สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๑๐๐
เรารักที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริงแค่ไหน : เราต้องฝึกหยุดกับนิ่งกันให้ดี อย่าไปรีบ เร่ง รีบร้อนอย่างผิดวิธีการ เพราะการคิด และการทำอย่างนั้น มันไม่เกิดประโยชน์ เสียเวลาเปล่า ๆ เพราะเราจะเกิดการลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง ตามมาหลักสำคัญที่สุด คือให้ปรับอย่างสบาย ๆ ทำใจเย็น ๆ ให้ทำอย่างสบาย ๆ อย่าลืมวิธีการที่ถูกต้อง จะนำไปสู่ประสบการณ์ที่สมบูรณ์ แล้วก็ทิ้งทุกสิ่งให้หมดเลย ให้เหลืออยู่เพียงอย่างเดียว คือในใจมีแต่พระธรรมกายใส ๆ เท่านั้น การฝึกหยุดนิ่งให้สนิท จนเรากับท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันตลอดเวลา และให้สังเกตดูว่า เรารักที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริงแค่ไหน โดยดูว่าเราตรึกนึกถึงท่านอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า ยังมีเรื่องอื่นแว้บเข้ามาได้นั้น แสดงว่า ยังรักไม่จริง ถ้ารักที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริง ในใจต้องมีธรรมะเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และเราต้องอย่าลืมคำว่าไม่สบายก็ให้ปรับ อย่าดันทุรัง เพราะมันผิดวิธีการ นอกจากไม่เกิดประโยชน์แล้วจะติดเป็นนิสัยอีกด้วย เพราะฉะนั้นต้องแก้ไขตรงนี้ให้ได้
ดังนั้น หากเรารักที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริง ในใจเห็นแต่องค์พระแก้วใสตลอดเวลา มีความสุข มีความปีติ มีอย่างนี้ตลอดไปเลย ถ้าทำได้อย่างนี้ เดี๋ยวเราก็จะเข้าถึงพระธรรมกายได้
คุณครูไม่ใหญ่
