นรองเท้าปกปิดอุ้มเท้าที่ใหญ่เทอะทะของมัน
เมื่อวันแต่งงานมาถึง หมีสาวถามสัตว์ทั้งหลายที่มาร่วมงานว่า "พวกเจ้าคิดว่าข้าเป็นสัตว์ที่งามที่สุดในงานนี้หรือเปล่า" ด้วยความกลัว สัตว์ต่างๆ จึงกล่าวชมหมีสาวไปอย่างรวดเร็วว่า "แน่นอน ท่านน่ะช่างดูสง่ามเหลือเกิน!"
เมื่อนกฉูกตาโตผู้เฉลียวฉลาดตัวหนึ่งได้สังเกตเห็นท่าทีของเหล่าสัตว์ต่างๆ แล้ว จึงกล่าวขึ้นว่า "ถึงแม้ว่าเจ้าจะแปลงโฉมให้สวยขึ้นกว่านี้อีกร้อยเท่า แต่ในใจของเจ้าแล้วเจ้าก็ยังคงเป็นหมีที่โหดร้ายน่าเกลียดน่ากลัวอยู่เช่นเดิมนั่นแหละ!"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความงามภายนอกไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงภายในได้
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
สรุป
นิทานนี้เตือนใจให้เราเข้าใจว่าความงามที่แท้จริงมาจากภายใน และการพัฒนาจิตใจให้ดีงามสำคัญกว่าการปรุงแต่งภายนอกเพื่อให้ดูดีในสายตาของผู้อื่น
