นิทานอีสป เรื่อง วัวและลา
กาลครั้งหนึ่ง ลากับวัวถูกจับเทียมเข้าคู่กันเพื่อช่วยลากเกวียนใหญ่และหนักเล่มหนึ่ง เจ้าวัวออกแรงลากอย่างเต็มที่ ขณะที่ลานั้นไม่ช่วยออกแรงลากเกวียนเลยแม้แต่น้อย ไม่นาน เจ้าวัวที่กำลังลากเกวียนอยู่ก็ได้รับบาดเจ็บและไม่สามารถเดินต่อไปได้
คนขับเกวียนจึงแบกวัวขึ้นไว้บนหลังลา ทำให้เจ้าลาต้องลากเกวียนและแบบรับน้ำหนักของวัวบนหลังของมันไปด้วย เมื่อเจ้าลาเริ่มเหนื่อยล้าและลากเรียนต่อไปไม่ไหว คนขับเกวียนจึงใช้แซ่ตีมันอย่างหนัก
ในไม่ช้าเจ้าลาก็ล้มตายลงเพราะพิษบาดแผลและความเหนื่อยล้า คนขับเกวียนจึงทิ้งมันไว้ข้างทาง จากนั้นนกแร้ง ที่บินวนอยู่เหนือล่างของเจ้าลาก็บินลงมากินซากของมัน แล้วพูดกันว่า "หากเพียงเจ้าช่วยเจ้าวัวลากเกวียน แม้จะออกแรงเพียงเล็กน้อยก็เถอะ เจ้าก็คงไม่พบกับชะตากรรมอันน่าเวทนาเช่นนี้หรอก"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การทำงานร่วมกันและความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้อง
นิทานนี้เตือนใจให้เราเห็นถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกันและการรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน การมีส่วนร่วมจะช่วยให้เราสามารถผ่านพ้นอุปสรรคและปัญหาในชีวิตได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น